~PARK KOLEJİ~

3.0

Park Chaeyoung:

Abim eve geldiğinden beri odasından hiç çıkmadı. O değil yaralarına bakmama da izin vermiyor. Kapıyı bir kez daha tıkladım.
"Abi hadi aç kapıyı konuşalım"
Dedim

Kilit sesi duyunca gülümseyerek yavaşça kapıyı açtım. Abim yatakta uzanmış tavanı izliyordu. Yanına gidip yaralarına baktım. Olayı jimin'den öğrenmiştim. Elimdeki ilk yardım çantasını kenara koyup açtım.

"Neler oldu ?"
Dedim yaralarını temizlemeye başlarken
"Önemli birşey değil"
Dedi, pamuğu yarasına bastırınca bağırdı. Önemli birşey değilmiş! Sanki bulunmaz hint kumaşı beyefendi!

"Kızım yavaş olsana canım yandı"
"Bekle sen bekle ben çok yavaş olacağım"
Dedim sessizce
"Rose jimin'e aşık olduğunu nasıl anladın ?"
Sorduğu soruyla şaşırdım. Beni kıskandığı için jimin konusunu fazla açmazdı.

"Ondan hoşlanmadığımı zannediyordum ama içimde hep onu görmek, sesini duymak, onu ağlarken, gülerken, yemek yerken, her haliyle görmek isteyen bir duygu vard-"
"Höst!"
Dedi
"Yaa abi fesat anlama! Bir süre sonra kendimden çok onu düşünür oldum yemek yedi mi ? Uykusunu aldı mı ? Ders çalışıyor mu ?"

Abime döndüğümde bir şey düşünüyor gibiydi.
"Onu seviyorsun değil mi ?"
Dedim
"Hayır sevmiyorum ama dediklerini yaşıyorum"
Dedi
"Seviyorsun işte abi sadece kendine itiraf edemiyorsun"
Dedim

"Korkuyorum ya hoşlantısı benimle çıkana kadarsa"
Dedi
"Abi emin ol ki jennie öyle bir kız değil"
"Hadi ama rose wendy'de öyle bir kız değildi ama benimle çıkmaya başlayınca onun için herşey bitti."
Dedi

"Abi küçüklüğümden beri bana hep neyi öğrettin ?"
Dedim
"Korkularının üstüne gitmeyi"
Dedi gözlerimin içine bakarak, kafasına yara bandını yapıştırıp bende onun gözlerinin içine baktım.
"Şimdi korkularının üzerine gitme sırası sende"
Dedim gülerek

Tıbbi eşyaları çantaya geri koyarak ayağa kalktım.
"Kendini hazır hissettiğinde ona git"
Dedim gülerek, yanağını öpüp odadan çıktım. Kendi odama girince yatağa uzandım.

Komidinin üstündeki telefonumu aldım. Jimin'den bir çok arama vardı. Hemen onu geri aradım. Bir süre çaldıktan sonra telefon açıldı.

-Neden açmadın ? O kadar aradım

+Abimin yanındaydım

-Anladım. Ne diyor ?

+O da jennie'yi seviyor ama korktuğu için kendine yediremiyor. Önceden böyle bir ilişkisi olmuştu kız onunla çıkınca ilk gün ondan soğutmuştu. Abimde jennie'yi o kız gibi zannediyor.

-Bence ne yapalım varya, bu ikisini kulübeye kapatalım-

+Abim istemediği yerde 1 saniye durmaz. Kulübenin kapısını kırıp çıkar.

-Doğru

+Kapatıyorum yatacağım yarın görüşürüz

-Görüşürüz

Telefonu kapatıp kenara koydum. Yorganın içine girip gözlerimi kapattım.

•••••

"Rose hadi kızım kalk!"
Annem sabahın köründe benim odamı süpürüyordu ve içimden bir ses o süpürgeyi alıp camdan fırlatmam gerektiğini söylüyordu.

İçimdeki sesi bastırıp süpürgenin kapatma düğmesine bastım.
"Anne neden sabah sabah bana bu açıyı çektiriyorsun ?"
Dedim dudak büzerek
"Hadi kalk çabuk! Okula gideceksin"
Dedi, göz devirip yataktan çıktım.

Kenardaki kıyafetlerimi alıp abimin odasına girdim. Enteresan ama abim erkenden çıkmış. Üstümü hemen giyindikten sonra çantamı aldım.

"Anne ben çıkıyorum"
"Kızım kahvaltı ?"
Dedi peşimden koşarken
"Olmaz anne kahvaltıya oturursam geç kalırım"
"Ayy pekala kızım"
Diyince ona sarılıp evden çıktım.

Asansöre bindim ve hızla ilk kata indim. Cebimdeki telefona mesaj gelince elime aldım.

Lalalisaa:
Nerde kaldın kızım ? Hadi!

Telefonu cebime geri sokup duran asansörle hemen indim. Kapıda jimin vardı. Koşarak arabaya bindim.
"Hadi jimin"
Dedim
"Sanada günaydın"
Diyerek arabayı sürmeye başladı.

"Unuttum, günaydın"
Dedim o da gülüp arabayı sürmeye devam etti.
"Jennie okula gelecek mi ?"
Dedim
"Hayır bir süreliğine ailesinin yanına dönüyor"
Dedi
"Ne ? Neden ?"

"En iyisi bu Rose, abinden uzak kalması"
Dedi
"Ama biz ?"
Dedim
"Arada onu görmeye gideriz"
Dedi, dudak büzüp önüme döndüm.