ŞİZOFRENİ HASTASININ GÜNLÜĞÜ

20.BÖLÜM: ÇIKIŞ

09.02.****

Zindanda olan tek camdan havanın aydınlandığını görebiliyordum. Yavaş yavaş gözlerimi aralarken zindanın demir kapısının sert sesini duydum.
"Günaydın Lavinia."
Evet bu benim yeni adımdı, artık Işıl'ı kullanmıyordu, bana Lavinia diye sesleniyordu.
"Bugün çıkartıyor musun beni?"
"Her sabah aynı soruyu mu soracaksın?"
"Evet."
"Sana bir şey itiraf etmeliyim."
"Seni dinliyorum." Dedim merakla onu hiç bu kadar endişeli görmemiştim.
"Beni bu zindana tıkarken kim olduğumu biliyor muydun?"
"Hayır sadece sen de kötü bir şeyler hissettim, özür dilerim."
"Lavinia ben özür dilerim."
"Gözlerim büyüdü, benden neden özür diliyordu?"
"Anlamadım."
"Bundan altı yıl önce sen on üç yaşındayken sana bir hata yaptım, hatırlıyor musun?" dedi ve devam etti. "İznin olmadan seni öpmeye kalktım daha sonra sözlü bir şekilde taciz ettim."
Gözlerim yaşarmıştı, kafamda yüksek bir ses çınlıyordu, nasıl olmuştu da tanımamıştım? Bir el boğazımı sıkıyordu sanki, atlattığımı sandığım duygular yeniden ortaya çıkıyordu.
"Bunu neden söylüyorsun ki bana?"
"Çünkü benimle yaşamanı istiyorum." Onunla yaşamak mı ölmek daha mantıklıydı.
"Asla."
"Sana şantaj yapmayı istemezdim ama çalıştığım hastane yaptıklarını biliyor ve psikolojik sorunların olduğu için polise başvurmayacaklar. En büyük görevim olacaksın."
"Ölmeyi ya da hapse girmeyi tercih ederim de neden bana yaptıklarını anlattın?"
"Zamanla öğreneceksin."
Cümlesini bitirip ayağa kalktığında karşısına dikildim. Gözlerimi ondan bir saniye bile ayırmadım. Yavaşça kapının kilidini açtı ve çıkmamı işaret eder gibi kafasını salladı.

***

Lüks bir evin önüne geldiğimizde koca villa etkileyiciydi. Ailesinin zengin olduğunu biliyordum ama böyle bir mal varlık beni şaşırtmıştı daha doğrusu yıllar önce beni resmen taciz eden Ozan'ın bu kadar zengin olması beni şaşırtmıştı.
"Ne kadar süre kalacağım?"
"Uzun süre."
"Bana dokunmayacaksın." Dedim korkuyla ama tehditkar bir şekilde.
"Asla öyle bir niyetim yok."
Yalanları çok çabuk anlardım. Bu cümleyi söylerken gözlerini kaçırmıştı ve ellerini sakallarından dolaştırmıştı.
Bu yalan beni korkutuyordu ama tekrardan Miray'ı görene kadar ona muhtaçtım.
Miray Bana kızmış ve beni terk etmişti ve o gelene kadar buna sabredecektim.