The Ghost Of Our Past |Luke Patterson ◦ 𝖳𝗋𝖺𝗇𝗌𝗅𝖺𝗍𝗂𝗈𝗇

Wspomnienia przeszłości

Facet z bocznej sceny podbiega do Julie.

— Gdzie poszła reszta zespołu? — pyta.  Julie wygląda na zagubioną.

— Czekaj. Czy to były hologramy? — Pyta jedna z dziewczyn z Dirty Candy.

— Tak. Tak. To były hologramy — mówi Julie z ulgą, że ktoś się odezwał. — Podłączyłam sprzęt do projektora przed pokazem. Wyjaśniłabym, ale wymaga to algorytmów i nauk ścisłych — mówi wszystkim. 

Wydaje się, że akceptują jej odpowiedź.  I dzięki Bogu.

— To było szalone! — woła Luke. — Widzieli nas, kiedy graliśmy, ale nie kiedy muzyka się kończyła!

— Wiem. Wszyscy tam byliśmy — mówię mu.

— Powinniśmy jeszcze raz sprawdzić — mówi Reggie, biegnąc do schodów. 

Robi dziwne wymachy tyłkkem i gdyby to było możliwe, moja szczęka byłaby na ziemi. 
Luke żartobliwie zakrywa mi oczy, ale cieszę się, że to zrobił.

— Nie... Nie sądzę, żeby nas widzieli — mówi Reggie. 

Poruszam ręką Luke'a, gdy słyszę, jak znowu do nas dołącza.

— Żałuję, że ja cię nie widzę — mruczy Alex.

— Czy to naprawdę było potrzebne? — Pytam go. 

Chłopak jedynie wzrusza ramionami. 

—Och, chłopaki. Zaskoczmy Julie — mówię im. 

Wszyscy wychodzimy na korytarz i tworzymy piramidę, ze mną na górze, a cała trójka na dole.  Widzę ją wychodzącą zza rogu.

— JULIE! — Wszyscy krzyczymy. 

My z ekscytacji. Dziewczyna z zaskoczenia

— Ach! Wy! Przestańcie to robić — mówi — Poważnie.

— Whoa. To niespodzianka dla ciebie — mówię jej, zeskakując z piramidy. — Już tu byliśmy.

— Cóż, właściwie byliśmy tam, a potem przyszliśmy tutaj — mówi Reggie.

— Czy nie powinniśmy porozmawiać o tym, co się właśnie wydarzyło? — Luke pyta nas z niedowierzaniem. 

Przewracam oczami.  Ten chłopak, przysięgam na Boga, czasami irytuje mnie swoim podejściem do życia.

— Tak, widziała was cała szkoła... I trochę mnie to przeraża — przyznaje Julie.

— Okej, dobrze, bo mnie też to trochę przeraża — mówi Alex. — Wiesz, ludzie mogli nas zobaczyć, kiedy gramy muzykę. A moje ubrania są zrobione z powietrza, ale z jakiegoś powodu wciąż majtki mi się piją — jęczy. 

Marszczę nos z obrzydzeniem. Teraz to po prostu obrzydliwe. 

Luke pociera go plecach, próbując uspokoić, podczas gdy Julie, Reggie i ja robimy tylko zniesmaczoną minę. 
Alex gwałtownie wzdycha. 

— Tyle pytań — mamrocze. 

Robię krok do przodu.

— Tak. Tak, dużo. Oto pierwsze. Co to u licha jest mmph...

Luke stanął za mną i zakrył mi usta dłonią, aby powstrzymać mnie przed rzuceniem się na mojego brata.  Skrzyżuję ramiona z irytacją, gdy po prostu stoi tam niedbale.

— Najważniejsze jest to, że daliśmy czadu — mówi Luke.  Podnoszę kciuki, zgadzając się z nim. — Kochali cię —mówi do Julie.

— Żartujesz? Kochali nas. To była świetna piosenka, Luke i A. Dzięki. — mówi Julie.