The Tailor Princess [Wainwright Series 2]

TAILOR 27: Forced (Kheilanie)

Credits to the original owner of the photo above. Photo is used for reference of the story.

🪡🪡🪡

KHEILANIE

Tinitigan ko ang repleksiyon ko sa salamin at nakahinga ng maluwag. Gumaan ang loob ko nang masilayan ko muli ang aking kasuotan na yumayakap sa aking katawan.

"Hi..." Dahan-dahan kong inabot ang salamin at naluluhang napangiti rito. 

I used to wear short sleeves or tank tops on my upper body. It revealed light scratches on my forearms, and a scar on my left collarbone towards the upper left of my bosom. While on my bottom was shorts or cycling, most of the time. It showed more than enough of my skin. An unbearable moment of my life. 

But now, I was back to wearing my doll-like dresses. Hiding all the imperfections I once display for a little charade.

"...I'm back..." I sniff as my fingers slide off the mirror and cover my mouth. Muffling all the heartbreaking sobs I hidden for three long years.

Napayakap ako sa sarili ko ng makita ko naman ang damit ni Khanarie na nakalatag sa kama ko. Hindi na iyon akin. Hindi na ako siya. Hindi na muling magpapanggap pa bilang Khanarie.

I am back to being Kheilanie Wainwright.

Me.

🪡🪡🪡

Kohlen leaving is my greatest heartbreak. 

Ang sakit na umalis siya. Pero hindi ko siya sinisisi. Hindi siya ang masisisi. Ang dapat siyang maparusahan at masaktan ay ang sarili.

That is why I needed him to hate me so he can leave and save his family.

Hindi ko siya ginising noong pinakealaman ko ang telepono niya. Naging makasarili ako na huwag ito gisingin at paalisin para sa kaligtasan ng kaniyang pamilya. Hindi ko kayang umalis din ito kagaya ni Khana. Nagpadala naman ako sa mga salita ni Papá. Kaya sa huli, nakagawa ako ng ikagagalit niya. Umalis itong may sama ng loob sa akin.

During those times, it was the most devastating event that ever happened to me. Close to losing my family members, but greater than losing my identity as Kheilanie Wainwright. But as time past, I learned to be happy for his departure. At least he would be able to save his family affairs. I am at peace for that. 

Subalit, sa kabila ng kasiyahan na iyon meron pa ring nakahandang responsibilidad sa akin. Inaruga ako ni Hemington at Kuya Dona sa paglaban at paggamit ng espada. Ang mga sandatang iyon ang siyang naging maskara ko upang itago ang pagkawala ng kambal ko. Mas kailangan na mawala si Kheilanie kaysa si Khanarie.

Habang tumatagal ang aming pagkikita, nagkaroon ako ng kaunting lakas ng loob para mas kilalanin ang kambal ko sa kanila. Tanging sila ang mas malapit dito kaysa ang sarili nitong dugo. Kaya isang araw ay tinanong ko sa kanila kung paano ang tamang paggamit ng warglaive knife o karambit knife. Iyon ang madalas na gamitin ni Khana.

"I'm sorry, Princess Kheilanie. Kahit turuan pa kita na gamitin ang warglaive knife, ay hindi ako makakapayag."

"At bakit naman? Hemington, I am playing as Khanarie." 

"But you are only a substitute. A person that is force to do these nonsense trainings that do not benefit your whole being. You are not Khanarie. You are still Kheilanie Wainwright. Hindi mo na kailangan ipagtulakan ang sarili mo na maging siya." Giit ni Hemington at tinuro muli ang tamang paghawak sa espada.