His eyes found hers

8.

"hey mama ik ben thuis" roep ik in de hal "goedemiddag lieverd" ze geeft me een kus op de wang "Tom komt zo thuis en dan gaan we naar ons nieuwe huis" ze krijgt een glimlach op haar gezicht. "O ja niet te vergeten Alex vroeg om je nummer" zegt ze als we de keuken zijn binnengelopen "wanneer" ik negeer de vlinders in mijn buik "voordat je thuis kwam" zegt ze "je hebt mijn nummer niet gegeven toch" ik kijk haar vragend aan "ik wist niet dat het niet mocht dus ik heb hem je nummer gegeven" zegt mijn moeder geschrokken "maakt niets uit" ik zucht "Tom is er" zegt mijn moeder als de bel is gegaan en mijn moeder loopt naar de hal wanneer ze weg is belt iemand me.

'Hallo' zeg ik

'Wat heb jij een mooie stem schoonheid' zegt Alex

'Alex wat is er' ik klink geïrriteerd en ik ben het ook

'sorry hoor ik wou alleen even vragen hoe laat jullie komen' ik voel gewoon dat hij aan het grijnzen is

'zo meteen' zeg ik als mijn moeder de keuken binnen komt

'oké schoonheid tot dan' zegt Alex voor het laatst en dan hangt hij op

"Kom je Hayley" roept me broertje vanuit de hal "ja ik kom er al aan" ik pak mijn rugzak en loop naar de hal. 

"Goedemiddag" zegt me moeder tegen Henk als we er zijn hij krijgt een glimlach op zijn gezicht en kust mijn moeder. "Hayley jouw slaapkamer is naast die van Alex" zegt Henk met een glimlach "de dozen staan al in je kamer" gaat hij verder ik bedank hem en ga naar boven als ik boven ben hoor ik een stem "Hayley" ik draai me om het is Tom "wat is er jochie" ik zie hem huilen en geef hem een knuffel "ik mis papa" zegt hij verdrietig "Tom... ik mis hem ook" ik veeg zijn tranen weg "hij is nu in een veel beter plek" zeg ik met een lichte glimlach "hij heeft de wereld gered" zegt hij vrolijk maar nog steeds met tranen in zijn ogen

"Wie heeft de wereld gered" hoor ik een stem zeggen hij loopt naar ons toe het is Alex "papa" zegt Tom trots "wat heeft hij gedaan" gaat Alex verder "hij was een brandweerman en heeft veel mensen gered in een brandende flat" Toms glimlach zakt een beetje af "wow dan is hij sowieso een held" zegt Alex ik sta op en loop naar mijn 'nieuwe' kamer wat Alex niet weet is dat mijn vader omkwam toen een flat in brand stond 'hij was de wereld aan het redden' herhaal ik Toms woorden ik veeg snel een traan weg en probeer me in te houden om niet nog meer te gaan huilen.

"Hayley doe de deur open" hoor ik Alex zeggen ik negeer hem en begin met dingen uitpakken "Hayley anders trap ik de deur kapot en ik weet niet of je dat wilt" dreigt hij ik doe de deur open en kijk hem vragend aan "wat is er" Alex kijkt me onderzoekend aan "heb je gehuild" zegt hij uiteindelijk "gaat je niks aan" ik wil de deur dichtdoen maar hij zet snel zijn voet voor de deur "laat me binnen" ik laat de deur los en hij loopt binnen hij wilt naar me toe lopen maar ik ontwijk hem "wat is er Alex" zeg ik geïrriteerd "Hayley je moet me geloven" hij loopt mijn kant op "wat moet ik geloven" ik kijk hem vragend aan "ik heb geen relatie met Mackenzie" hij kijkt zuur naar de gedachte van hem en Mackenzie "ja weet ik" ik haal me schouders op hij wilt wat zeggen maar ik hou hem tegen door mijn vinger op zijn lippen te zetten "badboys hebben geen gevoelens en doen niet aan relaties" vertel ik verder "en jij bent een badboy toch" ik kijk hem vragend aan hopend dat hij zegt dat hij het niet meer is maar diep in me weet ik wat hij gaat zeggen "klopt ik doe niet aan relaties en ook niet aan gevoelens" hij haalt zijn schouders op "dus je had ook geen gevoelens toen we hadden gekust" ik wil het antwoordt niet horen "nee natuurlijk niet ik wou je alleen maar in bed hebben dacht je echt dat ik om je gaf" hij lacht met zijn accent dit is niet de warme lach die ik wil horen. Ik hou ervan als hij lacht met zijn accent al heb ik hem niet vaak horen lachen  "waarom wou je zoveel over mijn verleden weten" ik kijk hem aan en ik zie geen enkele emotie in zijn ogen "Hayley, Tom en Alex komen jullie naar beneden "we gaan eten" roept Henk vanuit de hal Alex loopt de kamer uit en ik blijf alleen achter in mijn nieuwe slaapkamer ik probeer me best te doen om niet te gaan huilen, pas daarna loop ik rustig naar beneden.

"Waar bleef je toch" grapt Mama en ik probeer te lachen al klonk het meer als een hoest ik loop naar de lege plek naast Tom en tegenover Alex. "Eet smakelijk" zegt Henk en mijn moeder tegelijkertijd en ze beginnen te lachen "mam ik kan dit niet eten ik ben allergisch voor vis" zeg ik kijkend naar een stukje zalm op mijn bord "oh helemaal vergeten" m'n moeder legt een hand op haar voorhoofd "wil je wat anders eten" vraagt Henk aan mij ik grinnik sarcastisch al klinkt het gemeen als ik mezelf hoor maar ik negeer mijn schuldigheid  "nee ik ga wel ergens naar toe" ik ga van tafel "waar naar toe" vraagt mijn moeder "naar een eet plek waar ze geen vis hebben" zeg ik Alex staat ook op "ik ga wel met haar mee" zegt hij ik kijk hem boos aan "nee hij gaat niet mee ik ga alleen" ik zie dat hij mij aankijkt maar ik negeer het "je mag wel gaan alleen wel met Alex" zegt mijn moeder "wat hoezo ik heb een fiets" roep ik "jullie moeten elkaar beter leren kennen" mengt  Henk in het gesprek en ik zucht geïrriteerd.