1 Beden 2 Farklı Hayat

1 Beden 2 Farklı Hayat 21. Bölüm

         Peter gözlerini açtı ve kendisini küçük bir odada buldu. Çocuk odasıydı.

"Hatırladın mı?"

Peyer korkuyla arkasına döndü.

"Baba?"

"Baban olduğum aklına geldi ha?"

"Sen... Senin burada olmaman lazım."

"Ama buradayım. Kimse yok. Halan yok, Gwen yok, mutantlar yok, Charles yok, Erik yok... Ah özellikle şu Tony Stark. Sadece ikimiz. Sen ve ben."

Peter başını iki yana salladı. Kapıya doğru koşmaya başladı.

"Bu gerçek değil, bu gerçek değil, bu gerçek değil."

Tam kapıya vardığında yere düştü ve acıyla inledi.

"Bu getçek Peter. Hadi ama! Babandan mı kaçıyorsun küçük pislik şey. Senin için herşey yapan kişiden. Bem olmasam şarkı söyleyemezdin, dans edemezdin, mutlu olamazdın. Herşey benim sayemde ama SEN! PETER! Sen bir teşekkürü bile bana çok görüyorsun. Babana bunu yapmamalıydın. Bir teşekkür. Gwen ve diğerlerinin canını almasına yetti. "

Peter'ın gözleri fal taşı gibi açıldı. Dolmuş gözleri artık yaşlarını serbest bırakmış yanaklarından akıyordu.

" C-can? Ölmediler... Hayır ölmediler. "

" Öldüler Peter. Öldüler. Sadece bir kelime söylemediğin için öldüler Peter."

" H-hayır. Yalan söylüyorsun. Onlar yaşıyor."

"Hayır Peter. Onlar ÖLDÜ! Anladın mı? Öldü."

Peter'ın baş ağrısı başladı. Kulaklarında çığlıklar dolaşıyordu. Kendi çığlıklarıydı.

"Peter!... PETER UYAN!"

Peter derin ve sesli nefes aldı. Doğrulmak üzerindeyken sırtındaki ağrı onu geri yatırdı. Acıyla bağırdı. Göz yaşları gözünden firar ediyordu.

"Hey Peter... Peter sakin ol. Derin nefes al."

"H-hayır. O-"

"Peter gözlerini aç. Bana bak. Gözlerini aç ve bak."

Peter düzensiz nefes alış verişleri devam ederken gözlerini açtı. Tony'i görünce derin nefes verdi. İçine su serpilmişti.

"Peter benimle nefes al. Nefes al... nefes ver. Tamam. Aynen böyle."

Peter'ın nefesi düzene girmişti.

"Yaşıyorsun."

"B-ben?- Ha evet. Evet. Yaşıyoruz. Merak etme."

"Bana öldüler dedi."

"Kim?"

"O."

"O, kim?"

"Babam."

Tony olduğu yerde donmuştu. Yavaşca Peter'ın yanına oturdu. Ne kadar kalbini kırsada yardıma ihtiyacı vardı. Ellerini, çocuğun saçlarına gömdü ve masaj yapmaya başladı.

"Biz ölmedik Peter. Yaşıyoruz."

Peter başıyla onayladı ve kafasını adamın göğsüne koydu.

"Diğerleri?"

"Onlarda yaşıyor."

Peter ne dediğini kavrayınca biraz korktu. Olay aklına geldi.