His eyes found hers

35.

Het is al een week sinds de incident om precies te zijn vrijdag. Ik zit nu in de klas en ben wat aan het krabbelen in mijn schrift, niet oplettend wat er om mij heen gebeurt. Alex zit naast mij voor zich uit aan het staren. Hij is diep in gedachtes. "Hey Alex, gaat alles goed" ik leg mijn hand op zijn gespierde arm zodat hij mij kan aankijken.

Hij schud even zijn hoofd en  knijpt zijn ogen hard dicht. "Ik heb niet kunnen slapen vannacht" mompelt hij.
Ik denk na over vannacht. Ik heb hem niet gehoord dus hij heeft niet een nachtmerrie kunnen hebben of wel en heb ik het niet gehoord.

Wanneer hij mij aankijkt met zijn bruine ogen zie ik meteen dat hij donkere wallen onder zijn ogen heeft en zijn ogen staan vermoeid.
Zijn ogen staan altijd wel vermoeid maar dit is wel extreem.

"Heb je een nachtmerrie gehad" vraag ik hem en hij kijkt weer weg van mij hij houdt zijn ogen op de kleine televisie in de hoek van de klas. We zitten in geschiedenis en de docent wou graag een oude film kijken.

"Nee, anders had je mij wel gehoord" mompelt hij met zijn blik nog steeds gericht op de televisie. Ik breek ook mijn blik van hem af en kijk naar de televisie.

Er wordt iemand neergeschoten in de oorlogsfilm en ik schrik ervan. Flashbacks vloeit door mijn hoofd en ik kijk meteen weg van het beeldscherm. "Gaat het" hij kijkt mij aan en ik geef hem mijn beste neppe glimlach "ja hoor".

Hij blijft mij paar seconden aankijken zijn ogen staan moeilijk en hij heeft een lichte frons, hij denkt over iets na.

—

Na een lange dag school ben ik blij dat ik weer thuis ben. Na mijn geschiedenis les heb ik niet meer met Alex gepraat. Terwijl ik denk aan zijn vermoeide ogen loop ik naar mijn slaapkamer.

Ik zet mijn tv aan en kijk mijn lieveling serie friends. Terwijl ik mijn serie kijk ruim ik ook meteen mijn rommelige kamer op. Ik vouw mijn kleding op en zet mijn boeken die op de grond lagen weer in mijn houten boekenkast.

Na ongeveer een uur ben ik eindelijk klaar en loop ik weer naar beneden om wat te gaan eten want ik heb veel honger gekregen van al dat opruimen.

Ik open de grote koelkast die in een hoek zit van de keuken. Ik pak een flesje water en geluk voor mij zie ik een stukje taart in de koelkast. Ik ga aan de keuken eiland zitten en eet de overheerlijke aardbeien taart. Ik kom er nu pas achter dat ik nog nooit aan de keuken eiland heb gezeten. Ik zit altijd aan de eettafel.

—

Mijn moeder en Henk zijn een weekendje samen weg en Tom is vanavond met een vriendje van hem gaan logeren. Dus ik ben vanavond alleen thuis. Alex zou ook gewoon thuis moeten zijn maar het is nu 23:39 uur  en hij is er nog steeds niet dus ik denk niet echt dat hij vanavond thuis komt.

Shit het is nu 02:20 uur en hij is er nog steeds niet. Ik probeer mijn zorgen van hem weg te schuiven maar wie blijft nou weer weg tot half 3 midden in de nacht.

Na een tijdje vóór mij hebben te staren loop ik langzaam aan naar boven. Wanneer ik halverwege de trap ben hoor ik een sleutel in de sleutelgat draaien. Ik draai me om en zie een jongen de hal instormen. Het is donker dus ik zie niet goed wie.

Ik hoop met heel mijn hart dat het Alex is

"Alex" ik loop weer van de trap af en zet zo snel mogelijk de hal lichten aan.
Dan zie ik hem liggen op de hal vloer. "O shit Alex" ik loop naar hem toe en buk naar beneden wanneer ik bij zijn bewusteloze lijf sta. Hij ligt op zijn rug en zijn ogen zijn gesloten.

Hij is helemaal in elkaar geslagen.

"Holy shit" ik leg mijn hand op zijn wang. Zijn hele gezicht zit onder de bloedende krassen en zijn wangen zit onder de rode verdikte vlekken. Hij opent langzaam zijn ogen. Ik pak zijn armen en til hem lichtjes op zodat hij zittend leunt tegen de muur. "Hayley ga weg" zegt hij met zijn zachte stem. Ik kijk hem verward aan.

Waarom wilt hij mij weg hebben

Ik negeer van wat hij net heeft gezegd en leg mijn handen op zijn wangen. Kijkend naar zijn gezicht.  Ik wil hem vragen wat er is gebeurt maar dit is niet de goede tijd ervoor.  "Ik wil niet dat je me zo ziet" hij pakt mijn handen vast en legt het weg van zijn wangen. Hij duwt mij zachtjes weg en probeert op te staan. Het lukt hem niet en ik schiet meteen hem te hulp door hem vast te houden bij zijn middel. Hij houdt mij vast door zijn arm om mijn schouder te leggen "ik wil niet dat je mij zo ziet" mompelt hij terwijl we langzaam naar boven lopen. "Het is oké" .

We lopen naar mijn badkamer en ik laat hem zitten op mijn wc. Ik pak een washandje en maak hem vochtig ik leg hem op zijn wang. Wanneer ik het een paar minuten op zijn gezicht heb gehouden. Pak ik de sos boxje die ergens achter mijn badkamer kast ligt. Uit het kistje  pak ik een paar watjes en alcohol om de wonden schoon te maken.

Terwijl ik de alcohol op de watjes voeg kijk ik vanuit de spiegel naar Alex die zijn ogen dicht heeft.  Ik draai mij op en loop weer naar hem toe. "Alex Ben je er nog" ik ga met mijn vingers door zijn zachte bruine haren. Hij opent langzaam zijn ogen en knikt. "Oké ik ga nu je wonden schoonmaken dus het kan even prikken"
Hij knikt nog een keer niet in staat om wat te zeggen en ik dep voorzichtig met het watje op zijn open wondjes. Hij trekt even een pijnlijk gezicht voordat hij zijn ogen weer rustig dicht doet. "Sorry" mompel ik.
"Zeg geen sorry prinses"