BITTER SWEET EQUATION

장-5

Chapter 5

"Wag mong kalimutang hugasan 'yang pinagkainan mo ha. " wika ni Akiro na muntik ng ikina-ngiwi ni Lalin nakita niya noo'y nagpupunas ito ng kanyang basang kamay galing sa paghuhugas.
   
  
   
She nearly rolled her eyes in front of him. But she continue her food instead of arguing him. Masasayang lang ang oras niya sa pakikipagtalo. Baka mawalan pa siya ng gana. Pikit mata pang ninanamnam ng dalaga ang pagkain sa bibig nang muling magsalita si Akiro.
   
   
   
"Aalis ako at wag kang gagawa ng kalokohan dito sa condo ko, maliwanag?" may himig na pagbabanta ng binata.
   
    
    
Natigil siya sa pagnguya at inis na naibaba ni Lalin ang kutsara sa kubyertos at matalim na tinignan ang lalaki. Maganda nga yun e'. Aniya sa sarili.
   
   
"Hindi na ako bata! " she replied nonchalantly.
   
   
   
Nagkibit-balikat lamang si Akiro sa inasal ni Lalin at umalis na doon sa kusina. Sumunod rito ang alaga nitong si Leonardo na mas lalo ikinainis ng dalaga. She even 'meow' as she wagged her tails. Kaya sumama ang tingin ni Lalin sa pusa niya.
   
  
   
"Ang malanding pusa. You shitty cat." Lalin cursed as Leonardo lost in her sight together with Akiro. Saka niya kinuha ang tinidor sa kubyertos at gigil na minasacre ang pork kutsero sa plato niya gamit ang tinidor. "Kakatayin kitang pusa ka!"  inis niyang sambit.
   
   
  
Dahil doon bigla siyang nawalan ng gana habang pinagmamasdan ang durog na durog na pagkain sa plato niya.Sa sobrang inis iniwan na lamang niya doon sa lamesa ang kinainan at nagtungo sa living room.
   
    
Ipinagpasalamat niyang wala na roon ang binata at mukhang nakaalis na. Kaya naman hinanap niya si Leonardo sa buong sala at sa kasulok-sulukan subali't walang bakas ng alaga niyang pusa roon. She even called her name but she got nothing in respond. Hanggang sa dumako ang tingin niya sa nakasaradong pinto. Kulay puti at may kulay gintong door knob.
   
   
   
"It must be his room. " she talked to herself. Atsaka niya naalala ang traydor niyang pusa. "Patay ka sa akin Leonardo kapag nandiyan ka sa loob!" She said before taking her step towards the closed door.
   
   
   
Lumilinga-linga muna siya habang patungo sa pinto. Daig pa niya ang magnanakaw. She slowly walked towards it. Malay ba niya kung nandito pa pala ang kumag. Pero nakarating na siya sa tapat ng pintuan ay walang anino nito ang sumulpot.
   
    
   
Huminga siya ng malalim bago pihitin ang siradura ng pinto. Luckily it wasn't locked. Niluwagan niya ang pakakabukas ng pinto at agad na sumalubong sa kanya ang lamig ng aircon. All she could see is a wide space. A bigger room and c'mon a wide open space of bed.
   
   
 
The room is blue with beautiful murals on the wall, hand painted by someone who knew what they were doing. The scene is of the stilt walkers that cruise down the Vancouver streets in the winter festival. The colours are like nothing else, vibrant, strong. And she envied of how big and spacious this room is.
"My favorite." she said while making herself envy. "So, he liked blue?"she murmured.
   
   
   
As she slowly stepped her foot inside. Her gaze glued on a bed. Actually a huge bed that she had seen. Well, it's close alike to her bed on the mansion. Pero syempre wala ng mas lalaki pa sa kama niya doon sa mansion nila.
   
   
   
At nang tuluyang makalapit. Pinaragasa niya ang kanyang kamay sa kama. She could feel the softness in her hands. Suddenly she missed her own room. Her room that full of white.She took a hollow breath as she probed the whole wide room.Ilang saglit pa ay umupo na rin si Lalin doon. Tuluyan ng kumulo ang dugo niya.
  
 
     
He intend to gave her a small room. He intend to make her suffer. She nearly cried on what she thought at that moment. And because of that, her nails dig on the soft bed.
   
   
   
    "Sarap mong sirain, nakakainis." nanggigil niyang sambit sa kama habang iniisip ang mukha ng binata.
   
    
   
Right there she suddenly saw the closet. So she stood up and walk close to it.
   
   
   
Isa iyong tinted black glass na closet kung titignan pa lang alam na ni Lalin na malaki ang walk-in closet na nasa harap niya. She inhaled as she slowly opened the closet door.
   
   
   
Tama nga ang iniisip niya. Halos bumunghalit na siya ng palahaw dahil malaki and espasyo ng naturang kabinet. Naroon pa nga ang napakaraming damit ng lalaki. Gusto niyang ipagtatapon lahat ng mga damit nito palabas. At ipunas sa kung saan saan. Nguni't mariin siyang nagtimpi. At kung tutuusin pabor sa kanyang basagin ang closet nito pero di niya ginawa kasi sayang. Bagkus isinara na lang niya iyon at saka maluha-luhang umupo ulit sa kama.
   
   
   
She hate him. He cursed him. Bakit ba ang sama-sama ng ugali ng isang iyon. At nasaan ang konsensya nito habang siya ay nagtitiis sa maliit na kwarto at kama gayun naman pala ay napakalaki ng kwarto nito.
   
   
   
Lalin was still on that thought when she heard rang of the doorbell. Kaya naman padabog siyang tumayo sa pagkakaupo at tuloy-tuloy na lumabas roon. Malakas pa ang pagkakasara niya sa pinto na umalingawgaw sa loob ng condo.
   
   
   
Saka lamang niya nilingon ang pinto. Patuloy pa rin ito sa pagtunog pero hindi niya magawang maihakbang ang dalawang paa upang tunguhin ang naturang pinto. Lalin was obviously struggling her thought and in mind. She was asking herself quietly. What if it's a robber? What if it's a kidnapper. Who knows, maybe someone investigate her.

   
   
      
"Dude,are you in there?"a masculine voice she heard behind the closed door,while beeping the doorbell. She stared at it once again.
   
   
   
Lalin shut her eyes emphatically. She even say Hallelujah when it she heard it's voice. "Tropa yata to ng bwisit na 'yon.! Pinakaba pa ako."she murmured before she got herself opened the door.
   
   
    
Bumungad sa kanya ang isang lalaking matangkad. Mahahaba rin ang mga pilik-mata nito higit sa lahat ay may matangos na ilong at labing maninipis, kasingkulay ng rosas. Ang kulay abuhing mapupungay na mga mata ng binata ay mababanaag ang pagkagulat nang makita si Lalin. Kung takot ito o nagulat ay di niya batid. Therefore, she tied up and bun her hair. After a second of examining her physique he spoke.
   
   
   
Bakla yata toh. Why does he have that kind of lips. Nevermind.
   
   
   
"Uhm.. is Akiro there? " the handsome guy ask her coolly. Maging ang boses nito ay magandang pakinggan.
   
   
   
Clearing her throat she answered. "Actually, kakaalis niya lang."she forced smile.
   
   
   
Wala talaga siyang planong magpakita ng kabaitan dito. Gusto  niya itong malditahan kasi naiinis pa rin siya sa binata pero bisita yun. Malay ba nito kung anong nangyayari.

   
   
"Magtatagal ba sya?"he replied. He still has this unknown weird face while talking to Lalin. Para bang hindi niya malaman kung bakit siya nakikipag-usap dito.
   
   
"Sandali lang daw baka maya-maya nandito na rin 'yon."she said. Nandoon pa rin sa mukha niya ang pilit na pagngiti.
   
   
   
Niluwagan niya ang pagkakabukas ng pinto sabay sabi. "Pasok ka muna at sa loob mo na lang siya hintayin."
   
   
   
   
Lalin wants to choked her self for being a good girl with the jerks visitor.
   
   
  
Bahagya itong ngumiti kung kaya litaw sa kaliwang pisngi nito ang malalim na biloy.
   
   
 
"Thanks!" Then he already walk inside.
   
   
   
When she turns her head. The guy was already sitting at the couch comfortably. At kahit saang anggulo ay lumalabas ang kagwapuhan ng binata. She sigh as she walk towards the kitchen. Pero bago niya malampasan ang binata nagtanong na siya. "Do you want anything?coffee or juice? "Because I want to murder you. Pareho kayong nakakairita ng kaibigan mo o kung ano mo pa siya.
   
   
   
   
He wagged his head and said. "Salamat sa offer, but don't bothered. I'm already good. "
   
   
   
Lalin nodded her head and take her walk into the kitchen. Diretso siyang kumuha ng malamig na tubig sa refrigerator at saka nagsalin sa baso't nilagok ang tubig. She could already feel blood raised in her head. Halos humigpit ang pagkakahawak niya sa baso ng may pumasok sa kanyang isipan.

   
   
May palagay na kasi siyang maids room ang kinalalagakan niyang kwarto ngayon. And she hate that idea. She was born with a silver spoon. With all she need in her face.
"Siguraduhin mo lang na mali ang iniisip ko."bubulong bulong niya.
   
   
  ----
 
MAYA-MAYA pa ay muling tumunog ang doorbell at tiyak niyang binuksan na iyon ng lalaki. She walk again towards the living room. And she saw the guy earlier opened the door. As she saw the door opened there's Akiro with something. Nakini-kinita 'nyang may bitbit ang binata na isang box.
   
   
   
"Nics why are you here? "Akiro ask.
   
   
   
"Pinsan naman para namang sinasabi mong di ako welcome dito sa condo mo!"pagmamakdol ng pinsan.
   
   
   
    Akiro tsked. "Kanina ka pa ba dito?"
   
   
   
 
"About an hour, I guess?" he answered coolly.
   
   
   
 
When Akiro's gaze turned to Lalin's position where she was standing at the threshold. Sumama ang mukha ni Lalin kay Akiro. Saka walang imik na pumasok sa kanyang kwarto. Halos gusto niyang sirain ang pinto sa sobrang lakas niyon.
   
   
   
  
"Hindi mo sinabing may bago ka ng katulong. Actually, nagulat ako kanina ng ibang mukha ang nagbukas sa akin at hindi si manang Lucy. "she heard guy namely Nics talk behind her closed door. Sumandal na lamang si Lalin sa nakasaradong pinto ng kanyang kwarto at nakinig sa pag-uusap ng dalawa.
   
   
   
"Niccolo she's not my maid, okay? " Akiro's voice answered.
  
   
   
   
"Talaga?"Niccolo's tone of voice seems not believing when she heard him"E', bakit nasa maids quarter 'sya? "
   
   
   
 
Doon na tila kumulo ang dugo ni Lalin sa narinig. She even sighed on disbelief. So, all this time she's right. This f*cking room is a maids quarter, and yet he gave her this room. Atsaka inilibot ang mata sa mumunting kwarto.
   
   
   
   
"Nakakadiri, yuck. Langya, dito niya talaga ako papatulugin?"

   
   
   
      
She gritted her teeth. "Humanda ka. You messed with the wrong person."she mumbled.
   
   

Jadekiah|| NaokoAlliv