The Tailor Princess [Wainwright Series 2]

TAILOR 28: Distant Moment

Credits to the original owner of the photo above. Photo is used for reference of the story.

🪡🪡🪡

KOHLEN

Pagkababa ko pa lang ng barko nakahinga ako ng maayos. Shit! Ang hirap ng pinagdaanan ko roon.

Mahigit tatlong taon ang lumipas nang makita ko muli iyong babaeng parang nangkulam sa akin. Mula rin siya sa Northern na nakasabay ko sa barko patungo rito sa Western. Ang creepy kasi niya! 

Kinausap ako nito kanina at sinabing nagtino na ako at nakahanap ako ng babaeng mamahalin ko ng totoo. Parang na-predict niya lahat ng ito. Pero kahit na ganun ang ginawa niya, nagpasalamat na lang ako. Well, kung wala siguro ang pangkukulam niya sa akin baka hindi ako nahulog kay Kheilanie.

"Hey! Kohlen!" 

From a far distance, I heard Codie's voice. Hinanap ko siya at nakita ko itong nasa tabi ng isang karwahe na kumakaway sa akin. He... 

"You didn't age! Damn it!" 

Natatawa kong bungad at nakipag-handshake sa kaniya. 

"How are you?"

"I'm doing fine. Pasensiya na kung ngayon ang balik ko rito sa Western."

He shook his head, "There's no problem, Kohl. All is well here."

"Pasensiya na rin kasi hindi ako nagparamdam after three years." Mapakla kong ani sa kaniya pero nanatili pa rin itong nakangiti.

"Wala 'yon. Alam kong marami kang inayos noong bumalik ka sa Northern."

"Did you know what happened to Wrieck?"

He nodded. "Your parents told me. Well, your mother called me."

"She's so fast."

Tumawa siya ng bahagya. "Tara na at may naghihintay pa sa'yo sa palasiyo ng mga Wainwright." Anyaya niya. Sumakay naman ako sa kalesa at napakamot ako sa ulo ko. 

"What's wrong?" Usisa niya.

I smile awkwardly. "Ah, wala naman. Hehe!" Iiwas na sana ako ng tingin ng may maalala ako. I gulp, "Kumusta pala sila?"

"Princess Kheilanie and her family are doing their very best to be okay. It was the most traumatizing event that had happened to them. And I... I-I was at fault for their safety. Noong araw na iyon ay wala ako sa wisyo, sa kadahilanang tumawag si Khanarie sa akin. Mga ilang araw ang pagitan noong tawag niya sa insidente sa palasiyo. Iyon ang dahilan kaya wala ako sa sarili at ang daming sumakabilang buhay."

"Tawag... Tumawag si Khanarie? Paano?" Kinuwento niya naman kung paano nangyari iyon. 

Hindi si Khanarie ang nag-initiate na tumawag sa kaniya kundi ang kasama ni Khanarie. Nang magkagulo sa kabilang linya—sa parte ni Khanarie—Codie tried to call them again but it was no use. Dahil sa tawag na iyon ay sinisisi ni Codie ang sarili niya. He was to blame as he held up Khanarie from a call knowing that an enemy stepped on their ship.

"Just like that we lost a lot of people. About Princess Kheilanie... I saved her," nakahinga ako ng maluwag sa kwento niya tungkol kay Kheilanie. Mabuti naman kung ganun— "I saved her because I thought she was Khana. Tapos noong gabing iyon ay tumigil na siya sa pagpapanggap niya bilang Khanarie."

Napalunok ako ng laway at kinuwelyuhan si Codie. "Hinayaan mo pa ring magpanggap siya?!" Umiling siya. 

"Bakit nagpanggap pa rin siya na si Khanarie!? You of all people must be against it! You could have done something else!?"