1 Beden 2 Farklı Hayat

1 Beden 2 Farklı Hayat 29. Bölüm

      Takım ile Charles sohbet ederken Peter sadece dinliyordu.

T: Peter... Halan afetti mi? Yani istersen ben gidip konuşurum-

P: Öldü.

Tony birden kasıldı. Bunu beklemiyordu. Hayatta olsaydı Peter ile barıştırmayı çalışırdı. Kendisini sorumlu hissetmeye başladı.

S: Başın sağolsun.

Peter başıyla karşılık verdi.

T: N-nasıl öldü?

P: Ne yapıcaksın? Ha geri getirebilirsen söyleyebilirim. Neyi değiştirebilirsin?

C: Peter, Gwen'in yanına git. İtiraz istemiyorum.

P: İstemez.

Peter ayağa kalktı ve çıkışa doğru yürümeye başladı.

C: Peter? Nereye?

P: Olabildiğince uzağa.

C: Beni dinle adam yardım etmek istiyor. Bırak etsin. Eninde sonunda anlayacak.

Peter bakmakla yetindi. Gözlerinin dolmasına aldırış etmedi.

🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼

Geçmiş

Peter 5 yaşlardında

P: Halamın yanına gidebilir miyim efendim?

R: Hayır.

P: Ama ona sözüm vardı. Ben gitmezsem çok üzülür.

R: Hayır kelimesinin nesini anlamıyorsun gerizekalı!? Hayır diyorsam hayır. O benim kardeşim anladın mı? İzin vermiyorum. Git ve çalış bir işe yara.

Küçük çocuğun gözleri dolmuştu. Koşarak babasının odasından çıktı ve kendi odasına geçti. Kapıyı kapadı ve kilitledi. Oturup ağlamaya başladı.

R: BİR DE AĞLIYOR MUSUN!? SEN ŞAKA MISIN? ÇIK O LANET ODADAN! YOKSA BEN ÇIKARTMASINI BİLİRİM!

      Peter korkuyla kapının kilitini açtı ve dışarıya çıktı. Yine de dayak yiyecekti. Biliyordu. Ama en azından daha az yiyecekti. Kapıyı açtığı anda ensesine bir el yapıştı ve kendini havada buldu. Gözlerinin kapandığını fark ettiğinde açtı ve kendini yerde buldu. Vücudunda ne zamandır olduğu bilmediği ağrılar hisetti. Babası onu duvara vurmuş yere bırakmıştı.

     Çocuk yavaşça ayağa kalkmaya çalıştı. Mutfağa doğru ilerledi ve bulaşıkları boşaltmaya başladı. May halasını, anne ve babasından daha çok seviyordu. Onu dövmüyordu, küfürler etmiyordu. En önemlisi onu seviyordu. Sevgiyi gösteriyordu. Peter sevgiyi halasından öğrenmişti. Ona çok şey borçluydu.

🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼🗼

     Peter kendini mekandaki kendisine ait odaya kitledi. Kafasını duvara vurdu ve yere oturdu. Göz yaşlarına izin verdi. Artık içine atmaktan bıkmıştı. Sıkılmıştı.

'O günleri hatırlıyor musun?... Canının yandığı günler. Kendini yerden yere attığın günlere. Acılarını etrafa saçmak yerine içine artığın günler. Ben o günleri hatırladıkça daha da güçleniyorum Peter. İçinde biriktirdiğin gücü saçıcaksın. Bunu birlikte yapıcaz. Sevdiklerin için Peter... Gwen, May, Harrison, Pietro, Lorna, Jane, Charles, Erik... Sevidğin herkes için Peter. Beni durdurman çok gereksiz. Bir gün sen buna izin vericeksin. Beni hayata geçirmeye izin vericeksin. Ben o güne kadar daha çok beslenicem.'

"Çok konuştun."

Peter bilekliğine bastı ve vücuduna şok verdi. Acıdan inledi. Acıyla eski dosttular. Peter'ın canını ne kadar yaksada ayrılmazlardı. Babası sayesinde. Bu hale babası getirdi.

Böyle kısa kısa yazsam sıkıntı olur mu sizin için?

Çünkü kendimi daha fazla yaz diye zorladığımda tıkanıyorum.

Seviliyorsunuz

Öptüm

Bys