BITTER SWEET EQUATION

장-32

   
If she will choose. Will it be the past or the present?

   
"Uhm, kaya kong kumuha ng para sa akin."nahihiya niyang sabi sabay kuha ng pagkain niya.
   
   
Walang imikan naman ang dalawa na binawi ang kilos at umupo ng maayos. Tila nahiya sa kanilang ginawa. Habang si Lalin naman ay parang gusto nalang paalisin ang isa sa kanila para maging maayos ang pagkain niya.
   
   
Muli siyang nagtaas ng ulo atsaka lumingon lingon sa dalawa kung anong ginagawa nito. Pakiramdam niya kasi ay hindi dapat ganun ang dapat mangyari. Lalo na at niyaya ng dalaga si Akiro. Halos bangungutin siya kakaisip kung anong pumasok sa kanyang kokote at niyaya niya ang binata.
   
   
The silence ended when Michael make the first move.
"Lalin, malapit na ang graduation. May naisip ka na bang kurso?"Michael ask her.
   
   
Ngunit hindi niya yun inaasahan kaya segundo muna ang lumipas bago siya nakapagsalita. "Wala pa akong naiisip na kurso."
  
    
Napalingon naman si Akiro sa kanyang gawi. "Bakit naman? Wala ka bang plano?"Akiro asked her too.
   
   
Why do I feel like I'm in hot seat? She asked her self too.
   
"Wala pa kasi sa isip ko. Atsaka, kung tutuusin wala naman dapat akong paghandaan pa."she opened.
   
"Michael, I'm the only heir. Akiro, do you know what that means?"
   
   
Tila natameme naman si Michael sa kanyang pagtatanong. He know for himself that even though he studied hard. In the end, Lalin will take all the responsibility because she's everyones expectation.
   
   
"Sorry, I didn'tmean to point it like that."Michael apologize for realization. "Sorry."
   
   
"That's okay. Wala naman akong sinabing hindi ako kukuha ng kurso porke may naghihintay ng trabaho para sa akin."she said then replied.
   
   
"You've been grow up."proud na sabi Michael.
   
   
Hindi pa man nakakapag-Thank you ang dalaga ay may sumingit na.
   
"But still childish. Hindi marunong maglinis. Laging naglalabas ng tantrums kapag may gusto."singit ni Akiro sa gitna ng seryosong usapan.
   
   
Napanguso naman si Lalin habang si Michael naman ay natawa. Walanghiya ka. Salot ka talaga. Namumurong bulong niya sa kanyang isipan. Habang masamang nakatingin sa binata.
   
   
"Minsan lang naman yun ah. Atsaka hindi naman ikaw naglilinis."agap niyang sabi upang depensahan ang sarili.
   
Natawa naman si Akiro sa naging reaksyon ng dalaga. "Liar. Mas lalo ka pang nagkakalat kapag naglilinis ako." Akiro exclaimed.
   
   
Padabog namang ibinaba ni Lalin ang kubyertos sa lamesa. "Sabi ng hindi e'. Maniniwala ka dyan, Kuya?"asik na duro ni Lalin kay Akiro.
   
   
Nagtawanan naman ang dalawa habang si Michael naman ay parang naging tuod sa narinig.
   
   
He just heard Lalin call him Kuya. He's expecting it but not this soon. And why the hell he feels ache in his chest. He doesn't want to think anymore. He doesn't want to feel it anymore. He wants to move on just like Lalin but it's still hurt for him. To see and be the witness of it.
   
   
He just stood up that make them both shock.
"Oh, bakit ka tumayo?"nagtatakang tanong ni Lalin kay Michael.
   
   
Pilit namang napangiti si Michael at kunwaring lumingon sa relo nito. "Kailangan ko na kasing umalis. Malapit na akong malate sa appointment ko. Next time nalang tayo mag-usap ulit."he said.
   
   
"E'? Bakit naman ngayon pa. Pero sige. Pakisarado nalang ng pintuan, Kuya."Lalin smile sweetly.
   
   
I want you to call me more than that but I waste all of it. Hearing you calling me that is fucking hurts. Can't we be just like before? He asked himself.
   
   
"Mukhang nasasanay ka ng Kuya ang tawag sa akin."natatawa niyang sabi.
   
   
"Of course, baka sabihin ng iba dyan wala akong manners. Diba, AKIRO?"she said with a bitter smile towards Akiro.
   
   
"Wala akong sinabing ganyan."depensa naman ni Akiro.
   
   
Hindi naman malaman ni Michael kung saan babaling. Kaya ang ginawa na lamang niya ay umalis nalang at hindi na ito istorbohin pa.
   
   
"What are you thinking. She forgive you. Don't waste her trust again just because you still love her."he muttered to himself.
   
   
Lalin washed the dishes while Akiro clean the table. As Lalin washing the dishes she was preoccupied if what she should do next. Should she ask Akiro for a date again. Or should they stay at the Mansion.
   
   
"Yung tubig. Puno na."Akiro whispered to her ears.
   
   
Namumulang napatakip naman siya ng kanyang tenga dahil sa ginawa ng binata.
   
   
"Anong sapalagay mo ang ginagawa mo?"she asked Akiro while she's covering her ears.
   
   
"Wala naman. I'm just telling you that the sink is full."Akiro excuse.
   
   
Para namang tanga si Lalin na bumalik sa paghuhugas ng pinggan. Ngunit sa pagmamadali ay hindi niya na namalayan na pati kutsilyo na ginagamitan ng sponse kapag binanlawan ay nahawakan niya.
   
   
"Ouch!"agad niyang hiyaw dahil sa gulat.
   
Napatakbo naman si Akiro sa kanyang gawi at nag-aalalang tiningnan ang kamay niyang may sugat.
   
   
"What happened."he carefully asked.
   
   
"Yung kutsilyo kasi."nguso niya sa kutsilyo na nasa lababo.
   
   
"Bakit hindi ka nag-iingat."Akiro exclaimed.
   
   
Umiwas naman ng tingin si Lalin dahil sa sobrang lapit ng mukha nito sa kanya. Halos maamoy na rin niya ang buhok nitong amoy mint.
   
   
Alam niya namang mint naman talaga ang amoy nito pero ngayon lang siya naapektuhan dito.
   
   
Mariin siyang napapikit at kagat labing naiinis sa sarili. "Grr! What's happening to me."she whispered to herself.
   
   
"Sandali lang kukuha ako ng gamot. Nasaan yung mga gamot."direktang tanong ng binata kay Lalin na hindi naman nito naiwasan.
   
   
Her heart started to pumped and beat faster while looking at Akiro's eyes. She knows that she's starting to like Akiro because she never appreciate it's presence. But look how time passed by. Kahit amoy lang nito ay pinapabilis na ang kanyang puso.
   
   
Napayuko si Lalin at parang naging steamer ang pisngi sa sobrang init. "Ano... Kasi... Sila ni Yaya lang ang may alam. Hindi naman kasi ito nangyayari sa akin kaya....ano..."nauutal niyang sagot.
   
   
Gusto niya man kamutin ang ulo ay hindi niya magawa. Her hands is still holding by Akiro.
   
   
"Nasaan ang banyo?"he asked.
   
   
"May lima kaming banyo. Yung isa sa labas, yung ikalawa nasa maids room, yung ikatatlo naman nasa kwarto ng masters bed room. Yung ikaapat nasa room ko. Tapos yung panglima sa west wing ng kusina."Lalin said.
   
   
"Ang dami mong sinabi. Dito ka lang."he said.
   
   
Nagtataka naman na sinundan ni Lalin ng tingin ang binata. "Anong gagawin niya sa banyo."tanong ni Lalin sa sarili.
   
   
But moments after. Naglalakad papalapit si Akiro kay Lalin na may dala dalang box. Akiro hold Lalin's hand and smiled.
   
   
"Anong ginawa mo sa banyo. At ano yan?"she asked.
   
   
Kinuha ni Akiro ang box atsaka nilabas ang mga medicine kit. "Lahat ng banyo ay may ganito. Lagi mo yang tatandaan."
   
   
Lalin pouted. "Ngayon lang naman nangyari sa akin ito. At ano kasi..."bigla naman siyang nautal sa kanyang sinasabi ng maisip na parang may mali.
   
   
"Kasi?"Akiro asked with curiosity look.
   
   
Lalin's heart start to beat fast. Her hand start to shiver that she even have a goosebumps. Alam niya ang ganitong pakiramdam.
   
   
Ngunit bago pa man makapagsalita si Lalin ay tumunog ang telepono sa gilid ng lamesa. Pareho silang napatingin doon.
   
   
"May bisita ka ba?"
   
   
Umiling si Lalin. "Wala naman."
   
   
"Ako na ang magbubukas. Tapos ko na rin naman yan lagyan ng gamot. Hayaan mo na ang hugasin. Ako na ang bahala dyan." Akiro said before locking the box. But Lalin hold his wrist.
   
   
"Bisita kita. Dapat ako ang gagawa niyon."protesta nito.
   
   
Natawa naman ang binata sa inasta nito sa kanya. "Is this one of your tricks again, Ms Leimberg?"
   
   
"Ha?"
   
   
"Sige, umupo kana. Namumula na yang pisngi mo."tawa nito.
   
   
Agad naman napahawak ang dalaga sa pisngi at nagpupuyos na tumakbo pabalik ng kwarto. Habang naiwan naman ang binata sa kusina.
   
   
Akiro look at the wall clock and it was 9 o'clock in the morning. He even shrugged his shoulder for thinking maybe it's one of Lalin's friend.
   
   
As he answered the call. A manly voice start to talk.
   
   
"Young lady, meron pong naghahanap sa inyo. Papasukin ko na po siya."
   
   
"Manong, si Akiro ito. Nasa kwarto pa si Lalin."
   
   
"Ganun ho ba. Papasukin ko po ba?"
   
   
Akiro replied. "Anong pangalan niya."
   
   
"Sandali lang, Sir." It didn't take a minute before the guard talk again. "Madam Walter, Sia."
   
   
As Akiro heard that name. Lalin was behind of him.
   
   
"Sinong tumawag."bungad na tanong ng dalaga.
   
   
"Si Mommy."Akiro said with fear.
   
   
"Ha? Sinong Mommy? Mommy mo?"Lalin replied
Akiro nodded.
   
   
"What?"she exclaimed. "Papasukin mo na."
   
   
"But why she's visiting you."
   
   
"I don't know."
   
   
Ngunit tila kay bilis ng oras at parang isang salita palang ang kanilang pinag-uusapan ng bumukas ang pintuan ng mansion. At marinig ang isang malamlam na tinig mula doon.
   
   
Lalin looked at Akiro. While Akiro looked at Lalin. They are both looking at each other like they should do something. But what they should do?
   
   
"Lalin? Ija. It's me, your Auntie Sia."
   
   
They both heard it.
"Sandali, hindi ba alam ng magulang mo na babysitter kita?"Lalin asked out of the blue.
   
   
"I'll tell her."he brave said.
   
   
"Ha? Yan talaga sasabihin mo sa akin? For real. Mag-isip ka muna. Alam mo naman sigurong cancelled na ang engagement natin. Bakit hindi mo pa sinabi noon sa kanila."natatarantang sabi ng dalaga.
   
   
"Because I have my reason."
   
   
"Pero anong ginagawa niya dito?"
   
   
"Let's face her."
   
   
"What?"she exclaimed again.
   
   
Akiro even held her hand and pulled out of the kitchen. Halos mawalan naman ng lakas si Lalin dahil sa nangyayari. Pakiramdam niya ay para siyang girlfriend na ipapakilala ng boyfriend sa magulang at ganun nalang ang kanyang kaba. Ngunit sa kaninang sinabi niya na cancelled na ang engagement. Lalin felt something like pain. Or she's just feeling guilty.
   
   
Afterall, it was a promise between the two man. Her father and Akiro's father.
   
   
Napangiwi na lamang siya ng makita ang Ina ni Akiro na kay tagal niya ng hindi nakikita simula ng itago niya ang sarili sa mundo. How long was it that she didn't even recognize her. If she could still remember. Akiro's Mom from her memory is way more lovely than this. But looking at her now. She can see the white hairs on her.
   
   
Ngunit kung tutuusin ay pareho lamang ang edad nito sa kanyang Ina. Ngunit hindi niya naman ito kakikitaan ng katandaan. Siya lang ba ang nakakaisip na mas napapansin niya pa ang pagkakaiba ng ina sa iba.
   
   
"Lalin, nandyan ka pala. Merry Christmas and ..."she freeze when she saw Akiro with Lalin in holding hands.
   
   
Tila nalito naman ito sa nangyayari at pinagpasa-pasahan niya ito ng tingin.
   
   
"Anong nangyayari? Akiro, bakit ka nandito? Ija, bakit kayo magkahawak ng kamay."agad niyang tanong sa dalawa na hindi man lang nakabati sa kanya.
   
   
"Mom."Akiro called her.
   
   
"What? Akiro, what's happening."she asked again.
   
   
"Hindi po ito katulad ng iniisip niyo, Auntie Sia."pagtanggi naman ng dalaga sa kung ano man ang iniisip ng Ina ni Akiro.
   
   
Hindi naman makasagot ang binata sa Ina. Kaya lumapit na lamang siya at pinatalikod ito sa dalaga. Hawak hawak ang braso ng Ina ay nagbulungan silang dalawa.
   
   
"Mom, ano kasi."nauutal na sabi ni Akiro sa Ina.
   
   
"Akiro, tama ba ang nakikita ko? Akala ko ba si Angel ang nililigawan mo?"bulong nito.
   
   
"Mom, hinaan niyo kunti ang boses niyo."bulong niya rin.
   
   
Pinagpapalo naman ng Ina si Akiro sa balikat. "Ikaw na bata ka. Ano na naman ba ang pinasok mo at kailangan kong bumulong sayo."his mother fussed.
   
   
"Ikaw ba, Mom. Ano bang ginagawa mo dito."he asked.
   
   
"Because I want to tell Lalin that I cancelled the engagement. Pero sa nakikita ko ay parang may nangyayari. Akiro paano si Angel?"his Mom asked.
   
   
Bigla naman nawalan ng tuliro si Akiro.
   
   
"She's..."
   
   
"She's what?"his Mother cut him. "Akiro, si Angel ang nililigawan mo. Sabi mo sigurado kana. Akiro, ano ba talaga ang nangyayari."
   
   
Akiro looked at Lalin who is right behind him with few meters away. Makikita sa mukha ng dalaga ang pag-aalala kaya agad siyang lumingon ulit sa Ina.
   
   
"Is it wrong to start liking someone, Mom? Because, I think. I'm falling again."he whispered to his Mom.
   
   
"Pero paano si Angel?"

-end