Dive #Wattys2021

Thirteenth Dive

Meriedeth Salazar

Kakagising ko lang, pagkababa ko para maligo nagluluto na si Aunty Rebecca. She's going to stay with us for a weeks.

"Gisingin mo na Kuya mo, Deth," sabi ni Aunty pagkatapos kong maligo.

"Opo."

Nagbihis muna ako ng uniform ko. Ibinaba ko na rin ang bag at jacket ko. Bumalik ako sa taas at kinatok ng tatlong beses ang pinto sa kwarto ni Kuya.

"What the fuck happened?! You look horrible, Kuya!"

Napailing ako habang nakatingin sakanya. His eyes! Parang buong gabi siyang umiyak. He hugged me tight.

"Kuya—" natigilan ako dahil suminghot siya. His crying. Damn.

"I'm sorry, Deth.. I'm sorry... Patawarin mo ako," he whispered.

"Kuya," he hugged me tight.

"I'm sorry for not being there. Hindi ko alam. I'm sorry for forcing you to socialize with our family."

"Its okay, Kuya."

He looked at me and shooked his head.

"Hindi ko alam na ganun ang nangyari. Kakausapin ko si Uncle Mario—"

"Kuya, matagal na 'yon. Even if naaalala pa nila ang nangyari ako pa rin ang pinagbibintangan nila. And its no use because Marjorie lost her damn memories. Tss."

"How can I make it up to you? I'm really sorry, Deth."

Napailing nalang ako, kawawang tingnan si Kuya ngayon and I hate watching him cry. Parang bata, tss.

"Just stop crying. Wala namang magbabago kapag iiyak ka."

Napapikit ako ng makita ang paglandas ng luha ni Kuya sa pisngi niya. He quickly wiped it with his palm.

"Harsh mo talaga."

"Just stating the obvious. Breakfast is ready."

Napatingin si Aunty Rebecca sa amin, napakunot ang noo niya ng makita si Kuya. Umupo ako sa upuan ko.

"Anong nangyari sa'yo, Marcus?"

"Aunty," naiiyak niyang sabi. "Ang tanga ko."

I just rolled my eyes because of his statement.

"Kuya, pwede ba? Stop crying," inis kong sabi.

Naluluha naman siya. I can't believe Kuya is this sensitive! Parang kailan lang kulang nalang bumuga siya ng apoy kakasabi na makipag-socialize ako kina Marjorie tapos ngayon, iiyak-iyak dahil sa nalaman kagabi.

"Aunty, nakokonsensya ako. Ang harsh din ni Deth-Deth," sumbong niya.

Umirap nalang ako dahil sa sinabi niya. I eat my breakfast. Uminom ako ng mainit na gatas.

"Hindi ka ba papasok ngayon, Marcus?" tanong ni Aunty Rebecca.

"Masama pakiramdam ko. Hindi ako nakatulog ng maayos."

"Tapos na ako," paalam ko sakanila.

"Ihahatid na kita sa school," offer ni Kuya at tumayo, agad kong hinawakan ang balikat niya at umiling.

"I can go to school without you dropping me off, Kuya."

Again, naluluha na naman siya!

"Kuya, stop crying, pwede ba?"

"Hindi pa rin mawawala sa isip ko, Deth. Ang sama kong kapatid! I'm doing what I want while my sister is suffering from that—"

"I'm not suffering, Kuya."