Griffioensgif - Dutch.

-15- Kleine gelukzaligheid.

De week ging in Nyati's ogen veel te vlug voorbij. Ze was hier een week en moest nu al vertrekken, maar ze wou het niet. Ze voelde zich op haar plek bij de mensen, bij Breyten en bij Phoebe, maar ook bij de jongens, Xandor en Xyrax. Ze bleken minder erg dan ze verwacht had, want - och - jongens bleven jongens en wat zij kende van dit bepaalde geslacht was dat he voornamelijk ongelooflijke etterbakken waren. Niks was echter minder waar. Xyrax was een jongen van negen die zich vaker als een zesjarige gedroeg, maar lief en sociaal was, in tegenstelling tot Xandor, die vaak afstandig en serieus op dingen reageerde. Hij was dertien en Nyati keek naar de jongen op als een oudere broer. Geen van beide reageerde bot op Nyati of op elkaar. Natuurlijk, er waren kleine onenigheden tussen de twee, maar wie had dat niet?

 De sneeuw was gaan beginnen met smelten, maar toch bleef er een goede laag over om nog een dag pret te beleven. Nyati, Xandor en Xyrax zaten gezamenlijk op de bank met een dampende beker thee in hun handen en een deken om de schouders. Xandor en Nyati staarde naar de vlammen van het vuur terwijl Xyrax alle avonturen die ze vandaag beleefd hadden vertelde aan zijn ouders, die boeiend en liefdevol luisterden.

 Nyati's krullen waren nat van het opgedroogde sneeuw en ze drupte nu op Xandors schoot, die haar viezig aankeek, maar vervolgens glimlachte. Ze glimlachte terug en wrong haar lokken uit waardoor ze minder nat waren.

 "Toen," galmde Xyrax' stem. "waren we in de schuur en was er een vleermuis - ze lijken niet eens op muizen! - die naar beneden dook en Xandor aan zijn haar greep. Nu heeft hij een kale plek op zijn hoofd." Het ventje keek glunderend van zijn broer naar zijn ouders.

 "Ja, leuk," mopperde Xandor terwijl hij Xyrax hatelijk aankeek.

 Xyrax giechelde en nam nog een slok van zijn thee. "Wel jammer dat de sneeuw smelt, want het is wel leuk."

 "En koud," merkte Xandor op waarna hij een slok nam.

 Nyati knikte. "Het is koud, maar ieder nadeel heeft zijn voordeel, en andersom. Morgen moeten we naar het koningshuis, wat is het voordeel daaraan?"

 "Dat we samen zijn." Xyrax keek met zijn grote, groene ogen op naar Nyati. "Ja toch?"

 Nyati glimlachte naar hem en knikte. "Natuurlijk. Maar het betekend ook dat we bijna weg moeten..."

 "En opgroeien," zei Xandor. "Dat is toch best oké?"

 Nyati schudde haar hoofd. "Nu mag je nog doen wat je wilt, later wordt je beoordeeld op wat je doet."

 "En hoe weet jij dat?" vroeg Xandor cynisch.

 Nyati beet op haar lip en nam nog een slok. "Dat heeft iemand mij verteld."

 Na een korte stilte schraapte Breyten zijn keel en stookte hij het vuur wat hoger op. "Wie wilt er helpen koken?" Hij glimlachte naar de juichende kinderen die direct opstonden en naar de keuken hobbelden.

 Phoebe keek haar man aan en kuste in zijn voorbijgaan zijn langs glijdende hand. "Succes," zei ze met twinkelende ogen.

 Hij keek terug en veegde een pluk haar uit haar ogen. "Ik denk dat ik het wel overleef."

 Ze keken elkaar even met een glimlach aan toen Xyrax aan zijn vaders' hand trok richting de keuken. "Mag ik de groente doen?"

Oh, you see it?! Kleine gelijkheden xd