The Tailor Princess [Wainwright Series 2]

TAILOR 31: News of Return

KOHLEN

Isang taon na ang nakalipas simula noong kinasal kami ni Kheilanie. We are officially a family.

Our first six months together, we took it slowly and adjusting through our culture and transmissions. Afterwards, I got Kheilanie pregnant. She is currently four months pregnant and she gets grumpier every month. Wala naman akong magagawa kasi buntis ang asawa ko. It's a normal phase, ika nga ni Ina. 

I race down the stairs and landed at the grand hall of the Wainwright Palace. May kailangan pa akong bilhin para sa asawa ko. Lagi ko na lang nakakalimutan dahil sa dami ng mga utos niya sa akin. 

Pagkalabas ko ng palasiyo ay nakita kong tulala ang pinsan ko. Maaliwalas naman ang paligid. Ano kaya tinutulala nito? 

Lumapit ako sa kaniya para magising ito. "Codie, tulala ka na naman," saad ko rito.

Nilingon niya ako at ngumiti. It was a sad smile. "Naalala ko lang kasi yung kagaguhan ko noon. Kung hindi ako nagpaapekto sa emosyon ko noon, baka naagapan ko ang pagkamatay ng ibang tauhan ng Wainwrights. We could have still won without anyone dying."

Iyon na naman ang iniisip ng pinsan ko. Talagang napakalaking impake iyon sa buhay nila ang araw na iyon. Pero wala akong masisisi sa mga ito dahil nangyari na iyon at may kani-kanilang problema silang hinaharap noon.

Inakbayan ko siya at nagpameywang. "Huwag mo na sisihin sarili mo. Walang may gusto na mangyari iyon sa iyong lahat. May rason kung bakit binawian ng buhay ang iba. Oras na nila iyon." Sunod-sunod kong wika sa kaniya.

He still feels out of place. He sighs, "Kung sabagay."

Nakakaawa nga ang pinsan ko gaya ng sabi ni Kheilanie. 

Noong naikasal kasi kami ni Khei halos hindi ko makausap si Codie. Iniiwasan niya ako dahil sa naiinggit daw ito sa amin. Pinapaalala ko naman na mararanasan niya ito dahil babalik pa ang kambal ni Khei. He just said thank me and left the wedding scene. 

Kaya naman, upang hindi malungkot ang pinsan ko, ay dinala ko muna sa Northern si Kheilanie pagkatapos ng aming kasal. We stayed there for a few months and when we learned that she was pregnant for three months, she insisted on going back home—here at the Western, at Town Awi. This is where her mother gave birth to the sisters. She wants to do the same thing.

Sumunod naman ako sa kagustuhan ng asawa ko dahil wala akong laban sa kaniya. Kahit taliwas sa kagustuhan ko, ay pumayag na rin ako. Hindi naman pwedeng idahilan ko na si Codie ay malulungkot kung andito siya. Paano naman ang mararamdaman ng asawa ko na gustong manganak kung saan ito nanirahan bago pa kami nagkakilala. Hindi ko ipagkakait sa kaniya iyon.

Ngayo'y apat na buwan na ang baby namin sa sinapupunan niya ay hindi na nakakailang manatili rito sa palasiyo. Codhille is more civil and does errands for this family. Bilib naman ako sa pinsan ko at talagang nanatili siya rito para hintayin si Khanarie.

Natauhan ako ng umubo ang pinsan ko at humiwalay sa pagkakaakbay ko. I felt a sudden chill on my back, "Excuse me, pare. May nararamdaman akong malamig sa likod natin. May ginawa ka na naman ba ngayon?" Untag niya.

Lagot na ako nito. Pumito ako at tumango sa kaniya. Maitatanggi ko pa ba? E, totoo naman ang sinabi ni Codie. "Oo, pare. Mukhang galit na naman ang asawa ko sa akin."

3, 2, 1.

"KOHLEN!" Bulyaw ni Kheilanie.

Galit na ang dragon. Galit na galit.

Napalunok ako at nilingon ko siya ng nakangiti. "Asan ang pinapabili kong tela?" Tinaasan niya ako ng kilay at pumameywang. Yari!

"A-ano... Kasi a-ano! W-walang ano!"