Nefesimde Ki Ses

Elma dersem çık,armut dersem çıkma.

Kira bize gerçekten çok yardım etmişti.Sanırım babamı bulacaktık.Elif ablanın evine doğru yola çıktık.Annem sürekli ağlıyordu.Bu beni çok üzüyordu ama elimden hiç bir şey gelmiyordu.Doruk olmasa ne annem ne ben ne de Azra abla olanlarından şokuyla kendimize gelebilirdik.Doruk hep neşeli bir şeyler söyleyip bizi mutlu ediyordu.

Ve beklenen an.Elif pisliğinin evinin önündeydik.Zile bastık açan yok,sonra yine bastık açan yok.Uzun süre kapıları camları tıklattık kimse açmadı tek çare kapıyı kırıp girmekti.Doruk kapıyı kırdı içeri girdik kimse yoktu.Kaçmıştı sürtük.
Annem sinirden deliye döndü.
Azra abla:Sakin ol Defne.En fazla nereye gidebilir.Annesine gidelim.
Doruk:Böyle bir işi yapan annesinden saklar veya onunda haberi olur bize hiç bir sey anlatmaz.
Ben:Bencede daha büyük düşünün.
Annem:Biz bununla çok küçükken bir keresinde evden kaçmıştık.Kimse bizi bulamasın diye onların denizin hemen dibinde olan eski bir yazlığına gittik.
Doruk:İşte bu orada olabilir.

Yine düştük yollara.Burayı o kadar çok özlemiştim ki yol boyunca gözümü o sıcacık denizin mavisinden alamadım.Doruk uçakta bütün küçüklük anılarını anlatmıştı bende ona  anlattım.Yüzmeyi ne kadar çok sevdiğimi.Bana neden hiç söylemediğimi güzel havalar olduğunda muhakkak gideceğimiz ürezine söz verditti.Çaresiz söz verdim.
Yazlığın bulunğu yere varmıştık.Bir süre oraya arabayla gidilmeyeceği için yürüdük.Kum çok sıcaktı eskiden olsa ya şuan yüzüyor yada güneşleniyor olurdum.İçim birden cız etti.
Yazlığın önüne gelmiştik.Beyaz eski püstü bir yazlıktı.Annem kapıyı tıklatmadan girdi bu sefer.Avazı çıktığı kadar bağırıyordu.
Annem:Elifffff !!!! Eliffff !!!!!
Elif abla hiçbir şey yokmuş gibi gülümseyerek geldi.
Elif abla :Bak bakk kimler gelmiş.
Annem:Nerde o, Selim nerde ?
Elif :Bilmem ki nerde ? pis pis güldü.
Annen:Seni yolarım !! dedi.

Tam elif ablanın üzerine atlayacaktı ki onu havayı kontrol ederek kapıdan dışarı fırlattı.Annem öylece yere serildi.

Azra ablanın gözleri gri renk oldu ve ateşle Elif ablayı geri püskürttü.
İki adam geldi tam Azra ablaya saldıracaklardı.Hemen odaklandım bende onlara ateş püskürtmeye çalıştım ama ikisi aynı anda ilk atışmam için çok güçlülüydüler.Sert bir geri dönüş yaptılar kendimi yerde buldum.Doruk çok fena sinirlendi.Birden ev büyüklüğünde bir su bulutu yükseldi denizden.Adamların üzerine fırlattı.Adamlar az daha ölüyordu.Gözlerime inanamadım.Onun güçlerini tetiklemiştim ve artık güçlerini kullanabiliyordu.
Elif ablayı sıkıştırdık babamın yerini söylemiyordu.Evi aradık kimse yoktu.
Doruk her yeri didik didik etti fakat kimse yoktu.Onunda adamlarında,elini kolunu bağladık.

Konuşmamakla ısrar ettiler ama bizim zamanımız çoktu.

Uzun süre ısrar eden hainlerimizi sonunda konuşturmayı başarmıştık.Babamı sakladıkları yer eski bir mezarlığın hemen yanında olan bir bekçi kulübesinin altıymış.Hiç zaman kaybetmeden yola koyulduk ve mezarlığın yanınd kulübeye doğru ilerledik.Etrafa bakındık ama bir giriş bulamadık.İçeri girdik yerleri iyice inceledik ve küçük yuvarlak bir metal parçası yere sabitlenmiş durumdaydı.Kaldırdığımız zaman minik bir kapı uzun merdienlere yol açıyordu.Merdivenleri emin bir şekilde indik çok büyük eski bir yer altı hapıshanesi gibiydi çürük demirlerle bölüm bölüm olan küçük kortucu odalar,beton yol.Tek tek her yere baktık ama hiç kimse yoktu.Sadece yüreğimizde derin bir acı vardı.

Acı insanı hayatta tutan şeydi ama aynı zamanda insanı öldürende oydu.Babama olan özlemim bir acıya acımda bir kalkana dönüşmüştü.Beni düşmanlarımdan koruyan güçlü bir kalkan.

Gerçek sevgi insanların ulaşmayı isteyip ulaşamadığıydı.Eğer bu sevgi avuçlarımızın içerisindeyse o zamanda değeri yoktu.