BITTER SWEET EQUATION

장-26

Chapter 26
   
Lalin slowly opened her eyes then what she first saw is white lights and curtains. She already know that she's in the hospital. So, she didn't move.
   
Masyado pang mabigat ang kanyang pakiramdam at may nakaharang sa kanyang bibig upang makapagsalita. Habang namamanhid naman ang kanyang kamay. Ang kanyang naririnig lamang ay ang tunog ng machine na nakakabit sa kanya na nagmomonitor sa lagay niya.
  
    
"Gising ka na po pala, Young lady."sambit ni Mimi na nasa kanyang kamay.
   
   
Lalin look again with her place. Doon niya lang napansin na nasa tabi niya pala ang tatlo niyang Yaya.
   
   
Napangiwi naman siya at medyo napangiti. Pakiramdam niya ay nasa lamay ang tatlo at nakatingin sa kabao. Halos tatlo kasi silang hindi maipinta ang mukha. Dahil na rin sa pag-aalala para sa kanya.
   
   
Lalin moved her arms and pulled at out the oxygen mask. Ngunit natatarantang binalik muli iyon ni Honey sa mukha niya.
   
   
"Ano ba, Lalin. Hindi ka pa maayos. Gusto mo bang atakihin ka na naman ng konbulsyon mo?"suway ni Honey sa dalaga.
   
   
Tinaas niya lamang ito ng kilay at pilit na inalis ang Oxygen mask. She breath in and out.
   
   
"Bakit ba kayo nandito? Feeling ko tuloy nasa kabao ako at ganyan yung ihaharap niyo sakin. I'm fine okay."Lalin hissed. Wala naman siyang plano na magalit pero masyadong O. A. ang mga Yaya niya. Pakiramdam niya ay parang mamamatay siya sa mga paningin nito.
   
   
"Hindi naman sa ganun, Young lady. Nag-aalala lang kami."sambit naman ni Mema.
   
   
"Grabe po ang pag-aalala namin sayo, Young lady. Akala namin matutuluyan kana. Paano nalang po kami."madramang singit naman ni Honey.
   
   
Napairap naman si Lalin. "Don't you know a quote? Matagal mamatay ang masamang damo kaya magsitigil kayo dyan."she said.
   
   
Pero hindi naman nakinig ang mga ito at parang tangang nagsiiyakan na lamang sa tabi. Muling napairap si Lalin sa pagiging madrama ng kanyang mga Yaya.
   
   
"Ano ba kasing ginagawa niyo dito. Your so maiingay. How can I rest?"aniya pa sa mga ito.
   
   
"Ano bang dapat namin sayo iyo, Ija. Tawagan na kaya namin si Madam?"suwisyon ni Mema.
   
   
Sinamaan naman agad siya ng tingin ni Lalin. "Do that. I'll fire you!"asik niya.
   
   
"Pasensya na."agap naman na sorry ni Mema sa dalaga.
   
   
"Young lady, nag-aalala lang talaga kami sayo. Walang araw na hindi kami nag-aalala lalo na at wala ka sa aming paningin. Halos sundan ka pa namin kung saan saan ka magpunta para makita ka lang na maayos. Kung hindi pa namin kaya ito ginawa. Nabisto ka na sana ni Madam."Mimi explained that make her stop with a realization.
   
   
Lalin raised her left eyebrows. "Did you just said you followed me?"Lalim asked them with assurance.
   
   
"Ang ingay mo naman, Mimi."Honey said.
   
   
"Did you really guiz follow me? Gosh, paano kapag napagkamalan kayong stalker."Lalin said. "Geez, sumasakit ang ulo ko sa inyo. Sabi ko sa inyo hayaan niyo lamang ako diba. If Mom know this. Itatali ko kayong tatlo."
   
   
   
"Mas lalong malalaman ni Madam kung tatawag si Akiro sa kanya."Mimi said.
   
   
The two nodded.
   
   
"Speaking of Akiro. Nasaan siya? Sino sino ang mga nakita niyong nandito sa loob ng ospital habang tulog ako."she asked.
   
   
"Si Miss Zhyra at Akiro. Yung isa hindi namin kilala pero sa tingin ko ay kaibigan niyo rin po siya."Mema said.
   
   
Lalin nodded. "It must be Gab. Nandito pa ba sila?"
   
   
"Nagsiuwian na muna sila. Halos mag-uumaga na rin kasi."Honey told.
   
   
Lalin nodded again. She hold her stomach as it groaned. "Haist, nakakagutom matulog. May pagkain ba dyan?"
   
   
"Ay hala, hindi pa ako nakakabili."Mema said atsaka natatarantang kinuha ang bag sa tabi. "Oy kayong dalawa. Samahan niyo akong dalawa."utos niya.
   
   
"Gaga ka ba? Sinong mag-aalaga dito?"turo naman ni Mimi kay Lalin.
   
   
Biglang bumukas ang pintuan at nagulat na napatingin si Lalin doon. Habang ang tatlo naman ay parang kinilig.
   
  
"I'll take care of her."Akiro said as he entered the room.
"Akiro."Lalin mumbled.
   
   
"Nandito ka na pala, Ijo. Sana nagpahinga ka muna ng marami."bungad ni Mema sa binata.
   
   
"Nakapagpahinga na po ako."he replied.
   
   
"Pero ayos ka lang ba talaga. Alam namin na binuhat mo si Lalin at nahirapan ka. Sa bigat ba naman ng alaga namin ay baka may nabali na sa buto buto mo, Ijo."ani namn ni Honey na may dalang panglalait sa dalaga.
   
   
Tila nauubos naman ang pasensya ng dalaga sa tatlo niyang Yaya. Dahil pakiramdam niya ay pinaparinggan siya ng mga ito.
   
   
"YA!"sigaw na singhal ni Lalin.
   
   
Nakabungisngis naman na umalis ang tatlo sa kanyang kwarto habang naiwan naman silang dalawa. Napanguso si Lalin at pinagkrus ang dalawang kamay sa dibdib.
   
   
"Ayos ka na ba?"Akiro asked her.
   
   
Umiwas naman ng tingin si Lalin dito. Ngayon niya lang napagtanto na sobrang sama ng ugali niya pero may mabait na taong tutulong sa kanya kahit gaano kasama ang ugali niya. She maybe wants him to bring her back to her old life. But she didn't think that Akiro will cared about her.
   
   
Minsan naiisip niya rin naman na wag pilitin ang sariling maging masama dahil wala rin naman makakaalam. Kung may makaalam man ay hindi iyon ang taong kanyang inaasahan.
   
   
She can say karma is life but she can also say that she's a bad grass. A nine life bitch cat.

   
"Akiro, thank you."bulong ni Lalin ng makaupo na ang binata sa kanyang tabi.

   
Napangiti naman ang binata at tiningnan siya ng mabuti.

   
Lalin felt embarrassed the way he looked at her. "Don't look at me like that. I'm have nine life, bitch!"sita niya sa binata

   
Akiro chuckled. "Really? You have nine life? How sure you are?"he said

   
"Kasi hindi ako namamatay. Kaya wag ka ng mag-alala sakin."she said. Naalala kasi niyang kung paano nag-alala ang binata sa kanya.

   
Hindi man gaanong kaliwanag nun ay ramdam na ramdam niya ang panginginig ng binata ng buhatin siya nito palabas doon sa venue.

   
Although she really wants to say thank you. But those words are harder than to do. Para itong tinik sa kanyang lalamunan na hanggang bulong na lamang.

   
"Paano ako hindi mag-aalala kung ganito ang nangyayari sayo."Akiro said na ikinatingin ni Lalin

   
Lalin looked at Akiro's face. Akiro is really cared for her?

   
She doubt. "Your so cheesy. Nakakadiri. Like what I said. Matagal mamatay ang masamang damo."puna niya dito

   
"Why do you have a phobia? Why didn't you tell me. Alam mo bang para akong tanga na sinasabi na matigas lang talaga ang ulo mo at humahanap ka ng paraan para makaiwas sa mga ipapagawa ko sayo?"seryosong sabi ni Akiro with frustration.

   
"Hey, papagalitan mo ba talaga ako?"hindi naman maiwasan ni Lalin na magbiro dahil hindi siya sanay na nagpapakita ng pag-aalala ang binata.

   
"Do you think I'm joking?"he said. "What if, may nangyari sayo? What if, hindi ako ang nandoon? What if, hindi ka nahatid sa ospital? What if you'll die?"

   
Napayuko naman si Lalin. "Bakit ka ba nagagalit?"Lalin confronted then she hold a grip in the comforter. "May sinabi ba akong mag-alala ka? Nag-Thank you naman ako ah. Bakit ka nagagalit?"she exclaimed

   
"Hindi ako nagagalit, Lalin. I'm just saying is that I didn't know. Nasa poder kita. Alam mo ba ang mararamdaman ko kung sakaling mas malala pa ang nangyari sayo?"he replied back. "Kung wala pa yata si Zhyra ng mga oras na yun ay baka may lamay na akong pupuntahan."

   
"I said don't care for me."she shouted. She didn't realize that her tears flow down her tears.

   
"Sorry."agap na sabi ni Akiro

   
"I don't care how worried you are. I don't care. Magalit ka pero wala akong paki sa pag-aalala mo dahil hindi ikaw ang gusto kong makitang ganyan."she sniffed.

   
"Hindi si Zhy o ikaw. But no matter how I want her care. She's always busy. How can I tell her when she thinks I'm just a burden, huh?"she cried. "Kaya kung magagalit ka. Wag mong ilaan sa akin. Dahil hindi ikaw ang gusto kong gumawa niyan."

   
"Lin."Akiro mumbled

   
"Of course you wouldn't understand. You have a complete family. You also have wealth and your smart. Your Mom and Dad love each other. Your almost perfect. How would you know. I'm such a pathetic bitch."natatawang singhal ni Lalin sabay pahid sa luhang nagsisituluan sa kanyang pisngi.

   
"Then tell your Mom. She should know this, Lin."he suggested

   
Umiling ang dalaga. "Don't you even get it? I'm a burden. I'm a burden for her."she cried out loud

   
Until Akiro hug her. "Your Mom cares for you, Lalin. Hindi mo lang napapansin pero nag-aalala rin siya sayo."bulong ni Akiro sa dalaga habang nakayakap siya dito.

   
Hindi naman si Lalin gumalaw. Gusto niyang itulak ang binata. Gusto niya itong lumayo pero may parte sa kanyang wag itong itulak.

   
She felt warm. She felt safe with his arm.

   
"I hate her."Lalin whispered.

   
"Shh.. Sorry for what I said while ago. Don't cry, please."Akiro said. At mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa dalaga.

   
"Should I trust you?"Lalin asked

   
"Your safe with me."he said

   
Tumango naman si Lalin at yumakap na lang rin sa binata.

   
'This feeling. Why did I feel this warmth with you Akiro? I'm I really safe?'- pag-aagam agam ng dalaga sa isip.