PİZZACI -TEXTİNG-

on üç

-Esma-

"...sonra işte dedi ki sen benim en güzel manzaramsın. Ay ben bir düştüm çocuğa üstüne belimden tutup kendine çekti ve anlımı öptü. İnanılmazdı! Of hala aklımda görsen. Bak sen şimdi anlamadın. Bir daha anlatayım. Sahile gittik biz ber-"

"AY YETER ARTIK!" isyanım üzerine Gül susmuş bana bakmıştı. Garson çocukla neydi adı? Aman neyse ne onunla sevgili olmuşlar ve yaşadığı boktan anıyı çevirip çevirip anlatıyordu.
"Bir kamyon arkası söze bir kıro harekete düşmüşsün." dedim sözüme daha sakin devam ederken.

"Hah ben senin aşkını on bin kere dinliyorum sen bir olayı çok gör zaten." diyip kollarını göğsünde birleştirdi. En ufak şeyde bile trip atmasına artık alışmıştım.

Kapının çalmasıyla odamdan çıktım. Daha fazla kalıp trip yemek istemiyordum. Annem mutfaktan elleri köpüklü çıkarken "ben bakarım anne." diyerek önüne geçtim. Geri mutfağa döndü." Baban gelmiştir."

Annemi duyunca babamın geldiğine emin olarak kapıyı kim o demeden açtım. Ama açmaz olaydım. Babam gelmese de resmen ben babalara geldim!

İlhan en güzel bakışlarını bana sunup inci dişleri gözükecek şekilde güldü. Baştan aşağı süzdü beni. Kocaman topuzum, benden beş beden büyük kapüşonlum ve gri eşofman, Ayağımda ki peluşlerim ile mükemmel bir kombinim vardı.

Yanaklarım ısınmaya başlamıştı. "Pizza siparişi vermedik bu sefer gerçekten." diyerek mırıldandım.

Güldü. "Biliyorum. Alt kata getirmiştim. Gitmeden sana bakayım dedim. Geçen sefer baya kötüydün." dedi.

Gözlerimi kısıp şüpheli bakışlarımı yüzünde gezdirdim. "Sen her kızı böyle düşünür müsün?"

"Yioo." diyerek omuz silkti. "Sadece merak ettim. Kalbim git bir bak dedi. Beynimde aynen hem yeni arkadaşlar edinirsin dedi. Bende ikisini dinledim."

Sırıtmama engel olamamıştım. Senin kalbine, beynine, dalağına, böbreğine kurban olurum be adam!

Ama gene de sen sadece bir beni düşün böyle.

Tabi ki bunları yüzüne söylemeye şuanlık cesaretim olmadığından düşündüğüm ve söylediğim farklı oluyordu.

"O zaman beynine söyle. İnsanlar tanışmak için ilk önce adlarını söylerler. Yanı tanışmak istiyorsa."

Gülümsemesi büyürken elini uzattı. "Ben İlhan."

Elini tuttum. Sıcaklamaya başlamıştım tutar tutmaz. Sanki bir elektrik dalgası vücudumda dolanıyordu.

"Ben de Esma."

Bir an afallasa da kendini toparlayıp tekrar güldü. Bilinmeyenin de adı Esma İlhan'cım evet ve o bilinmeyen de benim canım.

"O zaman sonra görüşmek üzere Esma. Bir daha da kimse için ağlama. Bu güzel gözlerin kimse için yorulmasın."

Elimi geri çekerken "Valla ben ağlamak istemiyorum ama bazıları değeri mi bilmiyorlar."

"Eşekmiş baya o bazıları."

"Eşek ama benim eşeğim." dedim gülerek yavaşça kapıyı kapatırken.

"Ne eşeği kız?!" annemin sesini duymamla arkama döndüm. İlhan inşAllah gitmişsindir.

İlhan'ı kontrol etmek için önüme dönerken merdivenin orada durup bana sırıtarak baktı. "Kız ne eşeği kim gelmiş?" annem kapıyı açmasın diye sıkı sıkıya tutarken beni ittirip açtı. İlhan'ı görünce bana sorgular bir bakış atıp tekrar ona döndü.
"Bir şey mi var oğlum?"