Nefesimde Ki Ses

Kaybedilen dostlar

Kıvancın sözleriyle sarsıldım.Uzun zamandan beri Doruklaydım.Ona zarar verirseler kendimi asla affetmezdim.Nefes alamıyordum.Sanki içimde dışarı çıkmak isteyen bir şey vardı fakat o derin boşlukta yolunu kaybetmişti.Bu Doruk'a karşı olan hislerimin çaresizliğiydi.O an anlamıştım o benim sevdiğim adam değildi kaybetmekten korktuğum adamdı.Çünkü hayatımda ilk defa beni bu kadar iyi anlayan biriydi.O benim sahip olduğum en iyi dosttu.Hayatım boyunca hiç herçek dostum olmamıştı.Bende ona olan hislerimi aşk zannetmiştim.Aslında üzüldüm.Yani kabul etmek gerekirse bir ara ona aşık oldum fakat bu aşk başarısızlıkla sonuçlandı.Karar vermiştim.Sounucu ne olursa olsun onu kurtaracaktım.Aşk için değil dostluk için yapacaktım bunu.

Ben:Nerede olduğunu biliyor musun Kıvanç ?

Kıvanç:Evet.Beni izleyin.

Kıvanç'ın arkasından ilerledik.İlk önce bodrum katından çıktık.Çıkış kapısında bir sürü asker vardı.Emin adımlarla yanlarından geçtik.Bizi farketmediler.Bir oh çektim.Kalbim deli gibi atıyordu.Bahçeye ulaşmıştık.

Kıvanç:Bundan sonrası zorlaşıyor sakın ani tepkiler vermeyin.Bir şey olursa arkadam durun.

Bahçede küçük bir bina etrafında da askler vardı.Bizim davetsiz misafir olduğumuzu anladılar.Koşarak üstümüze gelmeye başladılar.Kıvanç arkama geçin diye bağırdı. Sonra bir fırtına yaratıp onları bu fırtının içinde sürükleyerek yan tarafta geldiğimiz asvalt yola yönlendirdi.Mutluluktan olsa gerek havalara uçtum.Yok artık gerçekten uçuyordum.

Kıvanç:Sende mi benim gibi bir hava selestitisin ? Buna inanmıyorum !

Fadıl:Nesiniz lan siz ?

Ben:Ben ateşi kontrol ediyordum havayı değil bunu sen yapmış olmayasın.

Kıvanç:Bunu ben yapsam sana neden soru sorayım.

Bizim muhabbetimizin içine etmişlerdi.Bütün askerler üstümüze ateş açmışlardı.Hemen küçük binaya girdik. Şükürler olsun iki adam ve Doruk içerideydi.Kıvanç iki adamıda hakladı.Doruk'u çözüp onu bağladıkları yere adamları bağladık.

Ben:Doruk ! iyi misin ?

Doruk:Şuansa evet.

İçeride bir ton silah vardı.Dördümüzde silahları kaptık.Onlara ateş açtık.İki saat direndik ama bu direnme son bulacak gibi değildi.Adamlar çok iyiydiler ikiden fazlasını vuramadık.Başka bir şey yapmalıydık.

Doruk:Bu böyle olmayacak.

Kıvanç:Buradan çıkmanız için size havayla kalkan yaratabilirim.Üstünüze bomba atsalar bile bu kalkandan içeri giremez.

Ben:Üstümüze demek istedin sanırım ?

Kıvanç: Ben buradaya ölmeye geldim yaşamak isteyen yok.Hadiyin!

Ben: Olmaz buna izin veremem sen yoksan bende yokum.Sen olmasaydın şuan Doruk'un yanında olamazdık.

Doruk:Naz yapacak vakit yok hadiyin !

Kıvanç:Pekala.Şimdi sizi buradan çıkarıyorum bebekler.Benden fazla uzaklaşırsanız kalkan sizi koruyamaz.Evet başlıyoruz.

Gözlerini kapattı.Kocaman bir sis bulutunun içindeydik sanki.Zorlukla nefes alıyordum.Kapıdan çıktık.Kurşunları gördüm bir sürü hepsi hızla gelip geri dönüyordu.Kalkan gerçekten çok ama çok güçlüydü.Bahçeden asvalt yola indik.Dorukla geldiğimiz araba hala orada duruyordu.Adamlar zengin olsa gerek bizim arabayla ilgilenmemişlerdi.Hemen arabaya bindik.Doruk hızla döndü ve gaza bastı.Bir kaç dakikada kasabaya ulaştık.

Kıvanç:Vay anassını.

Ben:Harikaydın Kıvanç 

Doruk:Harika derken !

Ben:Yani teşekkür ederiz bizi kurtardın diyecektim.

Kıvanç:Harikada bir sorun yoktu aslında.

Doruk:Bizi kurtardın adamım tamamda fazla abartma istersen seni tanımıyoruz.

Ben:Şuna bakarsan tanıdığımız çoğu insandan daha çok iyiliği dokundu.Bence o iyi biri bu yüzdende daha kibar olabirsin Doruk!

Doruk:Bu onun ağzının içine düşmene sebep değil.

Ben:Lütfen Doruk şuan sırası değil bir sürü şey atlattık.

Doruk:Farkındayım.Ama sende farkedersen her yerim kan içinde ve bunun sebebi o pislik herifler sana zarar vermesin diye.Yani farkındayım bir sürü şey atlattık.

Kıvanç:Sesini alçalt dostum.

Doruk:Arabadan inde sana nasıl alçalacak göstereyim !

Kıvançla,Doruk arabadan indiler.Bir birlerine vurmaya başladılar.Şok olmuştum.Doruk neden böyle davranıyordu.Bir ara aramızda bir şeyler olacak gibi olmuştu evet ama ben artık öyle hissetmediğini düşünmeye başlamıştım.Sanırım o hala öyle hissediyordu.

Fadıl:Hey durun hey!!

Fadıl onları ayırmaya çalışıyordu.O an kalbim bana fısıldadı çığlık at Beren.Nefesimi ciğerlerime doldurup kocaman bir çığlık attım.Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.Doruk,Kıvanç,Fadıl üçüde bana bakıyordu.

Ben:Yeter Doruk yeter! Artık seni sevmiyorum.Sen bana hep bir arkadaş gibi yaklaştın.Bende sandım ki sadece en iyi dostum olmak istiyorsun.

Doruk:Ben seni rüyamlarımda gördüğümden beri seviyorum Beren !

Doruk arkasına bakmadan arabaya binip gitti.En iyi dostumu kaybetmiştim şimdi ne yapacaktım.O benim ilk aşkımdı şimdiyse ona aşık olmadığımı söylerken haksızlık mı etmiştim.

Hayat her zaman zoru oynamıyı sevmişti.Bir şeyi unutmuştu insanlar zoru sevmez.