BITTER SWEET EQUATION

장-3

Small room with a small single bed. Plus, a tiny wooden table, wood bed frame and wooden mattress.
   
   
"Seriously? he wants me to sleep  in this small-cheap room? Ano ako katulong niya na sa bodega ang kwarto?"di makapaniwala niyang singhal sa maliit na kwarto.
   
   
Kaya naman nagpupuyos na lumabas ng kwarto ang dalaga. Habang ang kalooban niya naman ay tila sasabog na sa sobrang pgmumura sa binata. She wanted to screamed. She want to punch that man's face. Tinitignan niya pa lang ang kama na hindi masyadong kalakihan ay nag-iinit at nag-aapoy na ang utak niya sa galit.What kind of room is that?
   
    
Lalin shoot Akiro a death glare while saying. "I can't stay in this small shitty room!"
   
 
Akiro's thin lips lit up. "As if you'll have any choice Lady Leimberg! " patuyang wika nito. Naaliw sa nakikita ang binata habang pinagmamasdan ang paggalaw ng panga ng dalaga. At sa nakikita niyang inis sa mukha nito. Pinipigil na lamang niyang mapabunghalit ng tawa.
  
   
"Try me!" Lalin said grinning her teeth. "I won't stay here, aalis ako dito". Muli niyang kinarga ang alagang pusa na si Leonardo at pipihit na sana paalis.
 
    
"Go ahead, kapag ginawa mo 'yon sa kalsada ka pupulutin." he heard him say. Tiyak niyang nakangisi na ngayon ang hudyo.
  
    
Hindi nga siya nagkamali. Unti-unti niyang nasilayan ang nang-uuyam nitong ngiti. Matalim na tingin ang pinukol niya rito't hindi makahanap ng salita.Nauwi sa tawa ang kanina'y ngisi ng binata. Tawang may halong pang-uuyam.
   
   
Hindi naman mapinta ang mukha ng dalaga sa sobrang inis sa binata. Tawa palang nito ay pinapatay niya na sa isip niya.
  
  
Di mapatid ang pagkulo ng dugo ni Lalin sa binata.This guy is pestering her bigtime. Nakakadalawa na kasi ito sa kanya. Unang-una, nawala sa kamay niya ang limited edition white boots na nakita niya sa mall. Pangalawa ito. Ngayon ay patitirahin siya sa isang maliit na condo?
   
   
Halos sing laki nga lang ng kwarto niya ang condo nito. She's not maarte, she's demanding.
   
   
Like wow, as in wow, she is Lalin Selene Leimberg for gods sake! Walang sino man ang makapagpapasunod sa kanya.

   
Habang si Akiro ay lubos na naaliw sa reaksyon ni Lalin. Tila gusto niyang inisin pa lalo ang babaeng pinagsabihan. Napapatunayan niya yun sa tuwing umiigting ang panga nito na nagpipigil ng inis.
   
    
   
He grinned and added a words. "Ako ang may hawak ng pera mo remember? You have your freedom to go."aniya sabay turo sa pintuan.
   
   
Kating kati na ang kamay ni Lalin upang kalmutin ang mukha ng lalaking malawak ang ngisi. Animo't nagdidiwang ang kalooban nito sa masaklap niyang buhay. Datapuwa't mariin na nagpigil ang dalaga.
    
   
It's either sleep in a small room and got nightmares or sleep in a street with full of dust, dirt, rats and mamy things you could see there.
   
   
" Argh... I hate you! "gigil na sambit ni Lalin. Pabalag niyang sinarado ang pintuan ng  kayang kwarto. Ang maliit at masikip niyang kwarto.
   
   
Napasabunot ng kanyang buhok ang dalaga't impit siyang napatili ng marinig mula sa nakapinid na pinto ang halakhak ni Akiro. She despise him.
  
     
No one did that to her. No one. Kahit na sinong nagtatrabaho sa Ina niya. Ang binata lang talaga ang nakapagpakulo ng ulo niya.
   
  
Ang mukha ni Lalin na may iilang tigidig ay nalukot at gusto ng maiyak ng muling pasadahan ng tingin ng buong kwarto. Kung may ibang makakakita sa itsura niya ng mga oras na iyon mapagkakamalan siya na isang bruha o mangkukulam dahil na rin sa buhok niyang tila sinabunutan ng anim na katao. She look so messed. Tapos titira pa siya sa masikip na kwarto.
   
   
Napatingin siya sa itaas ng kisame at doon lang napansin ang dalawang bumbilya na halos pansin niyang mapupundi na.
 
   
"I hate this room. This is f*ck."she cussed.
   
  
She saw Leonardo meowing. "Buti ka pa, Leonardo. Tama ako diba. Paano tayo kakasya."
   
   
Leonardo meow again as if he know what she's thinking.
 
     
Nakangiwing pinuntahan niya ang closet na nakita niya. Malapit sa bedside table. Yari ito sa kahoy na may nakalilok na disenyo ang naturang tukador at ito'y hindi gaanong malaki. Binuksan ni Lalin ang dalawang magkapinid na pinto. Pero imbis na matuwa man lang dahil sa ganda ng tukador ay mas lalo siyang naiinis ng mga sandaling yun. Pakiwari niya'y hindi magkakasya ang lahat ng mga damit niya. Isama pa roon ang mga sapatos at bags niya.
   
   
She pouted while holding her tears. "Paano ako kakasya dito kapag may nangyari. Is he an idiot? Is he?"tanong niya sa hangin.

       
Lumikha ng malakas na kalabog ang tukador nang ibinalya niya pasara ang dalawang pinto ng closet. At dali-daling lumabas sa maliit na kwartong iyon. Nagpupuyos sa inis na di niya malaman kung bakit hindi man lang maalis alis.
   
   
    ----
   
  
   
AKIRO just got home from grocery store. That had been few meter miles from his condo. He took off his maroon polo and immediately threw it on a couch. Dumiretso na siya sa kusina bitbit ang eco-bag at isa-isang inilabas ang pinamili. Hindi gaanong nakabili ng marami ang binata dahil sa dami ng taonsa grocery store.
   
  
Bagamat kakasya na ito para sa isang linggo.
   
   
As Lalin entered towards the threshold of the kitchen. There was the scene that make seems lost her sanity. Right there she can see Akiro. It has a well-toned arms flex as he was arranging the milk bottle as well the vegetables, drinks and canned goods on the fridge. Nakatangang pinagmamasdan ang bawat pag-galaw ang hubog at batak na katawan ni Akiro.
   
   
She maybe not a type of girl who likes to praise a man because of its masculinity. But she can appreciate the God's creation. Afterall, babae pa rin siya
   

Alam niya sa sarili na hindi siya naattract sa binata pero iba talaga ang karisma nito sa kanya. Mula sa balikat hanggang binti. Tila ba naiinggit siya na hindi niya maipaliwanag.
   
   
Nawala kunti ang init ng ulo niya dahil sa pangyayaring nakikita niya.
   
   
Meanwhile, Akiro wasn't really aware of Lalin' presence. Patuloy lamang ang binata sa ginagawa. He consume for almost an hour just by putting in a safe place all the groceries. Noong matapos ay saka ito tumayo at saka kumuha ng malamig na tubig.
   
    
Not until he saw Lalin standing on the doorway. Muntik niya pang maibuga ang tubig sa kanyang bibig. He can compare Lalin's hair into the famous horror film character named 'Sadako'. Dahil sa sabog nitong buhok at parang galing sa rambulan na di man lamang nagawang suklayin.
 
   
Hindi ba talaga ito marunong maglinis at alagaan ang sarili nito?tanong niya sa sarili.

  
In his asphyxiated. He tap the table in front of him. Napakurap naman ito at tila noon lamang nagbalik sa katinuan.
  
    
"Any complains once again, Lady Leimberg? "Akiro formally asked with his eyebrow raised. Hindi na niya maitago ang inis para sa babae o kung babae bang maituturing niya sa kasalukuyang nasa harap niya.
   
   
Kahit na sinong makakakita sa kanya ay hindi masasabing galing ito sa mayamang pamilya. Ni hindi niya nga malaman kung galing ba talaga sa isang Chanel brand ba talaga ang damit nito.
   
  
Pormal itong tumikhim.  "Tingin ko hindi kakasya ang mga gamit ko doon sa closet. Hindi rin kami magkakasya ni Leonardo sa kwarto. Malikot ang pusa ko. We share the same bed too. And One more thing. I want my beddings white. Hmm! " Lalin demand confidently.
  
   
At that moment, what Akiro feel was more than asphyxiation. Lalin was self-conceited and bossy. Her ego is too high. She's being a brat. And he would never tolerate her. He gave her warned through his eyes.
   
"Hindi ko na problema ang mga gamit mo." he replied. "It's your choice to bring those exes stuff. So, why bothered me with your stupidity?"
  
   
"Like I care on your opinion, Mr. Walter. " Lalin vented her own words a bit longer,and then eventually said. "Can't you just do what I say. Ako ang amo mo."she even exclaimed.
  
   
Napatangis naman ang baga ni Akiro sa inasal ng dalaga sa kanya. "I'm not your employee. Your Mom is my master."he replied.
   
  
Hindi naman nagpatalo si Lalin sa kanya. "FIND ME A BIGGER CLOSET AND I WANT WHITE BEDDINGS!"she shouted.
   
   
She's not a 18 year old girl. She's a brat, acting like a kid. A spoiled brat.-he murmured.
   
  
He tsked." Alam mo para sa isang katulad mo na hindi marunong alagaan ang sarili." anito na muling pinasadahan ang kabuohan ni Lalin.
 
   
"Napakaarte mo. Sana ganyan ka din pagdating sa sarili mong katawan! " direkta niyang sambit.
   
   
Lalin was out of language to speak nor tried to protest when she heard it. Ni hindi ito makapagsalita o kaya'y makabuo man lang. Panay lang ang pagbuka ng bibig nito at parang nag-iisip ng ibubuga sa binata.
 
   
All she want is a big space with a full light on it. And a big bed for her and her pet. Yet, it's like she's seeing her Mom on him.
   
   
She hold her breath while thinking. Holding her tears too. She know to her self that she can't hold her emotion but why in this man.
   
   
Akiro let out a sigh of vexation and lastly said once again. "Kung kaya mo ng alagaan 'yang sarili mo saka ka magreklamo at mag-inarte."saka niya binitbit ang bottled water na inilagay niya sa mesa.

 
"Hindi mo ba naiisip kung bakit ka iniwan ng nanay mo sa iba? Then think about it, brat."pahabol niya bago umalis sa nakayukong mukha ng dalaga.

   
Akiro feel guilt because of what he said. Subali't di na 'nya magawang bawiin. He had to do what's right. Lalin should learn how be responsible in her actions and in her decision. She should learn her lesson.
   
"You did right, kailangan niyang marinig 'yon kung hindi di siya magbabago." he told to himself,as he walk along into his small leaving room.While he sat on the chair, he gently massage his timple.
   

   
"What a tiring day."he sighed.
   
   
Will I succeed on this?