Griffioensgif - Dutch.

-38- Schemerdonker.

Vaag herinnerde Nyati zich iets van klapwiekende vleugels naast haar hoofd. Nog verder weg had ze een opgewekte stem horen schreeuwen van geluk. Had dat geklonken als Xyrax?

 Vermoeid als ze was groef ze in haar geheugen, op zoek naar de gedachte die zich daar hadden gehuisvestigd. Goud. Een gouden kleur. Een gouden kleur met een blauwe lucht en een snijdende, koude wind die haar wangen deden brandden. Toch was het geen onprettig gevoel geweest, die koude lucht. Het was alsof haar droge keel ermee verzacht werd, als warme mede met honing. Met dichtgeknepen ogen zocht Nyati verder in haar gedachtes. De lucht, de kou en de gouden vleugels stonden in verbinding met elkaar, maar ze kon haar vinger er niet op leggen wat hen samenbracht. Het ei had aan haar handen gebrand. Gekieteld eerder, want de kou zorgde ervoor dat de warmte van het ei verdund werd. De gedachte aan het ei maakte haar geheugen er beter op, alsof haar gedwongen werd beter op te letten, als een tik tegen haar vingers. Dat ze het ei nog bij zich had gehad was een geruststellende gedachte en schudde haar wakker uit de donkere wereld waar ze zich in bevond.

 Nyati werd zich langzaam bewust van haar lichaam. Ze kon haar benen gestrekt voelen liggen op een warme, dikke bodembedekking. Waar ze op lag was zacht en comfortabel, een bed van enig soort. Haar hoofd voelde zwaar aan, zoals het voelt als je griep hebt en probeert te lopen. Het was een naar gevoel, maar bij de gedachte aan een zwaar hoofd dacht ze direct aan het ei dat ze bij zich moest hebben.

 Met een schok werd Nyati wakker en zat ze rechtovereind. Voor ze zich kon oriënteren op de plek waar ze was, zocht ze naar het ei, dat niet om haar buik zat vastgebonden, noch in haar handen lag. Paniek nam bezit van haar en ze zwiepte haar benen over de rand van het bed waar ze op zat. Ze voelde de grond nog niet, maar sprong naar beneden. Waar ze niet aan had gedacht, was kijken naar de bodem onder haar, want dan had ze opgemerkt dat deze een stuk lager lag dan ze zich had voorgesteld. Ze had namelijk op een hoog bed gelegen, waar een tweede bed onder zat. Met een harde bons viel ze op de grond. Haar enkel klapte dubbel, maar aan de pijnscheut besteedde ze geen aandacht. Vluchtig keek ze om zich heen, op zoek naar het gouden ei.

 Flapperend gingen de deuren van de plek waar ze in zat open en kwam er iemand binnen lopen. Hij was klein van stuk met bruin haar dat met een slag nonchalant over zijn voorhoofd bungelde. In zijn handen hield hij het gouden ei. Op zijn gezicht was een grijns te zien.

 "Xyrax!" riep Nyati uit, en ze rende naar hem toe. Zodra ze bij hem was nam ze het ei over en legde ze het teder tegen haar buik. Nu pas voelde ze de zwaarte van haar hoofd en de pijn in haar enkel. Bijna zakte ze als een pudding in elkaar, maar de kleine jongen greep haar bij de arm en loodste haar naar het bed dat onder de hare had gestaan. Een hobbel was te onderscheiden onder een dunne, wollen deken. Koperkleurig haar viel over de stof en de hobbel maakte een klein geluidje toen ze op het bed gingen zitten, maar bleef voor de rest roerloos liggen.

 Met het ei in haar handen bekeek Nyati voor het eerst de ruimte waar ze zich in bevond.

 Het was een klein hutje met houten wanden die van holle buizen leek te zijn gemaakt. Bamboe, was dat het woord? De deur was gemaakt van grotere bladeren dan Nyati ooit gezien had en de grond was bedekt met stro, waardoor het onbekend was van welk materiaal de bodem gemaakt was. Het meubilair in deze ruimte bestond uit een klein tafeltje op vier poten, gemaakt van bamboe. Er stond een emmer op met daarnaast twee kleine kommetjes. Vermoedelijk bezat het water. De bedden waar ze op zat waren ook gemaakt van bamboe, met een matras van stro. De bedden waren boven elkaar gemaakt, maar zagen er desalniettemin sterk uit, zodat het bovenste bed niet op de onderste zou vallen. Het plafond leek te bestaan uit planken bamboe met dikke plakken stro erop. Op sommige plekken van het dak waren bladeren gevestigd, net als de deur. Alles was gemaakt van redelijk primitieve middelen, viel Nyati op, maar het zag er stevig uit en gaf een knusse sfeer af. Haar ogen gleden weer naar de emmer met water en de dorst die ze had kwam weer terug. "Water," raspte ze met moeite tegen Xyrax. Deze stond direct op en liet wat water van de emmer in een bekertje stromen. Hij gaf het aan en ging weer naast haar zitten. Wachtend.