~PARK KOLEJİ~

4.0

"Sensizlik çok zor"
Demesiyle arabayı durdurdum. Yanımdaki Rose'ye döndüm. Dolu gözleriyle bana bakıyordu. Zaten yarın olan hiçbirşeyi hatırlamayacak değil mi ?

Yanaklarını tutarak onu kendime çektim. Dudaklarını dudaklarımla örterken Rose beni çoktan öpmeye başlamıştı bile, bende onu öpmeye başladım.

Ben geri çekildikçe Rose üstüme geliyordu. Bir anda kemerini çözüp kucağıma oturdu. Ellerini saçlarıma daldırıp çekmeye başlarken bende onu olabildiğince özel bölgemden uzak tutuyordum.

Benden ayrıldı gözleri doluydu.
"Benim neden kucağına oturmama izin vermiyorsun ?"
Dedi
"Otursan herşey için çok geç olabilir ve eminim ki kimseyle yatmamışsındır. Sarhoşken kimse bunu yaşamak istemez"
Dememle ağlamaya başladı hem omuzlarıma vuruyor hem de ağlıyordu.

"Beni hemen unutmuş olamazsın! Ben seni unutamadım..."
Diyerek kafasını omzuma koydu.
"...ben seni çok seviyorum"
Dedi ağlarken, bir süre sonra sesi kesildi düzenli nefes almaya başladığında uyuduğunu anladım.

Onu otutturduğum karnımdan kaldırıp yan taraftaki koltuğa koydum yavaşça. Emniyet kemerini de bağladıktan sonra anlını öptüm. Gözünden akan yaşı silip kulağına fısıldadım.
"Emin ol ki ben seni herşeyden çok seviyorum"

Gözlerimi silerek arabayı sürmeye başladım. Kısa bir yoldan sonra arabayı durdurdum. Kendi evime gelmiştim. Kafamı dinlemek için uğrardım genellikle buraya, tek bilen kişi benim ve artık Rose

Arabadan inerek Rose'yi kucağıma aldım. Önümdeki üç basamağı çıktıktan sonra kapıyı açtım. Anahtarı kenara fırlatıp merdivenleri çıkmaya başladım.

Son basamağıda çıktıktan sonra karşıdaki odama girdim. Rose'yi yatağa yatırdıktan sonra dolaptan uzun bir t-shirt'le eşortman çıkarttım. Işığı da kapatıp karanlıkta Rose'nin üstünü değiştirdim.

İşim bitince ışığı açıp çıkardığı kıyafetleri kenara attım. Gece lambasını yakarak ışığı geri kapattım. Rose'yi yatağa yatırdıktan sonra ayağa kalkıp gidecekken elimi sımsıkı tuttu.
"Gitme..."
Dedi sessizce

Yüzüne baktım gözünden akan yaşı sildim.
"...yalvarırım gitme"
Dedi, yanına yatmamla kafasını göğsüme koyarak yatmaya başladı. Saçlarıyla oynarken uyuya kaldı. Bende gözlerimi kapattım.

•••••

Birinin arkamdan bana sarılmasıyla gözlerimi açtım. Bu Rose olmalıydı hâlâ sarhoş olmasının imkanı yok, burnunu çekince sessizce ağladığını anladım.

Hiç bozuntuya vermeden gözlerimi kapatıp ona döndüm ve sımsıkı sarıldım. O da kollarını bana sarıp iç çekmeye başladı. Onun böyle yapması benim daha çok canımı yakıyordu...

Park Chaeyoung:

Uyandığımda jimin'in yüzüyle karşılaşmayı beklemiyordum. Yanına yaklaşıp ellerimle yüzünü sevmeye başladım. Dudaklarına küçük bir öpücük kondurup geri çekildim.

Onun bana uzak olması beni yerle bir ediyordu...bir anda ağlamaya başladım. Jimin arkasını dönünce sessiz olarak ona sımsıkı sarıldım.

Burnumu çektim bir süre sonra jimin bana dönüp sımsıkı sarıldı sanki kaçmamdan korkarmış gibi ama haberi yok ki o kovsa bile gururumu bir hiçe sayıp yanında kalacak kadar onu sevdiğimi...bende kollarımı sımsıkı ona sardım. Telefonumun çalmasıyla jimin'den ayrılıp telefonu açtım.

+Ne istiyorsun ?

-Konuşmalıyız

+Seninle konuşmak istemiyorum

-Rose konuşmamız lazım dedim

+Senin yüzünden benim ilişkim bitti ne konuşması ?

-Rose lütfen tamam özür dilerim o gün seni suçladım ama acımdan, gerçekleri az önce öğrendim hemen seni aradım

+Umrumda değilsin

-Yalvarıyorum bak, Rose ben öyle demek istemedi-

+Ama dedin, dedin ve benim canım çok yandı.

-O an sadece ağlamamaya çalıştığım için acımı senden çıkardım. Konuşalı-

+Seninle konuşacak hiçbirşeyim yok

-Dinle bi-

Telefonu yüzüne kapatıp gözlerimi sildim. Arkamı dönünce jimin'in bana baktığını gördüm.
"Ne o Baekhyun mu aradı ?"
Dedi göz devirerek
"Senin aksine senden ayrıldıktan sonra kimseyle olmadım"
Dedim

"Nerden biliyorsun birileriyle birlikte olduğumu ? Gördün mü ?"
Demesiyle kalbimde bir sızı oluştu.
"Onu da bir zahmet görmeyeyim."
Diyerek yataktan kalktım.

"Nerdeyim ben ?"
Dedim
"Benim gizli yerim o yüzden kimseye söyleme bizimkiler bile bilmiyor o kadar gizli"