Griffioensgif - Dutch.

-20- Moeizaam.

Terwijl de trainingen vorderden begon iedereen zich te specialiseren in een wapen. Nyati en Quinn hadden zoals verwacht een zwaard en Willow hanteerde de pijl en boog. Xyrax had een kort zwaard in zijn handen geduwd gekregen en kon er opvallend goed mee overweg. Ook omdat hij zo klein was en onder veel stoten heen kon duiken.

 Alleen Xandor had het er nog moeilijk mee. Het zwaard voelde nog altijd ongemakkelijk aan in zijn handen en de boog durfde hij niet meer aan te raken.

 Voor de zoveelste keer sloeg Xyrax met de houten stok in Xandor zijn buik. De geraakte knaap viel naar achter met zijn rug op de harde grond en zijn hoofd raakte een harde stang. Bloed droop uit zijn hoofd, maar hij sprong op pakte een stok en begon woest in te slaan op zijn broertje, die kermend en gillend zijn armen voor zijn hoofd dekte. De drie anderen kwamen toegesneld. Quinn hield Xandor zijn armen achter zijn rug en trok hem naar achter, maar deze spartelde zoals verwacht tegen waarna Quinn de jongen zijn handen hoger op trok en Xandor een pijnlijke kreet sloeg.

 Nyati knielde neet bij Xyrax die zijn handen voor zijn ogen gezicht hield en angstig trilde. Willow drukte haar vingers op die van de jongen en drong deze uit zijn gezicht. Xyrax' gezicht zat onder het bloed, zijn oog was dik en blauw. Met enkele trillende schokjes kwam Xyrax overeind terwijl hij door zijn tranen heen naar zijn broer keek, die met zijn haar voor zijn ogen haar de grond staarde, zijn volle gewicht in Quinn zijn armen.

Het bed voelde niet meer zoals het was, niet meer vertrouwd en warm, maar kil en onveilig. Alsof ieder levend wezen zich op je kon springen en er was geen weg meer uit. Xyrax draaide zich nog eens om, en nog eens, en nog eens, maar hij kreeg de goede draai niet te pakken zodat hij uiteindelijk vermoeid de dekens van zich afsloeg en zijn voeten op de koude vloer neerzette. Voorzichtig schuifelde de jongen naar voren. Hij opende zo zacht als hij kon de krakende deur om niemand wakker te maken en liep naar de huiskamer waar hij een deken pakte en voor het vuur ging zitten, de vlammen in zijn ogen liet kijken en deze hem duizelig laten maken. Terwijl hij in het dovende vuur keek merkte hij dat hij niet kwaad was, zelfs niet teleurgesteld, nee hij begreep hem zelfs. Het moest heel frustrerend zijn om iedereen iets te zien uitoefenen voor een belangrijke tocht terwijl jijzelf nog niks uit hebt kunnen voeren. Xyrax krulde zich op voor de gloeiende kooltjes en besloot dat hij zijn broer de volgende dag zou helpen met het uitzoeken van een wapen. Terwijl hij verschoof raakte zijn neus de grond aan waarna een pijnscheut door zijn neus naar zijn hoofd het gevolg was. Hij maakte een klein, piepend geluidje en viel in slaap in de leegte bij de haard.

Klein rot hoofdstuk, met geen inhoud en ik ben geërgerd en een writersblock en niks komt er meer uit --' Sorry, daarvoor.

Edit: Wow, dit is heel bizar. Het ene moment staat het als 'draft' op deze site en het andere moment is het allemaal weer aanwezig! Niet dat ik er niet blij mee ben, want ik heb er een hekel aan om iets opnieuw te schrijven, maar toch! Nu even alles bijwerken...