His eyes found hers

36.

Ik kijk naar Alex hoe die in mijn bed zit met zijn handen in zijn haar, hij is diep in gedachtes en ik zou er alles om doen om te weten waar die aan denkt.
Terwijl ik hem aankijk spoken allemaal vragen door mijn hoofd heen.

Hoe is die in elkaar geslagen?
Waarom is die in elkaar geslagen?
Door wie is hij in elkaar geslagen?

Ik loop naar hem toe en buk een beetje zodat we op de zelfde hoogte zitten. Met mijn vingers trek ik zachtjes zijn kin omhoog. Zodat ik zijn gezicht kan zien.

"Gaat het Alex" Hij zegt niks en blijft naar beneden staren.
Nadat het een tijdje stil is geweest tussen ons staat hij op en loopt mijn slaapkamer uit.

Hij had tenminste iets kunnen zeggen tegen mij voordat hij de kamer verliet.

Na 5 minuten te zitten te denken of ik naar hem toe moet gaan of niet. Besluit ik toch naar hem toe te gaan.

Ik loop naar zijn kamer en klop aan zijn deur. "Hayley laat me alleen" zegt hij vanuit zijn kamer. "Oh sorry, ik dacht-" ik stop met praten.
Wat dacht ik eigenlijk.

Dat hij de deur open zou doen en me een knuffel geven en zou zeggen "dankjewel dat je er voor mij bent, prinses". Helaas is dit de echte wereld en niet mijn fantasiewereld.

Ik loop weer terug naar mijn kamer en ga liggen op mijn bed. Ik denk aan de 'relatie' die ik heb met Alex.

Ik snap het niet. Alex en ik.
Heb ik een relatie met hem?
Het is zoo ingewikkeld.
Maar ik hou van hem.
Wacht wat. Dacht ik nou net dat ik van hem houd.

Oh shit. Ik hou van hem.

Ik sta op van mijn bed en begin te ijsberen.
Ik hou van Alex Wooden

Ik word uit mijn gedachtes gehaald wanneer ik hoor dat de deur beneden wordt dichtgeslagen. Alex is de huis uit.

Ik moet naar hem toe. Ik moet zeggen dat ik van  hem houd. Ik ren naar beneden en trek zo snel mogelijk mijn jas en schoenen aan. Ik pak mijn fietssleutel en fietst weg.

Ik heb een groot gevoel dat hij bij het grasveld is waar wij altijd samen waren. Ik fiets daar naartoe en wanneer ik er ben heb ik groot gelijk. Hij staat daar te staren naar het meer. Ik ren naar hem toe en ga naast hem staan.

"Alex ik moet je iets zeggen" ik kijk hem aan en hij richt zijn in elkaar geslaagde gezicht naar mij toe.

Voordat ik wat heb kunnen zeggen hoor ik een harde knal en daarna gevolgd een harde steek in de zijkant van buik. Ik hoor een harde schreeuw van Alex, zijn ogen staan een en al angst. De steek doet heel erg pijn. Ik ga met mijn hand naar de pijnlijke plek. Het bloed helemaal. Het wordt opeens heel erg wazig voor mijn ogen. Mijn benen hebben geen kracht meer en ik val bijna op de grond totdat ik sterke armen voel om mij heen zodat ik niet hard val op de grond.  Hij kijkt naar de wond en dan naar mij. Hij heeft tranen in zijn ogen en roept hard naar help. Het komt dan pas door mijn heen dat ik ben geschoten. Er schieten tranen in mijn ogen en ik doe mijn ogen dicht. Het doet zo veel pijn. "Hayley doe je ogen open, blijf bij mij," ik voel zijn warme hand op mijn koude wang. Met moeite doe ik mijn vermoeide ogen open. Mijn beeld is wazig, met al mijn kracht knijp ik mijn ogen dicht en doe hem weer open voor een betere beeld. Ik wil Alex zien. Het lukt me om mijn beeld wat sterker te maken en zie Alex huilen. Ik leg nu ook mijn hand op zijn natte wang.

"Ik hou van je Alex" zeg ik en de tranen lopen over mijn ogen. Mijn ogen gaan zachtjes dicht "Prinses hou je ogen open" Hij pakt zijn telefoon van zijn broekzak en begint te bellen zoekend naar hulp.  "Alex laat het" fluister ik, hij stopt met praten en kijkt mij aan. "Het is goed zo"
"Nee Hayley je blijft gewoon hier je kan niet weg" zegt hij paniekerig.

"Ik hou van je Hayley" hij kijkt mij aan en valt neer op zijn knieën "ik kan nu naar mijn vader" zeg ik en ik zie Alex met betraande ogen "die kogel moest naar mij niet naar jouw" zijn hand is onder mijn bloed van mijn wond en hij kijkt mij aan "het is goed zo Alex" herhaal ik met tranen in mijn ogen "ik hou van je" ik leg mijn koude hand op zijn warme wang "ik hou ook van jou" fluistert hij en hij kust mijn koude lippen zachtjes "Alex al kunnen we niet meer samen zijn ik zou altijd bij jouw zijn ik blijf altijd bij jouw" zeg ik voordat ik mijn ogen sluit. Het laatste dat ik nog hoor van hem is.

"Het spijt me"

POV ALEX WOODEN

Het is nu een paar dagen later....

Ik kan het niet meer..

Het lukt me niet ik kan niet zonder haar leven. Zij zorgde ervoor dat ik het goede kon zien van anderen. Dat ik goed was tegen mezelf. Ik hou van haar met heel mijn hart.

Ik kan niet zonder haar leven.

Ik voel me schuldig.. ik had die kogel moeten opvangen.

Ik lig op het gras in het parkje, waar ik altijd lag met Hayley. Ik kijk naar boven naar de donkere hemel.

Ik zie allemaal kleine sterretjes in de hemel. Een grote glinsterende ster in de middel. Zou dat Hayley kunnen zijn.

'Alex al kunnen we niet meer samen zijn ik zou altijd bij jouw blijven' haar laatste woorden spoken door mijn hoofd

'Ik hou van je Hayley" ik drink de fles water met allemaal pillen erin.

"Ik laat je nooit maar ook nooit alleen" ik sluit zachtjes mijn ogen.

Geen perspectief

Naast de grote glinsterende ster in het midden staat er een grote ster die minder glinstert dan de andere maar die wel dicht bij elkaar staan.

Alex en Hayley hadden gelijk ze laten elkaar nooit alleen.

--------

Dat was het dan. Het einde van His eyes found hers.
Heel erg bedankt voor alle steun die ik heb gehad tijdens het schrijven van dit boek.