1 Beden 2 Farklı Hayat

1 Beden 2 Farklı hayat 42. Bölüm

Yıl: Peter 14 yaşında

   Soğuk hastane koridorunda yavaşça yürüyordu Peter. Canı yanıyordu. Kanser olan bir kız. Kendisinden küçük. On iki? On?

   On bir yaşında Lily. Kanser ve zamanında tedavi olmadığı için zamanı az kalmış ölümü bekliyordu. Daha fazla acı çekmek istemiyordu. Annesi o altı yaşındayken ölmüştü.

     Babasıyla kalıyordu ama babası ona hiç bakmıyordu. Hep sokağa atardı kızını. Zorla da olsa hastaneye gitmiştiler. Aslında... Peter kızı fark etmişti. Sokakta burnu kanıyorken bulmuştu küçük kızı.

Onun için çok geçti.

    Peter kalbindeki ağrıyla kızın odasına gidiyordu. Sadece yere bakıyordu. Kafasında kapşonlusu vardı. Gözleri yorgunluktan çökmüş, ağlamaktan da kızarmıştı.

     Gelemden önce küçük kızın babasını çağırmıştı. Kızın son isteğini yerine getiricekti.

     Odanın önünde biraz bekledikten sonra girdi ve yatakta uzanan halsiz kıza bakmıştı.

Otuz dakikası kalmıştı...

     Tedavi gördüğü için saçları ve bütün tüyleri dökülmüştü. Buna rağmen gülümsüyordu. Peter buruk bir gülümseme verdi kıza ve yanına yaklaştı.

L: Gelmişsin.

Sesinde yorgunluk çok net belli oluyordu.

P: Seni bırakmayacağımı. Sonuna kadar yanında olacağımı söylemiştim.

L: Babam gelicek mi?

P: Evet.

L: Peter ben sadece istedim. Ama bunu senin yapmanı istemiyorum.

P: Ama ben istiyorum.

L: Başına iş-

P: Açılmicak. Doktorlar... hemşireler. Biliyorlar.

Lily zorla da olsa gülümsedi. Peter kızın kafasına öpücük kondurdu.

P: İstediğin herşeyi yaparım.

Lily kıkırdadı. Kapı bir anda açılınca Peter eğildiği yerden doğruldu. Gelen kızın babasıydı.

Yirmi dakika...

K.B (kızın babası): Ne o? Ölümünü görmem için mi çağırdın beni?

P: Hayır.

Peter yavaşça adama yaklaşmaya başladı.

P: Tam tersi.

K.B: Anlamadım?

P: Sana... Kızının çektiği acıyı çektirmek isterdim... Ama içimde öyle bir canavar henüz  yok.

Adam başını salladı ve geriye döndü. Kapıya dokunucakken Peter ağ attı.

P: Kızının son bir isteği var. Bence ilk ve... son kez o isteği yerine getirmelisin.

Adam korkuyla Peter'a baktı. Kızına döndü. Kızında bir duygu yoktu.

On dakika...

Peter adamın dibine kadar girdi.

K.B: On dört yaşındaki bir velet bana ne yapabilir ki?

    Peter'ın yüzünde hiçbir mimik yoktu. Adamın boğazını sıkmaya başladı. Çok hızlıydı. Nefes almasına bile izin vermemişti adama.

    Adam debelenirken Peter daha çok sıkıyordu. Adamı duvara çarptırdı ve sıkmaya devam etti. Hıncını alamadı ve diğer eliyle kalbini yumruklamaya başladı.

Beş dakika...

     Adam son nefesini sesli bir şekilde vermişti. Lily mutlu olmuştu. Artık dünyada böyle bir pislik olmiyacaktı. Başka birilerine daha zarar vermeyecekti.

    Peter kapıyı açtı ve doktorların girmesine izin verdi. Doktorlar adamı alıp götürdü.

Üç dakika...

    Peter hızla kızın yanına gitti. Anlına bir öpücük kondurdu.

L: Teşekkür ederim.

P: Etmene gerek yok.

Lily gözlerini kontrol edemiyordu. Kapanmaya çalışıyordu.

P: Şşşt. Rahatla... Canın acımayacak tatlım... İyi geceler.

Kız son kez gülümsedi ve kendini sonsuz uykuya bıraktı. Peter ne zamandan beri tuttuğunu bilmediği elin gevşediğini hissetti.

Gözünden bir yaş düşmüştü genç oğlanın. Son kez anlını öptü ve ayağa kalktı. Ardından doktorlar gelmiş kızın yüzünü örtmüştüler.

Peter sallana sallana doktorun odasına gitti. Kapıyı tıkladıktan sonra ruhsuz bir şekilde içeriye girdi.

D(doktor): Üzgünüm.

P: O herifin bedenini yakın. Mezar yapılması hak etmiyor.

D: Sen nasıl istersen.

Peter adama yaklaştı ve bir miktar para bıraktı.

D: Ah. Liz yeni bir oyuncak istiyordu.

P: Bu... Yeter değil mi?

D: Peter. Her hafta gelip para bırakıyorsun zaten. Üstelik çocuklarla ilgileniyorsun. Artar bile. Sana minnettarız Peter.

Peter sadece başını sallamakla yetindi. Elleri hırkasını cebinde, kafasını kapşonluyla kapamış sadece masaya bakarak konuşuyordu.

P: Yine ölüme yakın olan bir çocuk var mı?

D: Şu anlık görünmüyor. Olursa söyleriz zaten Peter.

P: Ben... Bu hafta gelemicem. Çocuklara söylersin.

D: Tabi ki. Git dinlen.

Peter başını salladı ve hastaneden çıktı. Motoruna bindi ve son sürat ilerledi.

Dağlık alanlara geldi ve motordan indi. Uçurumun ucuna gitti. Kızın yüzü asla önünden gitmiyordu.

Canı yanıyordu. Hiçbir çocuk bunu hak etmiyordu. Nefesi bitene kadar, boğazı acıyana kadar bağırdı. İçindeki acıyı salmak istiyordu.

Dizlerinin üstüne düştü ve kendini yana bıraktı. Ayaklarını karnının içine çekti. Ellerini bacaklarına sarmaladı ve kafasını gömdü.

Canı yanıyordu...