Kayıp

49 5 0
                                    

 Kusursuz aşk arayanlar, artık bunun peşini bırakın.Aşk kusurları sever.

Duman boğazımı yırtarak ciğerlerime doluyordu.Gözlerimi kısarak etrafa bakıyordum.Şimdi ne yapacaktık.Uzun süre bu dumanı solursak ölürdük ve kaybederdik.Kıvanç ''Biz ne yapıyoruz ya aklınızı çalıştırsanıza biz insan değiliz.''Bunu bizde biliyorduk fakat dışarıdakiler insan olabilirdi.Bizim gücümüzü bilenlerin sayısı ne kadar az olursa bizde o kadar rahat bir hayat sürerdik bu yüzdende kimliğimizi saklı tutmakla yükümlüydük.Kıvanç küçük bir numara yaparık bütün pis havayı dışarı yönlendirdi.Şimdi daha rahat nefes alıyoruk.Kıvanç''Evin etrafına kalkan yaparak koruyacağım'' diye fısıldadı kulağıma.Benimde ona yardım etmem gerektiğimi anladım.Çünkü benimde bir tarafım onunla aynı güçlere sahipti.Babam ,annem ve Doruk  onlar bu karmaşıklıkta bunu farketmeyeceği için Kıvanç'ın elini sıkıca tuttum.Gözlerimi kapattım.Kıvanç büyülü sözler söylemek büyünün bir parçası fakat yapacağın büyüyü hayal etmek daha önemli demişti.Bende onun dediğini yaptım,gözlerimi yumdum ve hayal ettim.İçimden sanki bir şey çıkıyormuş gibi acı hissettim.Kıvaç''Tamam'' dedi.Büyünün işe yaramasını beklemediğim için çok şaşırmıştım.Eve saldıranlar her kimse onları kontrol etmek için evin dört bir ucuna dağıldık.

Evin arka bahçesini Doruk kontrol etti,giriş kapını yani yola bakan kısmını ben,diğer evlerle arasında kaldığımız sağ ve sol tarafı ise babam ve annem.Kıvançta bodrumdan girebilecekleri için bodrumu kontrol etmek için aşağı indi.

Salonun ortasına toplanmak için karar aldık.İlk gelen ben oldum çünkü giriş kapısı salondaydı,sonra Doruk geldi.

Ben:Burası temiz.

Doruk:Arka bahçede temiz.

Annem:Yan yol temiz çocuklar.

Babam:Temiz.

Kıvanç daha gelmemişti.Bir süre onu bekledik.Ses seda yoktu.Endişelenmeye başladık.Dorukla,babam aşağı indiler.Sonra hızla merdivenleri çıkarak yanımıza geldiler.

Babam:Kıvanç yok !

Derin bir sessizlik oldu.Kıvanç yalnız ve kimsesiz biriydi.Uzun yıllar sonra ilk defa bir ailesi olmuştu onlarda bizdik.Her aile bir birine sahip çıkar,bir birlerini korurdu.Bizde onu korumalıydık.

Odama çıkıp selestit taşını aldım.Canım çok yanıyordu.Göz yaşlarıma boğularak büyülü sözleri söylemeye başladım.Onu bulmak için yer bulma büyüsü yapacaktım.''Larke fenuyum fesalne yunkels..''Avazım çıktığınca bağırıyordum.Ya onu bir daha göremezsem ne yapardım.Sözler bitince.Gözlerimin gri renkte açtım.Görüyordum kasabanın eski bir çiftliği vardı.Orada iki adamın ortalarında baygın bir şekilde yerde yatıyordu.Başıma giren sancıyla yere düştüm.Gücüm azaldığı için daha fazla dayanamadım.Böyle büyüler çok fazla enerji emiyordu.

Doruk beni belimden kavradı.''iyi misin '' dedi.Ben hiç bir şey söyleyemedim.Beni koltuğa oturttu.Annem bana su getirmek için mutfağa koştu.Babamda yol için hazırlık yapıyordu.

Doruk:Bu yüzden mi artık beni sevmiyorsun ?

Ben:Ne anlamıyorum ?

Doruk:Kıvanç'ın elinden tutarken gördüm seni şimdide onun için deliye döndün !

Hem Kıvanç kayıptı ,hemde Doruk bizi görmüş yanlış anlamıştı bunu nasıl düzeltecektim.

Nefesimde Ki SesHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin