BITTER SWEET EQUATION

장-27

Chapter 27
   
   
SHE'S really confused, of what she feel at that moment. At habang nasa init siya ng mga bisig ng binata. Pakiramdam niya ay wala ng pwedeng mangyari sa kanyang masama. The warm of his embraced make her heart calm, but darn beating so fast. Which new to her.
   
   
She wasn't like this. And never been this so thorn between her heart and mind. Magkaiba ang nais. Her heart loves what Akiro made her feel at the very moment. Pero taliwas ang utak niya. At gustong itulak palayo ang binata. Her mind probably protecting her stubborn heart. Yet she can't think straight, definitely hard enough to decide.
   
   
Everything is like a puzzle. A puzzle that made her confused. Asking herself inwardly, what really happened to her. Why Akiro made her feel this way easily. Kung anu-ano ang mga ipinaramdam ng binata sa kanya. She felt comfortable in his embrace, and yet made her heart bewilder. He even made her feel conscious and confused. Therefore she inhaled inwardly.
   
   
Ilang segundo pa ay biglaang bumukas ang puting pinto ng silid. Michael showed up in the opened door, holding firmly the doorknob. Nakangiti at may bitbit na basket ng prutas.
      
He was ready to greet Lalin. Pero nabura ang matamis na ngiti sa labi ng binata, sa nakita. He was stunned, on the spot while looking towards the two person hugging. And without even realizing, his breath held for a couple of seconds.His attention was on Lalin, sitting on her ospital bed. Hugging some man he didn't know that much. Lalin's eyes was vehemently closed. And her both arms tightly embracing him. Her lips curved a little smile. At tila nasa sariling daigdig ang dalawa.
   
   
That scene was like a hundred of needles poke inside his chest. At para siyang sinasakal ng napakahigpit sa leeg niya.
   
   
"Ahermm!"Michael make it loud so the two hugging in front of him hear it. And he succeeded. At noon lang natauhan ang dalawa.
   
   
Meanwhile. Lalin and Akiro back on their senses when they both heard that deep masculine voice. Kapwa napitlag ang dalawa at tila napaso sa apoy na lumayo sa isat-isa. Nakayuko si Lalin at namumula ang pisngi. Habang si Akiro ay tila walang nangyari. He remained and look so cool. Saka tumayo ang binata mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama.
   
   
While Lalin tried to look so calm and cool, but her expressions didn't hide it successfully. Ramdam niyang pinamulaan siya ng mukha. Pinahagingan niya ng sulyap si Michael na kitang-kita niya kung paano natigilan. Hindi niya alam kung bakit nandito ang binata.Gusto niyang magtanong, but she remained it for herself.
   
   
She cleared her throat."Michael, ikaw pala!"she almost cursed herself.Her voice sounds nervous.
Parang siyang taksil na babae sa boyfriend niya, na nahuli kasama ang ibang lalaki. Matindi ang kabog ng dibdib niya at parang tambol sa lakas. She can't even look Michael straight in his eyes. Tumagos at napunta sa likuran ng binata ang mga mata niya.
   
   
Michael smiled bitterly."Yeah, I wanna see you. And check you personally." he said it with a hint of jealous.

Tumitig siya ng ilang sandali sa mga mata ni Michael. She has this unbelievably kind of stares towards him. Parang gustong matawa at mainis ng dalaga. She fortunately wants to laugh sarcastically. Pero hindi niya magawa.
   
"So how are you?"he ask.
   
   
Tipid na napangiti si Lalin."Okay na ako. Salamat sa pag-aalala."she sincerly said. Ngumiti si Michael. Pero halatang may halong lungkot. Saka pa lang nito tinapunan ng sulyap si Akiro at tumango.
   
   
Akiro cleared his throat."I have to go Lin."he informed before facing Michael and nod at him. Saka muling tumingin kay Lalin ang binata ng may ngiti sa labi.
   
   
"Babalik na lang ako mamaya."Akiro said wearing a sweetest smile Lalin could ever seen. Natulala na naman ang dalaga.
   
   
Tila napamura ito sa kanyang isip dahil sa ginawang nakakabigla ng binata.
   
   
And Michael seen it clearly. He saw how fascinating Lalin staring on Akiro's face. He wanted Lalin to look at him that way, like she used to look at him before. Pero alam ni Michael na imposible iyon na mangyari. He's hurting inside. Dahil ang dating kanya at siya lang ang tinitigan ni Lalin noon ng may pagmamahal. Pero ngayon, alam niyang wala na. Masyado niyang ginawang kumplekado lahat.
   
   
Bumibigat ang dibdib niya sa katotohanan na 'yon.Very visible on Michael's eyes how he was hurt. Halatang pinipigil ang paglabas ng emosyon. Nakatingin sa dalagang sa iba naman nakatingin. Knowing that he was not that guy anymore for her. Pero ang mga luha sa mga mata ng binata ay hindi natinag sa pagdaloy kahit anong pigil niya. He wiped it immediately.
   
   
At tumikhim ulit para matauhan ang dalaga. Lalin blink twice. And the sweet smile in Lalin's face faded.
   
   
"Are we going to look at each other?"may pait na sabi ng dalaga.
   
"Lalin."
   
   
Akiro walk his way out of the private room. At tila nag-aalangan ang binatang iwan doon ang dalaga. Kaya kahit napinid na niya ang pinto, ay ilang segundo muna siyang nakasandal roon. Asking himself if he would just let Lalin be with that guy.
   
   
Pero mas pinili niyang maglakad papunta sa cafè ng ospital.
   
   
°°°°°
   
"TELL ME Lene, anong meron sa inyo ng lalaking 'yon?"he ask straightly.
   
   
After Akiro got out on her room, he look straightly at her. At naglakad na palapit sa mesa na nasa gilid ng kama ni Lalin si Michael at nilagay sa ibabaw ang dala niyang prutas.
   
           
"What brings you here Michael?"Lalin spoke. She intently eyeing Michael. Observing his every move. At hindi sinagot ang tanong ng binata.
   
   
Michael sigh irritably."Ganyan ka ba talaga kapag tinatanong, tanong din ang sagot mo?"because obviously she's avoiding his question. Kaya mas nainis ang binata.
 
     
"Ano ba ang pakialam mo!"Lalin replied out of irritation. Dahil sa paraan ng pagtatanong ng binata ay para siyang inaakusahan. Does he have the right to ask?
   
   
Michael laugh sarcastically."Tama ka, I shouldn't ask. Hindi dapat, kaya pasensya na."He even tried to hide what he feel but bitterness is naturally coming out from his voice.
   
   
"Don't act like you care, Michael. Nakakadiri kasi pakinggan."she said. At tumahimik na lang. Silence occupied her room.
   
  
At nang winasak nito ang plastik selophane na ipinambalot sa basket, ay iyon ang bumasag sa tahimik na paligid. Dumampot ito ng isang mansanas, bago muling nagsalita."Ipagbabalat kita nitong apple."mahinang wika ng binata.
   
   
He had an awkward smile on his lips. Halatang pilit.
   
   
Lalin breathe out heavily. And then nodded her head."Thank you!"tipid niya tugon. Habang umusod at sumandal ng maayos sa headboard. Sumulyap siya kay Michael na tahimik na nagbabalat ng mansanas.
   
   
She wants to say sorry. Pero hirap siyang sabihin dito ang mga katagang 'yon. Maybe it was her pride and ego."Ahh....Michael,"she hesitantly mumbled.
   
   
There are things that she should understand. But it just can't make it easy to do.
   
   
"Hmmn?" hindi ito tumitingin o lumingon man lang sa kanya. Kasalukuyan itong nagbabalat ng mansanas para sa kanya.
   
 
Tumitig lang siya sa binata at walang nairugtong na salita. Kaya nilingon na siya ni Michael, hawak nito ang kutsilyo at sadyang huminto lang para saglit siyang tingnan. "What?"he gave her a questioning look.
   
   
"Ah, wala."umiiling na sagot ni Lalin. Kaya naman nagpatuloy sa paghihiwa ng mansanas si Michael. At nilagay lahat sa platito.
   
Nakita niya pang nagbukas ito ng nakabalot pa na disposable fork. Nagtusok ito at inumang sa bibig niya.   
   
    
Napailing siya."K-kaya ko naman kumain Michael." with hesitation on Lalin's voice. Habang dalawang beses na palipat-lipat ang tingin sa mukha ng binata at sa naka-umang na mansanas. Tinangka pang kunin ng dalaga ang hawak nitong tinidor, subalit inilayo 'yon ni Michael ng bahagya.
   
   
Saka umiling ang binata sa pagtangi niya. Tumingin ng may pakikiusap ang mga mata nito sa kanya. "I know, pero gusto ko itong gawin."aniya at mas idinikit sa labi niya ang mansanas.
   
 
"Pero.."
 
"Alam kong hindi mo pa rin ako napapatawad. But can you let me take care of you? Just like a brother?"may panghihinayang na sabi nito.
   
   
Hindi naman agad nakasagot si Lalin.
     
"Ahh."udyok pa sa kanya ni Michael na ibuka ang bibig niya.
   
   
She's drowning by his stare. Kaya wala siyang nagawa kung hindi ang ibuka ang bibig niya at kainin ang mansanas. Tatlong beses pa lang siyang nasubuan ni Michael nang bumukas ang pinto. At sakto pang nagsubo na naman sa kanya ng mansanas si Michael.
   
    
Iniluwa roon sa pinto si Akiro na may bitbit na supot. Kasunod nito sina Angel at Dolly, na hindi niya inaasahan na naroon. Napatigil siya sa pagnguya at kinuha kay Michael ang hawak na tinidor at ang platitong may laman pang mansanas, saka inilapag sa mesang nasa gilid lang niya. Pumasok ang tatlo, saka nagpaparinig sa kanya si Dolly.
   
"Nasa ospital na nga lumalandi pa rin. Sana matuluyan."Dolly said at umirap ito sa kanya. Hindi naman umalis sa tabi ni Lalin si Michael. Bagay na ikinainis ni Akiro.
  
    
"Shut up Dolly!"sita ni Akiro. Habang tila patalim ang mga mata na nakatingin kay Michael. Noon lang din niya napansin ang supot na bitbit ng binata sa kaliwang kamay nito.At hindi man lang nito sinulyapan si Dolly na nasa kanan niya. Hindi naman magawang magsalita ni Lalin.
   
 
"What?"Dolly reacted.She unbelievably take a peek look on Akiro's face. Tila tinatantiya kung seryoso ito."Totoo naman ah, now you're defending her?"
   
   
"Dolly enough!"mariing sita ni Angel sa kapatid.
   
   
Matalim na tinignan ni Dolly ang kapatid, at padabog na nagmartsa palabas ng kwarto. Sinundan naman ito ng tingin ni Akiro.
   
Ngumiti Angel kay Lalin pero halata namang labas sa dulo ng ilong niya.
   
   
"Pasensya ka na sa brat na 'yon Lalin ha."
   
   
Sumingit naman si Akiro."Dinalhan kita ng paborito mong pagkain."saka nito inilabas sa supot ang mga laman. Base sa label ay galing 'yon sa Jolibee.
      
Nanubig kaagad ang bagang ni Lalin sa apat na yum burger na siyang unang nailatag ni Akiro. Kumuha kaagad siya ng isa at hinawi ang paper cloth saka kumagat.
   
   
"Hmmm, ang sarap!" ani ng dalaga habang ninanamnam at ngumunguya.
   
   
Biglang napadilat si Lalin nang maramdaman na may hinlalaking pumunas sa gilid ng labi niya.
   
   
"May ketchup ka!" mukha ni Michael ang nabungaran ni Lalin. Sobrang tamis ng ngiti nito sa kanya.
   
   
At sobrang lapit lang ng pagitan. Halos maduling siya.
   
   
"Pare, sobrang lapit mo naman!"isang iglap na singit ni Akiro at parang dahon lang na nakaharang na hinawi nito si Michael. Pakiramdam ni Lalin ay tumaas ang tensyon sa loob ng kwarto, dahil sa dalawang lalaki na halos magirian sa harap nila.
   
   
Marahas na naitulak ni Michael si Akiro."Do you have a problem with that!"asik ni Michael.