Griffioensgif - Dutch.

-9- Eeuwenoude Legendes.

"Ik ben opgegroeid met mijn legende in het hoofd," zei Nyati, en Xyrax kroop dichter tegen haar aan, wetend dat er meer zou komen. "Deze legende moest ik koesteren, uit mijn hoofd leren en ontratselen wat het betekende, alles alleen. Ondertussen kreeg ik lessen over Kryddor, moest ik ieder land kennen, iedere plaats, rivier, meer, legende, wezens, inwoners en culturen. Op mijn negende wist ik het begin van mijn legende - mijn orakel - te onfrutselen, en deze legende zal ik jullie nu vertellen.

 Een uitverkorenen Caelysy met een ei van goud,

 Zal strijden in het land der warmte waar zeldzaam sneeuw huishoudt.

 Als de held op vertrouwelingen stuit,

 Dan zullen onwetenden weten, wanneer het ei hitte uit.

 Een vijfling jongeren zullen zwerven door stad en land,

 Waar wezens van goud allen redden als de missie bijna strandt.

 De prijs is hoger dan goud in zijn waarde,

 Die zal vallen in het land van moeras en aarde.

 Raadselachtige wezens zullen reeds helpen in nood,

 En zich binden aan het hart van de puurste bondgenoot.

 Dit hart zal het langste bonzen,

 Als de vijf doorgaan en kou en warmte aan het einde in de oren zal gonzen.

 Storm zal dalen in waterig gebied,

 Waar koppen zo koud scheel van ziet.

 Als in berg of dal bokkeneters variëren van spijs,

 En mens' botten zal veranderen in ijs.

 Aan het eind van het land zal onheil door aderen stromen,

 En kan zelfs de sterkste remedie deze verschrikking niet voorkomen.

 Dan zal leven ons verwarmen,

 Als de goede handen het omarmen.

 Maar ieder die dit overleefd,

 Zal vrezen voor hij die lief heeft."

 Ze liet de woorden tot het gezin doordringen en hing tegen de met hertenvacht bekleedde sofa aan.

 Xyrax, die weer op zijn duim aan het zabbelen was, keek Nyati vaag aan. "Ik snap het niet."

 Xandor maande zijn jongere broer tot stilte. "Het is een werkelijk orakel," liet hij hen weten. "en bij orakels wordt vaak pas duidelijk wat er aan de hand is op het moment zelf. Ten minste, dat heb ik mij laten vertellen," voegde hij er aan toe toen zijn ouders hem stomverbaasd aanstaarden.

 "Xandor heeft gelijk," beaamde Breyten. "Waarschijnlijk zul je moeten doen wat je denkt dat er bedoeld wordt, dan zal de weg wijzer worden, neem ik aan."

 "Maar wees voorzichtig," zei Phoebe, die het meisje met waterige ogen aan keek.

 Nyati glimlachte naar de vrouw en knikte langzaam. "Ik heb tot nog toe voorzichtig gedaan, maar dat betekend niet dat gevaren op de loer liggen." Nu wendde ze zich tot Breyten die met zijn rechterbeen op zijn knie leunde en met zijn vingertoppen aan zijn kin kriebelde terwijl er een diepe frons tussen zijn wenkbrauwen zichtbaar was. Het was een overduidelijke denk-houding.

 "Breyten," zei ze met een glimlach. "dit heb ik al gedaan. Ik ben de Caelysi met het ei van goud en ben naar het land der warmte gegaan, waar nu de sneeuw huishoudt," ging ze door en wees naar buiten, waar sneeuw weer langzaam neerdaalde. "De held - dat ben ik, neem ik aan - is gestuit op vertrouwelingen, dat zijn jullie - en onwetende - wederom jullie als gezin - zullen weten, deze legende, dit orakel. Ik durf er nu haast geld op te wedden dat het gouden ei nu warmte uit," zei ze met een glimlach en raakte kort het ei aan. Onmiddelijk trok ze terug; er was een kleine brandplek te zien op de vingertop waar Nyati het ei had aangeraakt. Ze liet het aan de familie zien.

 "Ah," kermde Xyrax en hij pakte de vinger. Hij blies er op en kuste het blaasje. "Zo, weg met de pijn!" Zijn opgewekte gezicht maakte Nyati glimlachen en ze omhelsde het ventje, dat dit even heerlijk leek te vinden als zij.

 "Wat voor de rest de voorspelling ons verteld, weet ik nog niet, maar ik zal moeten reizen met vier metgezellen, dat is het enige wat mij duidelijk is." Ze keek naar Phoebe, die haar glimlachend aankeek.

 Xandor, die in precies dezelfde houding als zijn vader zat, stond nu op en ging voor Nyati staan. "Als jij het prettig zou vinden, zou ik een metgezel kunnen zijn." Hij had een schuine grijns om zijn lippen, maar de waarheid in zijn stem was overduidelijk.

 Nyati ging voor hem staan en merkte op dat de jongen - die slechts één jaar eerder geboren was dan zij - wel anderhalve kop groter was dan het meisje. Ze keek naar hem op en knikte. "Dat zou ik fijn vinden, mijn broer." Het laatste zei ze met ietwat spot, maar liefde was wat doordrong.

 De jongen lachte en omhelsde haar kort. "Je weet dat we te vertrouwen zijn, nietwaar?"

 Een lach ontglipte het kind. "Nou, als het orakel het bij het goede einde heeft, zijn jullie het die de vertrouwelingen zijn en dan weet ik het inderdaad."

 Er klonk wat gebrom van achter. "En," zei Breyten nors. "wie heeft toestemming gegeven mee te gaan op een belangrijke queeste als deze, jongeman?" vroeg de vader aan zijn zoon.

 "Nou," begon Xandor bijdehand. "u heeft Nyati al als mijn zus gedoopt, dus als zij mee mag, dan mag ik ook. Nog niet eens meegerekend dat ik ouder ben én sterker."

 Breyten lachte hard en gaf zijn zoon een omhelzing. "Nou, mijn jongen, als je dat meisje hier veilig weet te houden, dan ben stem ik vóór."

 Phoebe keek behoorlijk ongelukkig en schudde haar hoofd. "Nou, jullie zijn al zo verstandig; ik kan jullie niet meer tegenhouden. Maar wel zou ik je nog beter willen leren kennen, Nyati. Wat denk je er van om nog te blijven, voor minimaal een week?" Er was duidelijk een smacht te horen in de stem.

 Met een glimlach liep Nyati naar het moederfiguur toe en kroop bij haar op schoot. "Dat vind ik een allerminst verkeerd plan. Bovendien moet ik jullie nog veel meer vertellen en was dit slechts een inkomer." En ze drukte haar donkere wangetje tegen Phoebe's aan, daar waar een kleine traan overheen sijpelde.

Oh de drama, de alles!! Anyways, wat vonden jullie ervan? Een beetje snel misschien? Maar de banden zullen versterken in deze week (: