Griffioensgif - Dutch.

-19- Helende wond.

Het zwaard voelde ongemakkelijk in Xandor's handen. Het was groot, lang en bovendien zwaar. Met twee handen probeerde de jongen het ding omhoog te tillen, maar als hij het zo ver had landde het ding weer op de grond. Hij keek een beetje hulpeloos naar Quinn die allerlei hak en tak bewegingen en steken uitvoerde met het wapen.

 Nyati had er ook niet al te veel moeite mee. Haar zwaard was korter dan dat van Xandor, maar niettemin zwaar. Het was weer even wennen een zwaard te hanteren want nadat ze het wapen kwijt was geraakt had ze niks meer. Ze gooide het zwaard van haar ene hand in de andere en maakte een steekbeweging. Ze glimlachte en keek naar Willow.

 Willow had vaker een zwaard vastgehouden, maar had een persoonlijke voorkeur voor een pijl en boog. Ze pakte de boog nadat ze wat beveiliging om haar armen had gedaan. Ze legde de pijl op de pees, trok deze naar achteren, hield beide ogen open om te richten en liet los. De pijl kwam in de schietschijf terecht, maar vond de roos niet. Willow liet ietwat teleurgesteld de boog zakken en keek naar Xandor, die nog altijd zat te sukkelen met het zwaard.

 "Xandor," zei ze, en de jongen keek vragend op. "Zou je misschien de boog eens willen proberen."

 De jongen leek er geen vertrouwen in te hebben maar knikte en liep naar het meisje met de boog toe. Hij pakte het houten gedeelte vast en trok een pijl uit de koker en legde deze op de pees - het duurde iets langer en ging klungeliger dan bij Willow, die ervaring had - , trok naar achteren en hield één oog dicht om een punt te zoeken. Hij voelde zijn arm al trillen van inspanning en merkte dat hij niet lang meer vol zou kunnen houden. Hij liet los en de pees schampte tegen zijn onderarm aan.

 Met een gepijnigd kreet liet hij de boog vallen terwijl hij de pijl in een hooibaal zag landen. Hij omklemde zijn hand om de plek waar de pees zijn huid had geraakt en keek kwaad naar de grond.

 De anderen kwamen geschrokken naar hem toe rennen. Quinn legde een hand op de jongen zijn schouder terwijl hij hoe erg hij het had. Willow legde haar vingers over Xandor's hand en duwde deze van de plek af. Zijn vel was gekleurd in allerlei heldere kleuren en op één plek was zelfs de huid weg geschampt waardoor er een klein straaltje bloed uit zijn arm droop.

 Iemand maakte een hoog, piepend geluidje, afkomstig van Xandor, die wit wegtrok. Hij keek op naar Quinn. "Hoort mijn arm deze kleur te hebben?" mompelde hij zo cynisch mogelijk.

 De jongeman keek neer op het mannetje en schudde zijn hoofd. "Je moet beschermers om als je met bogen werkt, anders kan dit inderdaad gebeuren. Ook om je borst, want als de pees knapt, wil je die niet tegen je borst aan laten kletsen." Hij spuwde op de wond en wreef er overheen.

 Willow maakte een afkeurend geluid. "Quinn, was dat nodig? Weet je hoe vies dat is?"

 "Speeksel vreet bacteriën die deze wond zou kunnen infecteren. Nu, geef me een lapje aan of een armbeschermer om deze plek te dekken." Hij nam Willow's beschermer over en legde deze zorgvuldig op Xandor zijn arm. Met een harde ruk, rukte hij de leren veters aan en zorgde voor een veilig, hard omhulsel.

 Hij keek neer op Xandor met zijn hand nog altijd om deze zijn arm. "Laat dit zo overdag zodat het niet nog meer letsel op kan lopen en doe het 's avonds af zodat het luchten kan. Als je dit doet zal het over een week flink zijn vervaagd en over een maand helemaal weg zijn." Quinn pakte zijn zwaard weer en gooide deze recht in de borst van een van stro gemaakte dummy.

 "Wouw." Xyrax was de enige die het zei, maar iedereen dacht het.

En een klein nieuw stukje. Klein maar fijn, zal ik zeggen.