Help Me, I'm Dying | BL [EDITING]

[53]

Steven's POV

I don't know what to react anymore. Sobrang sakit na makita ko ang pinakamamahal ko na duguan at nanganganib ang kanyang buhay.

Nanganganib siya ngayon ng dahil sa akin. It's my fault.

Ng makita ang tensiyon ng buong paligid, agad akong lumapit kay Jefferson at hinawakan ang kanyang kamay.

I'm thankful because he's still alive but it still hurts to see him like this. I couldn't stop my tears from running. Sobrang nasasaktan akong makita siyang ganito.

Sobrang tanga ko. Hindi ko siya naprotektahan. Kung pwede ko lang sana patayin ang mga demonyo niyang kapatid, ginawa ko na kanina pa. But, I can't. Masasaktan ko lang siya kapag nakita niyang pinatay ko ang mga kapatid niya.

I lost everything. Si Jefferson na lang ang mayron ako and I'll prefer to end my life too kung pati siya, mawawala na rin.

Mas bumuhos ang mga luha ko ng pinilit niyang ngitian ako. "S-Steven, masaya ako na—" naputol ang pagsasalita niya ng bumuhos ang dugo sa kanyang bibig.

I can't help but to panic. "B-baby, tell me, saan ang masakit sayo? Please, tell me!" napansin kong may tumabi sa akin at may hawak na first aid kit— si Elly lang pala.

Sinimulan ni Elly na gawin ang kanyang trabaho. Inuna niyang ginamot ang sugat ng baby ko na kanyang natamo sa pagkakasaksak ng kanyang kuya sa kanya.

"Nawala ang lahat ng sakit na nararamdaman ko ng makita kita." I can't help but to smile ng marinig 'yun mula sa kanya.

Hindi namin alintana ang mga kung ano ang nangyayari sa paligid. We're just both focusing to each other.

Kahit ganito na ang sitwasyon niya, nagawa pa rin niyang mambola sa akin. "I love you so much Steven. Mahal na mahal kita." he then cupped my cheeks and smiled widely on me. "I love you too, Jefferson Han." he then slowly closed his eyes.

Natatakot ako that once he closed his eyes, hindi na niya muli itong maiimulat pa. But the part of me believes that he can make it- that he'll survive at kailangan niya lang ngayon magpahinga. Naniniwala ako sa kanya. We'll still continue our love story until we grow old.

Bago pa na matuluyang ipikit ni Jefferson ang kanyang mga mata, biglang may putok ng baril kaming narinig. "Mga senior citizen, magsitabi sa daan!" agad namang sumunod ang mga kutong lupa sa sumigaw. Wait, that voice— it's Ash Jackson's.

Sandali, bakit nandito ang mga juniors?

Hindi ko mapigilang mapangiti sa nakikita ko. Nandito sina Sarah, Jin, Ash Jackson at siyempre, ang crush ni Kevin na si Chloe. Our juniors bought the cops here. Pinapalibutan kami ngayon ng mga armadong pulis.

May isang pulis na nagpagitna at may dalawang backup siyang kasama sa kanyang likuran. Sa sobrang kaduwagan, tinutukan nilang apat ang kada pulis na makikita nila. "Don't you ever touch us!" hindi ko alam kung matatawa ba ako o hindi sa mukha ni Lia.

Napakamot ang pulis na pumagitna sa kanyang batok. "Chandria Ramos, Vincent Sauler, Jason at Jenny Han, sumuko na kayo!" inilabas neto ang kanyang baril at tinutukan silang apat. Ganun din ang ginawa ng ibang mga pulis.

Napansin kong pinipilit ng baby ko na makaupo sa paghihiga. "Vice Pres, di mo naman kailangang—" "E-Elly naman, k-kailangan ko 'ring t-tulungan ka at ang sarili ko." napangiti ako bago ko siya tinulungang makaupo.

My heart almost jumped in joy ng isinandal niya ang kanyang sarili sa akin. Napansin kong nakasimangot itong nakatingin kay Elly. "What's wrong baby?"

Tinulungan nina Vineso, Lia at Jenny na makatayo si Jason. "Y'all, ganyan na ba kayo ka-duwag?" bigla na lang humalakhak ng wala sa sarili niya si Jason. "Mga duwag!"

Nanlamig ang buong katawan ko ng makitang ikinalas at itinutok ni Jason ang kanyang baril sa akin. "Mamamatay muna ang isa sa inyo!" napapikit ko ang aking mga mata.

Dito na ba talaga ako mamamatay?

If ever I'll die here right now, sino ang magmamahal at mag-aalaga sa baby ko? Who'll take care of him for me?

"Steven!" rinig kong sigaw ni Kreo kasabay ng tunog ng pagputok ng isang baril. I can feel someone's hand interwined on mine. "Huliin sila!" rinig kong sigaw ng isang pulis. Mukhang may habulan na nagyayari ngayon. Ngayon ko lang napansing may ka-holding hands pala ako.

Those hand is not just from somebody. Alam kong kay Jefferson ang kamay na 'yun. I can feel him.

But the weird thing is, bakit hindi ako nakaramdam ng sakit? Bakit hindi man lang ako natumba? Binaril na ako ni Jason— what happened?

Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Nagulat ako sa nakita ko. Nasa harap ko si Jefferson and we're facing each other. Puno ng dugo ang kanyang bibig at mukhang nagpa-panic ang mga kutong-lupa na nakapaligid sa aming dalawa.

No, don't tell me—

Napaiyak ako sa sitwasyon ng baby ko. It hurts to see him suffering. It really hurts! Wala man lang akong ginawa para hindi siya masaktan.

He painfully smiled on me. "S-Steven, i-ikaw ang taong n-nanatili sa tabi ko 'nung k-kailangan ko ng kasama. Always r-remember, mahal na m-mahal kita." bigla na lang 'tong natumba sa harapan ko pagkatapos niyang banggitin ang mga salitang 'yon.

Hindi ko mapigilang mataranta. Isinalo ko siya bago pa siya mahulog sa sahig. "Jefferson!" nagsi-iyakan na ang halos lahat sa mga babaeng kutong-lupa. "Freaking fucking call the ambulance right now!" halatang pinipigilan ni Keshia ang kanyang pag-iyak sa kanyang tono.

Everyone around is panicking. Kahit ako, nagpapanic rin deep inside. But I know panicking will make my baby's state worsen.

Kailangan kong ipakita na matatag ako kahit na napakasakit na ng nararamdaman ko sa loob. Being a drama king won't help to ease the pain that I felt to see my only sunshine in this state.

Inayos ko ang pagkakabuhat sa kanya. "Baby, wake up!" I thought he'll listen to me and open his eyes but, no. "Jefferson baby, please wake up!" sinimulan ko ng kurutin ang kanyang pisngi at baka sakaling gumising siya.

But he didn't move.

Hindi ko mapigilang mapahagulgol. No, hindi 'to totoo— my baby will still survive! He's still alive and maybe just unconsious kaya hindi siya nagigising.

Lumuhod si Ciello at hinawakan ang braso ni Jefferson. She's checking for any pulse. I got a little bit of hope when I sense some positive news sa facial expression ni Ciello. "Buhay pa siya! Hindi siya sumusuko."

Eksakto namang dumating ang sa tingin ko'y mga rescuers. I hope they'll do everything to save my baby's life.

Agad nilang kinuha si Jefferson at sumunod ako sa kanila sa ambulansya, still holding my baby's hand.

Hindi ko kayang bitawan siya. Natatakot akong mawala siya sa akin. I'm such a worthless kind of boyfriend— bakit hindi ko man lang siya kayang proteksyonan?

Bakit hinayaan ko lang siyang saktan ng mga demonyo niyang mga kapatid? Pero ayoko 'ring isipin niya na hindi ko siya pinagkakatiwalaan.

Kung pati si Jefferson mawawala sa akin, talagang mababaliw na ako. Jefferson made my life complete. He's the reason why I changed.

He's the only person who made me feel so complete. His cutie and charismatic charm made my whole attention turn only to him.

My life before was just nothing. No parents guiding me, no any siblings. I felt so empty until I met him.

He's the sunshine of my life. He made my life beautiful. He's the reason why I changed my lifestyle and the cycle of my life.

Jefferson Han is the only person who made my heartbeat fast, made me feel some butterflies in my tummy, the one who made me smile everytime he pops out of my mind, the one who made me feel so hype and inspired.

Jefferson Han, I just love you so much. Please, don't leave me baby.