Griffioensgif - Dutch.

-10- Ouderschap.

Nadat ze de kinderen naar bed hadden gestuurd, kropen Phoebe en Breyten dicht tegen elkaar aan bij het haardvuur. Breyten had als een heer een vacht over hun schouders geworpen en had zijn arm om haar heen gekruld. Phoebe legde haar hoofd tegen zijn borst en zuchtte diep terwijl ze in de vlammen staarde.

 "Ze heeft al zo veel meegemaakt," mompelde ze vermoeid.

 Breyten beaamde dit met een knikje en wreef met zijn wang over haar hoofd. "Ik denk dat we er goed aandoen haar hier nog even te laten, haar voor eens een kind te laten zijn, want volgensmij kent die arme sloeber het woord 'lol' niet eens."

 Phoebe lachte vreugdeloos en kroop nog iets dichter tegen hem aan. "Dat klopt. Ze is hier nog maar een dag, maar het voelt gewoon alsof Nadya terug is gekomen." Ze beet op haar lip en er onglipte haar een traan die Breyten liefdevol wegveeg met zijn duim.

 Hij knikte; deinde een beetje met haar heen en weer om haar troost te geven. "Zelfs de namen lijken op elkaar. Kan het niet zijn dat zij in hetzelfde jaar gestorven is als Nyati geboren? Nee, laat maar, ik zie spoken."

 Met een klein lachje drukte Phoebe haar lippen op de behaarde wang van haar man en knikte bevestigend. "Jij ziet inderdaad te veel. Nee, Nadya was... vijf toen ze overleed, zelfs Xyrax was er toen al. Een zuigeling nog, maar toch. Ik denk dat hij het voelt, nietwaar?"

 "Hm-hm," bromde Breyten. "Het is zo'n gevoelig ventje, het lijkt alsof hij meer weet van gevoelens dan zijn moeder." Met deze woorden keek hij in de bruine ogen van zijn vrouw, die liefdevol terug staarden.

 "Dat is lief," zei ze en pakte zijn hand vast. "We hebben het getroffen met onze kinderen, al moeten we ze verlaten, want al heeft hij het niet gezegd, ik weet wel zeker dat Xyrax mee wilt gaan met zijn broer en zus." Bij deze woorden krulden haar mondhoeken op.

 Breyten mompelde nog iets. "Zijn zus, inderdaad. Het voelt soms gewoon... Het lijkt nu weer compleet, begrijp je?"

 Phoebe knikte en gaf een klein kneepje in zijn hand. "Inderdaad. Maar om alle drie de kinderen de wijde wereld in te sturen is zo... onmenselijk. Het lijkt dat ik een slechte moeder ben als ik dat zou doen, maar dat ben ik niet, hoop ik?"

 Met een klein kuchje pakte Breyten de schouders van zijn vrouw vast en liet haar in zijn ogen kijken. "Jij. Bent. Geen. Slechte. Moeder. Hoor je me?" Hij keek haar oprecht aan en kuste haar toen in haar nek.

 Phoebe lachte en krulde haar armen om de nek van haar man terwijl ze hem innig op de mond kuste.

Geen details, ik doe geen details! Die mogen jullie zelf maar gaan bedenken ^^ Klein Breyten en Phoebe stukje, maar hé, ouders hebben ook nog plezier ;D Anyways, straks komt er wel wat info over heel Nigrum en nog meer over Nyati, en dàn, ja dan zullen jullie het krijgen >:3