His eyes found hers

32.

Ik staar hem aan met een open mond "hij vroeg alleen maar voor mijn nummer hoor" mompel ik. Hij zucht even en gaat zitten aan de eettafel. Hij pakt een bakje uit de plastic zak en opent het. Er komt meteen veel stoom uit het bakje, dus het moet vast heel erg warm zijn. Terwijl die eet van zijn pasta, belt hij door met allemaal mensen. Ik ga zuchtend tegenover hem zitten en pak een bakje met pasta.

Moet ik het vragen
Nee, doe maar toch niet
Hij kan boos worden.
Laten we het niet doen.

"Alex, met wie belde je" zeg ik zodra hij heeft opgehangen.
Serieus Hayley. Je kon het echt niet laten he.

Hij kijkt mij aan en lijkt na te denken over mijn vraag. "Werk" mompelt hij.
Het is stil we zeggen allebei niks. Ik durf niks te zeggen en Alex is geïrriteerd op zijn 'werk' of wie die ook aan het bellen was.
Ik heb mijn heerlijke pasta op en kijk een beetje om mij heen.

Alex wordt weer gebeld en hij neemt op met een geïrriteerde zucht.

"Fuck" roept hij. Ik schrik op van mijn  gedachtes en kijk hem aan. Zijn kaaklijn staat strak en zijn heldere bruine ogen zijn donker geworden. Hij staat zo snel op dat zijn stoel met een harde klap op de grond valt. Ik kijk naar zijn boze bewegingen en probeer zelf geen emotie te tonen. "Hoe de fuck heb je dit laten gebeuren" schreeuwt hij tegen de telefoon en hij gooit zijn telefoon tegen de harde muur voor zich. Ik spring van mijn stoel en kijk naar de kapotte telefoon die op de grond is gevallen.

Shit, heeft hij een woede aanval?
Ik heb hem nog nooit zo gezien

Hij pakt de kleurige schilderij van de muur en gooit het hard op de grond. Het dure schilderij breekt in tweeën. Hij schopt er hard aan voordat hij een nieuwe voorwerp heeft gevonden om tegen de muur te gooien. Er vliegen lampen, vazen en zo veel andere duren spullen. Hij maakt alles kapot.  Wanneer ik naar zijn blote borstkas kijk, zie ik dat hij allemaal krassen op zijn borstkas heeft. Hij heeft zich bezeerd.

Ik sta verkrampt tegen de deur aan en durf me niet te bewegen.

Hij kijkt mij aan met zijn donkere ogen. Zijn borstkas gaat hard op en neer. Wanneer hij mijn kant op loopt, valt er een krullende plukje haar voor zijn gezicht. Ik sta geleund tegen de witte deur.
Waarom loopt hij mijn kant op, gaat hij wat doen.

Oké, ik geef toe. Ik ben bang voor hem op dit moment. Wat als hij mij pijn wilt doet.

Wanneer hij dichter bij mij is tilt hij zijn arm op. Ik duik weg door mijn hand beschermend voor mijn gezicht te doen. "Hayley" mompelt hij terwijl hij zijn hand door zijn haren haalt.

Hij wou mij niet slaan, hij ging alleen met zijn hand door zijn haar.

"Dacht je dat ik jouw ging slaan" hij leek gekwetst, maar probeert het te verbergen. Ik kuch even kort en kijk naar beneden. Hij tilt mijn kin op met zijn getatoeëerde vingers en zorgt ervoor dat ik hem weer aankijk.
"Waarom zou je denken dat ik je fucking zou gaan slaan" hij laat mijn kin los en kijkt mij aan.
Ik probeer zijn emoties te lezen vanuit zijn gezicht. Ik zie alleen maar woede maar wanneer ik in zijn ogen kijk zie ik een en al gekwetste emoties. 

Ik heb hem gekwetst

"Sorry" mompel ik zachtjes. Hij legt zijn grote handen op mijn warme gezicht. Ik voel zijn voorhoofd op de mijne en ik sluit mijn vermoeide ogen. 

Hij pakt mijn hand vast en trekt me de verwoeste woonkamer uit.  We lopen mijn kamer weer in. "Kan ik hier slapen" vraagt hij. Ik geef hem een glimlach en knik.
"Je hebt je bezeerd Alex" ik kijk naar zijn borstkas. Er komt bloed uit zijn krassen. Ik pak zijn pols vast en trek hem mee naar mijn badkamer. Ik pak een kleine handdoekje van de kastje onder de wastafel en maak hem vochtig. Ik dep voorzichtig de handdoek op het bloedende wondje die op zijn schouder zit.

"Wacht Hayley, zo gaat het wat makkelijker" hij tilt mij op en zet me op de wastafel. Hij opent mijn benen en gaat ertussen staan met zijn heupen. Ik negeer de vlinders in mijn buik en ga met de handdoekje over de wonden op zijn borstkas. "Doet het pijn" vraag ik hem terwijl ik geconcerteerd naar de krassen kijk. "Nee"
"Ik weet wat pijn is en dit is niks erbij" hij kijkt naar de spiegel achter mij "zie je deze tattoo" hij wijst met zijn vinger naar een kleine kompas op zijn linkerborst. "Ik heb daar een litteken" zegt hij en ik luister aandachtig naar hem. Hij kijkt mij aan. "Mijn vader heeft die gegeven" ik hou mijn blik op het kleine kompas. "Hij sloeg mij in elkaar, en die wond heeft nooit kunnen helen. Daarom is het een litteken geworden".

Ik hap naar adem, zijn vader mishandelde hem.

"Onder elke tattoo heb ik een litteken en ze zijn allemaal van mijn fucking vader"  zijn praattoon verandert naar een bozere toon. "Maar je hebt zo veel tattoos" mompel ik en ik ga met mijn koude vingertoppen over zijn tattoos die op zijn schouders staan. Hij legt zijn voorhoofd op mijn schouder en hoor hem zuchten. Ik haal mijn hand door zijn krullende haar en hij legt zijn handen op mijn heupen.

"Ik wil slapen" mompelt hij en ik knik. Hij haalt zijn hoofd van mijn schouder en kijkt mij aan. Hij ziet er zo vermoeid uit. Ik spring van de wastafel en loop met Alex mijn slaapkamer weer in. Hij stapt mijn bed in en ik ga naast hem liggen. Hij legt zijn hoofd op mijn borstkas en zijn arm heeft hij rond mijn buik. Binnen een paar minuten slaapt hij al en hoor ik hem zachtjes snurken. Ik glimlach en uiteindelijk val ik ook in slaap.