BITTER SWEET EQUATION

장-33

 
    
"YOU better choose. At huwag mo ng patagalin." Her mom sighed. When Akiro couldn't speak. "Para naman, hindi masyadong masakit dun sa isa." There's a hint of worn in his mother voice.
   
      
Samantalang si Lalin ay nakatingin lang sa mag-inang nagbubulungan. She's wondering, kung ano ang pinagbubulungan ng dalawa. But she never intended to listen rather to know what it is. Nakita na niya lang na tumango si Akiro. Hinarap na siya ng ginang.
   
   
"Anyway hija, mukhang wala yata ang mommy mo. I should go!"she dismissed. Tumango lang si Lalin. Tumalikod na rin paalis ang ina nito.
   
   
"Well, wala ka bang plano na lumabas?"Akiro ask her. Right after his mother left.
   
   
"Are you asking me out?"She blurted out.
   
   
Nagkibit ng balikat ang binata."Isn't it obvious?"
   
   
She wryly shrugged her shoulders."You're confusing the hell out of me Akiro."ani Lalin. Hinanap niya sa mukha at mga mata ng binata, ang bahid ng pagbibiro. Ngunit wala. All she could see is full of confidence in his aura.
   
   
Napailing si Akiro. At maya-maya ay tumitig at ngumiti sa kanya ng malapad."Well lady, I formally asking you out. So we're do you wanna go?" and she's definitely lost with his smile.
   
   
Geez, bakit ba sa simpleng ngiti ni Akiro ay naapektuhan siya. 
   
   
"Anywhere you want." she simply answer."Magbibihis lang ako."paalam niya sa binata at nagsimula ng humakbang patungo sa hagdan. Pero nasa ikalimang baitang pa lang si Lalin ay napahinto ang dalaga at nilingon si Akiro. "Saan nga pala tayo pupunta?"
   
   
Napatingala ng konti ang binata sa kanya. He grinned at her."Mamaya ka na magtanong bilisan mong magbihis!"
   
   
"Tch!" Lalin murmured. At nagmartsa na paitaas.
   
   
°°°°°
   
   
"ENCHANTED kingdom?"tili ni Lalin ng huminto sila sa harap ng entrance. Nakatingala silang pareho sa malaking karatula sa harap. She couldn't believe that Akiro might bring her in this place. Perhaps he's that generous and gentleman. Lumingon siya at nginitian ang katabi.
   
   
As of Akiro. Natilihan ang binata sa pagkakatitg sa nakangiting mukha ni Lalin. Pakiramdam niya ay nagliwanag pa lalo ang araw. Her smile made him nearly breathless. At sa tagong bahagi ng damdamin at isip niya. Ay nais niyang ikulong sa mga bisig ang dalaga. And kissed her. But of course she can't do that.
   
   
"So hindi ka disappointed na dito kita dinala?" Biro niya. Isang paraan na rin upang payapain ang nagra-riot niyang pandamdam.
 
   
Nakangiti pa ring umiling ang dalaga."Hindi, matagal ko na ring gusto na pumunta rito." aniya.
   
   
"Well kung ganon, tara na pumasok na tayo!"yakag ni Akiro at hinila na si Lalin.
   
   
Pumila sila sa may ticketing booth sa may gilid. Kitang-kita nila ang mga sumasakay sa Ferris wheel at  rinig din pawang pagtili. Banayad niyang inikot ang paningin. Daan-daan tao ang paroo't-parito. May mga bata, teenager at may mga adults din siyang natatanawan na naglalabas-masok.
   
   
Lahat ng rides may mga nakasakay. At ang horror house na may mga nakapila din. She's got curious of what's inside. Kung talagang nakakatakot ba ang naroon sa loob. At dahil nasa harap niya ang binata. She tap Akiro's shoulder.
   
   
"Pumasok tayo roon!" sabay turo niya sa horror house na may mga nakapila pa. Sinundan 'yon ng tingin ni Akiro.
   
   
Akiro look straight on Lalin's happy and smiling face, with a glint of amusement."Hindi ka takot sa mga multo?"naroon na rin ang panunuya ng binata. Gustong asarin ang dalaga.
   
   
Lalin proudly chin up. At umiling"Hindi noh!"ngumisi siya."Ikaw, takot ka noh?"tudyo niya kay Akiro.
   
   
Ngumiwi ang binata at disimuladong tinuro ang sarili."Ako? Takot?"then he made face."Hindi rin!"
   
   
Pagkatapos makuha ang ticket nilang dalawa. Hinatak na ng dalaga si Akiro, patungo sa horror house na dumadagsa na ang mga pumapasok. Pumila uli silang dalawa.
   
   
Hawak-hawak ang braso ni Akiro ay pumasok na sila sa loob niyon. Makalipas lamang ang ilang segundo.
   
   
Malamig na hangin ang siyang kaagad na dumampi sa parehong balat ng dalawa ng nasa loob na sila mismo. Napahigpit ang hawak ni Lalin kay Akiro. Pinanayuan siya ng balahibo. Samantalang tila wala lang sa binata.
   
   
Lumakas ang hangin na bumubuga ng ibayong lamig. Sa papadilim na nilalakaran nila. And she could feel her heartbeat fast. Sobrang lakas na parang sasabog ang dibdib niya sa kaba.
   
     
"Are you alright?" Akiro asked with a worried tone. He knew, Lalin had a phobia. That is why he was hesitated when he said earlier that they would enter the house, which is full of creeps and still dark. But how would she overcome her own phobia, if no one will help her. And he was willing to help her. "Tell me if you're having a trouble upon breathing, huh?"
   
   
Gustong tumalon ng puso ni Lalin sa pag-aalalang nahimigan niya kay Akiro. Ang totoo, kaya rin niya ginustong pumasok sa bahay-katatakutan. Kahit alam niyang madilim at maari siyang atakihin ng phobia niya.
   
   
It's because, she's really tired. Pagod na rin siyang matakot sa madidilim. She wants to conquer it bravely. And she want to do it, now with Akiro. She smile at him sweetly.
   
   
"It's now or never Akiro."ani Lalin."Kailangan kong labanan ang takot ko, kung hindi habang buhay na lang akong matatakot na parang bata." matapang na litanya ng dalaga. Akiro smiled back.
   
   
Pero nakaka-sampung hakbang pa lang ang dalawa. May bumubuga ng usok sa madilim nilang nilalakaran. Pinakiramdaman ni Lalin ang sariling paghinga.
   
    
"Ahhhh!"malakas na sigaw ni Lalin.
   
   
She's panting. But she didn't panicked at all. Bumuga siya ng hangin ng apat na beses. Pero bumulaga sa harap nilang dalawa, ang isang duguang babae. Nakaputi, nangingitim ang ilalim ng mga mata at may dugo rin sa bibig. Nanlilisik ang mga mata.
   
   
Halos lumubog ang kuko ng dalaga sa braso ni Akiro. Yumuko siya at hindi muling tumingin sa nakakatakot na nilalang na iyon. Her heart almost burst with nervousness and fear.
   
   
"Just breathe in and breath out."ani Akiro sa kanya.
   
   
Habang patuloy silang dalawa sa paglalakad. Napawi ang usok. Humaliling muli ang kadiliman. Lumiko sila pakanan.
   
   
Lihim na nagbuga ng hangin si Lalin ng matanaw ang mga nakasinding mga kandila sa bawat gilid ng dinadaanan nila.
   
   
Nang walang anu-ano ay umihip ang malamig na hangin na hindi alam ni Lalin kung saan galing. Nahipan ng hangin ang mga nakasinding kandila. Lumaganap ang kakaibang dilim, at kita niya ang mumunting usok, mula sa napatay ng kandila. Humigpit ang kapit niya sa braso ni Akiro. At panay ang pitlag tuwing may nakakatakot na background.
   
   
She counted at the back of her mind. Kinakalma ang sarili.
   
   
Nanlaki na lamang bigla ang mga mata niya. Nang may malamig na kamay ang humawak sa kabilang balikat niya. At may bahagyang mga kuko ang lumapat sa balat niya. Unti-unti niyang nilingon 'yon.
   
   
"Ahh!" she cried her heart out.
   
   
At sumigaw na tumakbo palayo. Hawak-hawak niya ang braso ni Akiro ng mahigpit. Sino ang hindi tatakbo. Nakita niya ang isang halimaw. Pulang mata, may matatalim na pangil.
    
   
"Hey, that's just an apparition. It's not really a vampire!" Said Akiro. While running. She is out of breath, and gasping for air. The girl did not speak. Still running, accompanied by the young man.
   
     
"Aww!"napadaing si Lalin. Biglang pumilas ang isang binti niya habang tumatakbo. Napahinto ang dalawa.
   
   
Napaungol siya sa sakit. Naramdaman niyang nabali ang kanyang binti sa tindi ng sakit.