BITTER SWEET EQUATION

장-21

 
"Ｍｉｋｅ!" tili ng isang babae na tumatakbo mula sa likuran ni Lalin. Bagay na nagpabitin sa galit at pagkompronta niya kay Michael. Buong akala niya talaga ay siya ang kinakawayan at nginitian ng binata kanina.
  

Buong tamis ang ngiti na nakita niya sa labi ni Michael. "Kizzy!" gulat ang nakikita ni Lalin sa mukha ni Michael, habang nakamasid sa babaeng tinatawag niyang Kizzy ."What are you doing here?kailan ka pa dumating ng pilipinas?"

      
At mukhang mali siya doon, dahil mukha namang hindi siya nakita ng binata. At nasaksihan niya ang pakikibagbeso nito sa babae.
   
   
Samantala. Hindi makaalis si Akiro, at mula sa loob ng kanyang sasakyan ay pinagmasdan niya si Lalin, na nanatiling nakatayo. At pinanuod si Mike at Kizzy. Kitang-kita niya kung paano.
  
   
Tumikwas ang kilay ni Lalin, sa landi ng pagkakangiti ni Kizzy kay Michael. "Kaninang madaling araw. At ikaw ang una kong pinuntahan!" Kizzy said it sweetly.
   
   
At hindi 'yon nagustuhan ni Lalin. Obviously nilalandi nito si Michael, at nagpapalandi naman ang gagong lalaki. Kaya bago pa mairita sa dalawa ay nagmarsta na siya paalis ng parking lot.
   
   
On the other hand. Akiro's gaze followed Lalin walking, until the girl disappeared from his sight.Then turn to the man still in front. Whom still talking to Kizzy.
   
   
But Michael eyes is following, at the place Lalin entered.He noticed its depression as his eyes followed.  Now Akiro is very interested and curious about this guy. And what is his relationship with Lalin.
  
    
  ****
 
 
Ｌａｌｉｎ found herself, taking her way to botanical garden of U.M(University of Montevilla). Pakiramdam niya, pinapasikip ni Michael ang mundo niya. She suddenly feel suffocated. And she really needs to breathe. Kaya noong nalanghap niya ang sariwang hangin na hatid ng mga pananim doon. Lumuluwag ng bahagya ang paghinga niya. Kasabay ng tuloy-tuloy na ihip ng hangin. Hangin na banayad na idinuduyan ang tuwid niyang buhok.
   
   
Umupo siya sa nag-iisang mahaba na upuan na naroon. Bitbit ang bigat sa dibdib na unti-unti niyang pinakawalan. At malakas na nagbuga ng hangin. Sumandal siya at bahagyang tumingala. Sumalubong sa paningin niya ang bughaw na kalangitan. Ilang minuto din siyang nasa ganoong posisyon. Bago nagpasyang umalis doon.
   
   
At habang naglalakad sa gitna ng hallway. Nasa kanya lahat ng atensyon. Maya-maya ay may nag-abot sa kanya ng isang pulang rosas at isang maliit na papel. Dahil doon kumunot ang noo ng dalaga. Gusto niyang tanungin. Pero kumaripas na ng takbo ang lalaki. Habang karamihan sa mga studyanteng nakiki-chismis doon ay napapatanong din.
   
   
Kaya, binuklat na lamang niya ang maliit na papel na kasama ng bulaklak. Isang malaking 'I' ang nakasulat. Bakas sa mukha ng dalaga ang pagkalito. At pagkunot ng noo.Luminga siya sa paligid matapos 'yon mabasa. Napailing tuloy siya at saka muling naglakad.
   
   
  At sa ikalawang pagkakataon. Babae naman ang nagbigay sa kanya ng bulaklak. Isang puting rosas ang inabot nito. At tulad noong una, ay may kalakip din na maliit na papel. Tumakbo ulit ang babae kaya hindi muli niya natanong. Nang buklatin at basahin ni Lalin. Isang malaking 'Am' ang nakasulat sa marker.
   
   
  Sa kabilang banda. Isang babae ang lumapit kay Lalin. Piniringan kaagad siya. At saka inalalayan papunta sa gym ng school. Habang ang inggit ay naroon sa mga mata ng nanunood na mga studyante. Sino bang hindi. Wala na ang dating Lalin na punong-puno ng taghiyawat sa mukha. Lalin was now a true definition of goddess.
 
     
"Where are you taking me! " reklamo ni Lalin.
   

The girl just giggled. At hindi nagsalita. Nakahawak ito sa siko at braso ni Lalin. Tanging ang naririnig lang ng dalaga ay mga singhap. At ilan ay papuri.
   
   
Hanggang sa huminto na sila sa paglalakad. She  removed her blindfold.
   
       
Meanwhile. Lalin was out of words. She can't find a words to say.  She didn't even know how should she react. A bunch of rose petals. Rosas na nagkalat sa lahat ng dadaanan niya mula sa bungad ng gym. She could hear a bunch of envy from a student outside.
   
   
Mangha siya nakatungo at naglakad sa mga rosas na nagmistulang rose carpet. She didn't have any idea who did this but it amaze her that much. Napapangiti pa ang dalaga habang may maliliit na hakbang ang mga paa.
   
   
  At nang i-angat ni Lalin ang ulo niya ay biglang naglaho ang pagkamangha at kilig sa loob-loob niya. It's because Michael is standing at the center of the court. Wearing a black t-shirt, imprinted with gold font. At ang nakakaloka. Isang malaking 'SORRY' ang naka imprint sa dibdib nito.
   
   
And also he was holding a bouquet of tulips. Napalingon si Lalin sa likuran niya.
   
   
Samantala. Kabado naman si Michael na nakatayo sa gitna. Hoping inside that Lalin would've accept his apology. And they could back together. He really missed her. And when he saw her genuine smile, while taking her steps. Eyeing all the roses, that has scattered on the floor. He knows that he still love her.
   
   
Subalit sandali lang pala niya 'yong masisilayan. Dahil nagbago ang expression ng mukha ni Lalin ng makita siya. He knows that she expected it from someone. Dahil doon nadagdagan ang kaba niya. But nevertheless he was hurt.
   
   
While Lalin was taking a big step towards Michael. Somewhat like she's in a hurry. Makarating lang siya kaagad sa harap ng binata.
   
   
  "Are you always this stupid, or are you making a special effort today?" Lalin's tone of voice was clearly insulting Michael. But the guy seems ignore it. Instead, he handed the bouquet of flowers towards her.
   
   
Matamlay na ngumiti sa kanya ang binata."I am not perfect, I make mistakes, I hurt people. But when I say sorry, I mean it." Michael said it with full of sincerity. At nakikita 'yon ni Lalin. Pero nagbulag-bulagan siya. Ni wala siyang pakialam kung maipahiya niya ito sa harap ng mga nakikichismis na mga studyante.
   
   
"You do?"Lalin sarcastically snapped. "Really Michael?  and you expect me to believe you huh! " sabay ng isang pagak na tawa. "You know. Sometimes sorry just isn't enough. Even if you mean it with all your heart."she said it coldly.
   
   
"I'm incomplete without you Lene!" Michael's voice came out pleading. As well as his eyes.
   
   
"But you choose to hurt me! " Lalin groaned in a snap. It's beyond whisper,  only two of them can heard.
   
   
"But it just one mistake Lene! " Michael whispered back snaply.
   
   
"One makes mistakes; that is life. I get it.....Pero kahit isang beses lang. Hindi na mababago pa ang katotohanang nasaktan mo na ako....but to tell you frankly, I'm really over you Michael. I've already moved on." Lalin tried to make it sarcastic,  but she failed. Her voice came out painfully. And then she gave back the flowers that she's holding, including the notes. "So please, leave me alone! " aalis na sana siya dun.
   
   
But Michael quickly grab her arm. "Please Lene, give me a chance!" Michael said it, close to whisper.
   
   
"You already ruined your chances when you left me Michael! " Lalin tried to sound it calmly. But her voice and emotions failed her. Though it sounds coolly, but somewhat hidden her pain. But her heart, and eyes that serves the window of her soul can't hide. Naroon ang sakit na hindi niya kayang itago.
   
   
Kaya mabilis niya inagaw ang sariling braso mula sa pagkakahawak nito. At nagmadaling lumabas roon. Halos lakad-takbo ang ginawa niya.
   
   
Nang makasalubong niya si Zhyra sa hallway. Basta nalang niya itong nahila. Lalin seems not in her state of mind nang hilahin nito si Zhyra papunta sa elevator.
    
   
"ＳＥＬＥＮＥ!" Zhyra called Lalin's attention. At hinigpitan ang hawak sa kamay nito. Hinila pa niya ang braso ng kaibigan para lang pigilan na pumasok sa loob. Nag-aalala na rin siya. Takot siyang baka ma-triggered na naman ang sakit nito.
   
   
Zhyra didn't want that to happened. But Lalin didn't listen to her. At nahila pa rin siya nito papasok. At ito pa ang pumindot papuntang rooftop.
   
   
  "Are you okay Selene?"
   
   
Noon lang bumalik si Lalin sa sarili niyang huwisyo. Lalin held her breath. The moment that she realized we're she is. Her whole body is quivering. Pati kamay niya ay nakita niyang nanginginig.
   
   
Kaya naman niyakap na siya ni Zhyra. "Are you okay now?" maging ang himig ng boses nito ay ganoon ang sinasabi. Zhyra was worried. She know that. Pero ito siya at hindi makapagsalita at parang batang takot na nagsusumiksik sa yakap ni Zhy.
   
   
  ****
   
   
Ｔｕｌｕｙａｎ ng  bumuhos ang emotions ni Lalin. Nang malaghap niya ang hangin sa rooftop. She screamed angrily.
   
 
She doesn't want to be this emotional. She doesn't want to be this affected. Pero traydor ang puso at mga luha niya. Hindi lang dahil nasa loob siya ng elevator kanina. Kung hindi ang dahilan kung bakit napadpad na naman siya roon ng wala sa sarili. And again, it's because of Michael.
   
   
Her hearts bleeds. At ramdam niya ang hapdi. Sumobsob lang siya sa mesang naroon. At hinayaang dumaloy ang maiinit na luha sa mga mata niya. Habang si Zhyra ay nag-aalala habang pinagmamasdan ang paghagulgol ni Lalin.
   
   
Kaya lumapit siya at hinagod ang likod nito. "Hey, you can breath freely now. Wala ka na sa elevator." Zhy mumbled.
   
   
Gumaan ng bahagya ang pakiramdam ni Lalin sa hagod at presence ni Zhyra. Kaya gusto niyang magkwento kay Zhyra pero hindi niya magawa. At palagay niya ay hindi pa siya handa.
   
   
Sumisigok na nagpunas si Lalin ng basa niyang pisngi. At tiningala si Zhyra na nasa likuran niya. Ngumiti siya rito. Lumipat naman agad si Zhyra at umupo sa tapat niya.
   
   
Lalin blow a deep breathe."Thanks for being here Zhy!" she said it with full of sincerity.
   
   
Zhy smiled sweetly at her. "As always Selene!" hinawakan nito ang kamay niya na nasa mesa."You sure that you're okay now?" she asked worriedly.
   
   
She smile."Yeah, don't worry." Lalin assuredly mumbled.
   
   
Tumango si Zhyra bilang tugon. At payak na ngumiti, sabay ng isang buntong-hininga."Buti naman.Nag-alala talaga ako sayo!" kasabay noon ay ang pagtunog ng telepono nito.
   
   
"Well anyway Selene. Gab is already waiting for us."ani ni Zhyra habang binabasa ang text ni Gab.Saka nito muling isinilid sa bulsa ang cellphone nito. Saka tumayo.
   
   
  "Saan?" Lalin ask.
   
   
Ngayon ay nagsalubong ang kilay ni Zhy, dahil sa tanong niya. At nakapamewang na humarap sa kanya. "Nakalimutan mo na ba?" Zhy ask her back, with an unbelievable look towards her. "Ngayon tayo pipili ng gown sa boutique 'nyo di ba?"
   
   
Natampal ni Lalin ang noo niya."Sorry, I forgot!" she apologize. At tumayo na rin.
   
     
  Nagmadali na silang dalawa na umalis doon.