Kış Meleği ( Tamamlandı. )

14. Bölüm

Gökçe' nın zamanlaması muhteşem olan sorusuyla Meleğe yakalanmıştım. Şimdi durmuş vereceği tepkiyi tartmaya çalışıyordum. Kesinlikle kötü bir tepki vereceğinden emindim. Ama şaşırtıcı olan şuydu ki Melek ne olduğunu hâlâ anlamamış gibi bize bakıyordu. En sonunda gözleri beni bulduğunda endişeli bir ifade ile bana baktı.

"Üzerine yine çay mı döktün sen?" Dedi. Bu tepki diğerlerini de şaşırtmış olacak ki çok sevdiğim yengem Meleğe bir soru yöneltti.

"Yine mi derken?"

"Gökçe takıldığın kısım bu mu yani?"

Emre, benim yerime doğru bir noktaya parmak basmıştı. Anlaşılan o ki Melek konuşulan hiçbir şeyi duymamıştı. O sırada derin bir oh çektim ta ki üzerime döktüğüm sıcak çayın acısını hissedene dek. Hemen koşarak lavaboya doğru gittiğimde arkamdan gelen gülme seslerini duyabiliyordum.

Lavaboya geldiğimde üzerimi temizledikten sonra yüzümü soğuk su ile ıslattığımda aynada ki yansımama bakıp, kendi kendime konuşmaya başladım.

"Az kalsın yakalanıyirdum. Offf be Gökçe öyle aniden pat diye aşık mısın denir mi?"

O sırada kapıdan gelen sesle kalbimin yeniden hızlanmaya başladığını hissettim.

"Ali iyi misin?"

Bu Meleğin sesiydi. Demek kanatsız Meleğim beni merak etmişti. Ama bir dakika sesli düşündüğüm için beni duymuş olabilirdi. Bir süre bekleyip kendimi toparladıktan sonra kapıya yönelip açtığımda karşımda Meleği bulmamla göz göze gelmiştik. Anlaşılan o ki benim kapıyı aniden açmış olmamı beklemiyordu. Sonra O' da aniden geri çekildi.

"Afedersin birden açtım öyle."

"Sorun değil iyi misin? İkinci kez kendini yaktın."

"Şey evet sorun yok iyiyim."

"Tamam sen masaya geç ben sana üzerini kurutman için ısıtıcı getireyim."

Onu onayladıktan sonra masaya yöneldiğimde beni soru yağmuruna tutacaklarını biliyordum. Masaya geçtiğimde tam da düşündüğüm gibi Gökçe sorgulayan gözlerle bana bakıyordu. Neyse ki tam o esna da kurtarıcı Meleğim, Melek gelmişti.

Hemen yanımda ki duvarda bulunan prize ısıtıcının fişini takıp, yanıma yaklaştırdı.

"Al bakalım. Bu üzerini kurutmana yardımcı olacaktır."

"Teşekkür ederim Melek."

Melek, Melek ismini söylemek ne kadar da güzeldi. Isıtıcıyı yaklaştırdıktan sonra Gökçe' nin yanına otururken Gökçe bana evde görüşürüz bakışı atarken karşılık olarak sırıtmakla yetindim.

"Nihayet oturabildin."

"Evet, Gökçe abla bugünlerde buralar çok yoğun."

Onlar Gökçe ile sohbete dalmış konuşmaya devam ederken gözlerim Meleğe dalmış pür dikkat onu izliyordum. Gülümsedikce yüzünde adeta güller açıyordu. Şu an zaman durmasını ve sadece Melek' le ikimizin kalmasını ne çok isterdim. Güzel kalplim üzerimi kurutabilmem için bana ısıtıcı vermişti. Ben böyle düşünüyor olaylara kendi açımdan bakıyordum belki ama o belki de arkadaşça yaklaşıyordu. Bunun gerçek olma ihtimali de benim toz pembe kurduğum hayallerden sıyrılıp gerçeklerle yüzleşmemle yüzümün aniden düşmesine neden olmuştu.

O sırada Emre bana bakıp ne olduğunu sordu.

"Bir şey mi oldu? Birden yüzün düştü."

"Daha ne olsun Emre daha ne olsun. Sağolsun yengecim her şeyi ele veriyordu."