Zabrana o zmierzchu

Rozdział 33

„Nie!" Kylie krzyknęła w myślach, gdy Jane Doe opadła na łóżko, przygotowana na to, że zostanie rozcięta bez jakichkolwiek środków znieczulających.

– Kylie? Obudź się!

Kylie poczuła, że ktoś nią potrząsa. Wciąż krzycząc, otworzyła oczy i ujrzała nad sobą Dellę i Mirandę. Zdołała powstrzymać krzyk, ale wciąż się trzęsła.

– Mamy zawołać Holiday? – zapytała Miranda z niepokojem.

Kylie zaprzeczyła ruchem głowy.

– Nic mi nie jest. – Obróciła się na bok i otarła łzy kocem. – Wracajcie do łóżek – wyszeptała.

Serce wciąż jej waliło z przerażenia i czuła chłód. Jane też tu była.

Della i Miranda popatrzyły po sobie, niepewne, co robić.

– Idźcie!

Gdy tylko wyszły, Kylie usiadła. Jane siedziała na brzegu łóżka. Miała rozcięty brzuch, a krew spływała na jej nagie uda.

– Nie zabiłam mojego dziecka. Kochałam je.

– Wiem, widziałam. – Kylie bała się spytać, ale przecież Jane przyszła do niej po odpowiedzi. – Czy dziecko umarło? Co się stało? Czy twoje dziecko umarło przy porodzie?

Jane znów na nią spojrzała.

– Nie. – Uśmiechnęła się i cała krew natychmiast zniknęła, a ona była w ładnej sukience w duże słoneczniki. – On przeżył. Moje dziecko przeżyło. Dopilnowałam tego. A potem wróciłam do domu.

– Gdzie był twój dom? – zapytała Kylie. – Do kogo wróciłaś?

Zamrugała, a potem uniosła wzrok.

– Nie wiem. Nie pamiętam.

– Trochę się gubię – powiedziała Kylie. – Umarłaś przy porodzie?

– Nie. Już ci pokazywałam, jak umarłam. Zabili mnie. – I zniknęła.

Kylie długo nie mogła po tym zasnąć, a kiedy wreszcie jej się udało, dopadł ją kolejny sen. Natychmiast się zorientowała, co się dzieje. Nie weszła do czyjegoś snu, ale ktoś dostał się do niej.

Zaczekała moment, by się upewnić, że to nie Derek, i wtedy go zobaczyła. Red.

Stał nad jeziorem.

– Tym razem nie próbuję cię oszukać – powiedział.

– Zostaw mnie w spokoju! – warknęła.