BITTER SWEET EQUATION

장-4

    Chapter -4
   
   
   
MAGDAMAG na hindi lumabas ng kwarto si Lalin at hindi naman siya tinawag ng binata upang abalahin. Nakapit matang nakahiga si Lalin sa maliit na kama habang pinapaligiran siya ng ilang sa bawat sulok ng kwarto.
   
   
   
Gusto niya matulog dahil wala siyang magawa. Hindi rin makakapasok si Leonardo sa kwarto niya dahil kinandado niya iyon.
   
   
   
Nakakasigurado naman siyang gagawa ng paraan ang alaga upang mapansin kaya hinayaan niya nalang.
   
   
   
She sighed as her eyes open. Itinaas niya ang kanyang kamay na sumusubok na harangan ang ilaw sa kisame.
   
   
   
"Sumubra ba ako? Should I just apologize?"bigla siyang napaupo sa pinagsasabi.

   
   
"What? Ako mag-aapologize. Ano bang iniisip ko."aniya saka muling humiga. She hugged her pillow while making a hummed. "Bakit ba ako napunta sa ganitong sitwasyon. Nananahimik naman ako sa mansion at hindi pinapakielaman ang mangkukulam na yun sa trabaho."she asked her self.
   
   
   
Sinubukan niyang magtalukbong sa kumot upang hindi lalo mainis pero sa tuwing hindi siya makakagalaw ng maayos sa kama. Mas lalo niyang naalala na wala na siya sa malaking kwarto niya.
   
   
   
"Mamamatay na ako."singhal niyang muli sabay pagpag ng paa niya sa kama. "I hate this color too."she screamed under her blanket.
   
   
    
SAMANTALA..
   
   
Napansin ni Akiro na hindi pa lumalabas ng kwarto ang dalaga at mula sa ilalim ng pinto ay kita niya ang ilaw na nagmumula sa loob. Napapaisip siya kung anong ginagawa nito sa loob at tila napakasilaw ng kwarto nito.
   
   
   
Halos 12 hours na rin itong nasa loob ni hindi man lang lumabas para kumain. Nasa sofa si Akiro habang nanunuod ng TV at mula roon ay kaharap na nito ang kwarto ng dalaga. Kaya agad niyang mapapansin kung lumabas ba ito o hindi.
   
   
   
"Meow~" Leonardo meowed along with it's flaws.
   
   
   
Agad namang nabaling ang atensyon ni Akiro dito at kanyang binuhat ang pusa papunta sa kanya.
   
   
   
Napangisi siya dahil sa bigat at taba nito. "Ano kayang meron sayo at parang ikaw pa ang pinapakain ng maayos sa kanila."tanong niya dito habang hinihimas himas ang balahibo nito.
   
   
   
"What's your name again. Leonardo?"he asked on it. Itinaas niya ito at napangiwi nalang siya sa kanyang nakita. 
   
   
   
It wasn't a boy. It was a girl. A female cat with a male name.
    
   
   
   
"Your a girl? Yet, you have. That's weird." Iiling iling niyang sambit.
   
 
   
Leonardo meowed again. Tila ba nagpapacute ito sa binata.
     
   
   
Hinimas naman ni Akiro ang tyan ng pusa at mas lalo itong nagmeow. Natawa nalang siya ng maramdamang tumunog iyon.
   
   
   
"Gutom ka na?"he asked. At tumayo mula sa sofa. Buhat buhat pa rin niya ang pusa sa kanyang bisig. "Ano kayang kinakain mo?"
   
   
   
Dinala niya ito sa may kusina at doon niya sa may lamesa ito iniwan. Tinungo niya ang kabinet sa itaas upang hanapan ito ng pagkain pero karamihan doon ay biscuit. Kaya naman sa Refrigerator naman siya nagtungo at doon nakita ang isang galon ng gatas.
   
   
   
   
Inilabas niya ito sa loob ng ref. At nilagay sa isang mangkok.
   
   
   
Muli niyang nilapitan ang pusa atsaka nilahad ang mangkok na may lamang gatas. Akiro smiled when Leonardo smelled it then lick it.
   
   
   
Ngayon lang siya nakakita ng ganung pusa at dahil sa balahibo nitong napakalambot ay hindi niya maiwasan na himasin ito ng paulit ulit. Hindi niya na rin maalis ang tingin dito habang umiinom ng gatas.
   
   
   
Doon pumasok sa kanyang isip na hindi pa pala lumalabas ang dalaga sa kwarto nito. Kahit gustuhin niyang tawagin ito para kumain ay baka masayang lang ang oras nito. Sa pag-uusap nilang dalawa kanina ay siguradong nagpupuyos ito sa inis sa kanya.
   
   
   
   
Ang hindi niya lang maisip ay kung bakit ganun ang kinalabasan ni Lalin. He was sured that the last time he saw Lalin was different from now.
   
   
   
   
If he can still remember. Lalin was the type of girl na laging inaalagaan ng bawat nakapaligid sa kanya. Bawat kilos at galaw nito ay may nakaalalay. Kaya ang hindi niya mapaniwalaan ngayon ay ang kaharap niya.
   
   
   
It was a total change of a person.
   
   
   
Kung noon ay mahinhin na bata si Lalin ngayon ay tila isang tigreng handang manakmal sakaling may magpagalit dito.
   
   
   
Nabalik lang ang wisyo ni Akiro ng magvibrate ang cellphone nito na nasa bulsa. Kinuha niya ito at agad na tiningnan. It was Lalin's Mom who's calling.
   
   
   
   
He sighed before answering it. "Hello."bati niya
   
   
   
   
"Hello, Akiro. I'm just going to check Lalin. Hindi ba siya nagwala?"
   
   
   
   
Rinig niyang tanong nito sa kanya. Napangiwi naman siya sa tanong nito.
   
    
   
   
Kung alam niya lang... He said to his mind.
   
   
   
"Partly, yes." aniya. "But I can handle it."