22.12.****
Bugün uyandığımda düne göre daha iyiydim üç gündür yeni yeni toparlanmıştım, Miray'da destek olmuştu bana. Üzerime giydiğim kıyafetler hoşuma gitmişti, siyah pantolon bebe mavisi, tüylü bir kazak ve Cem'in aldığı siyah ve sade üzerinde adım yazan bilekliğimi taktım. Güzeldi...
Okula gittiğimde sakince kütüphaneye indim Miray saçmalamamam için kulağımda hafif bir müzik çalıyor aynı zamanda da sakin olmam için derin nefes alıp vermemi söylüyordu fakat o beklediğim soru fazla gecikmedi...
"Işıl'cım Cem'i gördün mü?"
Hayır Melek bana da mesaj atmadı, bir bilgin olursa beni aramasını söyler misin?
"Hayır Melek bana da mesaj atmadı, bir bilgin olursa beni aramasını söyler misin?"
"Hiç aramadın mı onu?"
Beni aramayınca kızdım bu yüzdende aramadım ama onu görürsen kırgın olduğumu söyle, lütfen...
"Beni aramayınca kızdım bu yüzdende aramadım ama onu görürsen kırgın olduğumu söyle, lütfen..."
"Peki Işıl'cım sen görürsen de hocanın ders notlarını istediğini söyler misin?"
Gülümseyerek 'Tamam' de...
"Tabi ki" dedim gülerek. Sanki ben öldürmemişim gibi konuşmuştum, şüphelenmiş miydi bilmem ama galiba artık rahat bir nefes almam gerekiyordu.
Bana bugün Cem' i soran herkese aynı şeyi söylemiştim Miray ne dediyse onu... Ve sonunda bu koca gün bitmişti. Cem'i kimsenin önemseyeceğini sanmıyordum çünkü Cem tek yaşayan ailesi olmayan yalnız bir çocuktu, tek arkadaşı bendim tabiri caizse inek öğrenciydi, kimseyle konuşmayan bir inek öğrenci işte...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİZOFRENİ HASTASININ GÜNLÜĞÜ
ChickLitBiliyordum hiçbir şey gerçek değildi fakat bu bataklık beni içine çekiyordu. Ben artık bir katildim.
