BITTER SWEET EQUATION

장-11

Chap 11

Nang dumating sina Lalin at Akiro. Unang bumati sa mga mata niya ay ang nasa itaas ng gate. Sa malaking gate nito ay ang pangalan ng 'University of Montevilla'. Pansin niya rin ang unti unting pagdami ng tao sa may gate.
   
   
Karamihan doon ay nakabike, motor at kotse. Ang mga estudyanteng panay-sulyap ng mga ito at maya-maya ay magbubulungan. Napansin ito ni Lalin nang makalabas siya ng kotse ni Akiro. At hindi na niya inabala ang sarili na pakinggan ang mga bulungan.
   
For more than years. She doesn't feel anything coming here. This wasn't her first but she hopes this will be the last. Pinagiisipan niyang magho-home school nalang siya kapag nagcollege. Even though she wants to demand about going to school, like now. There's nothing she can do. That's what her mother want.
   
   
She walked quickly down the long hallway of the school without waiting for the young man. Also, Lalin already have the schedule and it is easy to find her room, without getting lost and with signage posted. Ayaw niya rin makasama ang binata sa pagpasok sa classroom niya. Tama na ang kahihiyan na meron siya.
   
   
Nang makalagpas na siya at mawala ang binata sa kanyang harapan ay huminto na rin siya. She breath in and out. Gasping for air.
   
   
While wondering her eyes around the campus. Nagugustuhan niya na run ang kanyang nakikita sapagkat matagal tagal na rin siyang hindi nakakatungtong sa campus ng school.
   
   
And another thing she noticed while walking fast was the wide yard and elevating structure of the school. Each building is a few yards away.
 
Lalin just sigh as she walk along the hallways. She's thinking now. Why she's obeying her mother when she's rebelling. Sometimes she doesn't love her attitude also her mind in thinking.
   
Samantala. Hindi naman maiwasan ng dalaga na hindi mapalingon lingon sa mga taong dumadaan at nadaanan niya. Halos mandiri ang lahat ng makasulubong ni Lalin at napapansin naman 'yon ng dalaga. Kung paano siya tignan, mula ulo hanggang paa. Nagbubulungan. At ipinapahiwatig talaga nito na hindi karapat-dapat para sa unibersidad na iyon. Lihim na napangisi si Lalin.
   
   
   
When she's coming to school years ago. There's always nunny in her side. A group of yourng children which her friends and classmate who always want her attention. That's because she's wearing a glamorous and well fashioned uniform than others. She have accessories that has thousands of cost. While her beautiful tan skin and perfect face shape make envious everyone.
   
   
   
But now is different. And it makes Lalin look how humans are in their 'pakitang tao'. Even though she wear a latest channel hoody when someone like her wearing it. They will think it was buy in divisoria.
   
Napailing siya at dahan dahan pamunta sa isang napakalaking pasilyo. Tss, gusto ba nila mapagod ang mga estudyante bago makarating sa kanilang silid aralan. She said coolly at the back of her mind.

Habang siya ay nagmamadaling tumakbo. Hindi sinasadya na bumunggo si Lalin sa katawan ng sinuman. Ang kanyang katawan ay nahulog sa matigas na semento at agad-agad napangiwing sa sakit sa kanyang puwitan nang ang susunod na narinig ay isang inis na boses.
   
"Geeezz!"irritated voice yelled. "Are you blind!"the girl shouted on her. It was only then that Lalin grinned as she grabbed her hip and looked up.
   
   
"Sorry miss!" She apologized and stood up. She shook her head and spoke again. "I'm really in a hurry because I'm about to be late."
   
  
Ngunit sa halip na tanggapin ang kanyang paghingi ng tawad, tumaas ang kilay ng babae. At ang bilugan nitong mga mata ay bahagyang sumingkit. "Sorry? anong silbi ng pulis, kung nadadaan sa sorry ang lahat dba? "
   
   
   
'Oh no, the queen bee is mad!'  
   
'Lagot ang pangit na 'yan!'
'Scholar ba yan?'
'kawawa naman'
'does she even know who's she's standing in.'
   
   
That's what Lalin heard from the crowd. She almost rolled her eyes upon hearing those gossip. 'Reyna-reynahan pala ang isang ito ah. Wag niya lang akong sasalingin at maghahalo ang balat sa tinalupan! '
   
   
   
   
Lalin was glad when one of the girl spoke. "Dolly, she seems new here in our school. Just let it go!" Said the thin woman with short hair, up to her shoulders. And with thick make-up.
  
   
   
Dolly's eyes rolled irritably at her. "Lucky you, bitch. This is only the first time. The next time you block my way," he smiled meaningfully and threatened the eyes. "Get ready, cause you'll experience hell! "Then they turned their backs on her. Lalin heard a laugh of laughter from the students, who witnessed that scene.
   
   
Napabuga siya ng hangin at patuloy na lumakad. Pero hindi nakalampas sa pandinig niya noong may nagsabing "Tatanga-tanga!"
   
   
   
    Sinundan 'yon ng tawa ng mga studyante lalo na ang mga dumadaan, at nakakasalubong niya.
   
   
Nalampasan na rin niya ang library na ang pinto ay yari sa fiberglass. Nakita ni Lalin ang ilang estudyante sa loob. Bago siya kumaliwa. At sa kanan niya ay isang larangan ng soccer field. Naglakad siya ng ilang minuto, bago nakita ni Lalin ang isang hagdanan. Isang malawak na hagdanan patungo sa ikalawang palapag. Ngunit bago siya makarating doon nakita niya ang mga nakaupo sa magkabilang dulo.
   
Huminga ng malalim si Lalin, habang pinapabilis niya ang kanyang mga hakbang. She was also irritated by the eyes that followed her. She began to hate the University of Montevilla.
'Hindi nila kilala kung sino binabangga nila'. She said in her mind
   
  
Because of what happened, Lalin was secretly cursed. She was late already. Because when she opened the door. Their teacher is already lecturing in front.
   
   
    ----
   
"Wag mo ng pansinin ang mga sinasasabi ni Miss Annie. Ganun lang talaga 'yon!" nahinto si Lalin sa pagliligpit ng mga gamit niya nang marinig ang tinig na 'yon.  Breaktime na nila na ipinagpapasamat ng dalaga. Napahiya siya ng husto kanina. Kinutya ng mga kakalse, at bago pa man umupo at magpatuloy sa discussion ang guro nila ay kung anu-anong pang-iinsulto ang natanggap niya mula sa guro nila.
   
   
If she we're her self from years ago. She would just ignore it and cry because her Dad will come and fired who bullies her. Yet everything change. Even though she has now the new self of her. She doesn't want a fight.
   
   
She clenched her fist because of what her teacher said. Humiliating a transfer student will make them had a low profit of having a new student again. Hindi ba yun iniisip ng teacher nila bago magbitaw ng salita? But it didn't last when someone hands tap her shoulder.
   
Isang nakasalamin na babae ang sumalubong sa kanyang paningin. She looked at her examining from head to toe.
Ang babae ay nakasuot ng palda na lampas hanggang tuhod at t-shirt lamang. Nakasukbit sa likod nito ang isang puting backpack. May bitbit na libro. At tila nahihiya pa ito sa kanya.
    
   
Lalin just fake her smile and said. "Balewala 'yon." and it followed, by a deep sigh. "Anyway, I'm Lalin Selene Leimberg. But you can call me Lalin. " nilahad niya ang kaliwang kamay. "And you are?"she asked
   
   
  Nahihiyang napangiti ang babae, bago tinanggap ang kamay niya. "Channelle Gabrielle, Gab for short! " anito at yumuko.
   
   
   
"Well, nice meeting you Gab. Sabay na tayong pumunta sa canteen." Lalin said cheerfully. Samantalang si Gab ay kiming napatango. Sabay na silang dalawang lumabas ng classroom.
   
   
   
CANTEEN… 
   
   
   
Walang pinagkaiba ang senaryo ng kanyang pagdating sa isinalubong ng mga studyante kay Lalin. Maging sa canteen ay panay tingin sa direksyon nilang dalawa at sasabayan ng bulungan. Hanggang sa pumila silang dalawa ni Gab ay nakasunod ang mga ito ng pangungutya.
   
"I got a lot of fans in an instant."Lalin murmured.
   
   
"Wala lang talaga silang magawa sa buhay. Just don't mind them."Gab whispered to her. Hindi naman maiwasan ni Lalin na hindi mapangisi.

Umorder si Lalin ng sandwich,  burger at isang chocoshake. At dahil nauna sa pila si Gab sa kanya ay unang umalis ito at naghanap ng mauupuan para sa kanilang dalawa.
   
Nung nakuha na niya ang tray na may laman ng snacks niya. Nakayuko siyang umalis ng pila. She wasn't looking down so no one will notice her. She just want a peaceful day.
   
   
Samantala, isang studyante ang sadyang iniharang sa paa ni Lalin at pinatid. Dahilan kaya sumalampak ang dalaga sa malamig na marmol ng canteen. Tumilapon sa ere ang lahat ng pagkain sa tray at ang chocoshake na nasa tray ang direktang sumaboy sa uniporme ng kinikilalang queenbee ng UM (University of Montevilla), si Dolly.
   
   
Mabilis na umugong ang singhap at bulungan sa loob ng canteen. At umalingangaw sa loob ang maarteng sigaw ng babae.
   
 
"IKAW NA NAMAN!"galit na sigaw ni Dolly ng makita si Lalin.

Jadekiah// NaokoAlliv