Love Me Baby // Jaden Hossler

ROZDZIAŁ 4

Niechętnie spojrzałam w kierunku drzwi i zobaczyłam tam bardzo, ale to bardzo zdezorientowaną Addison. Dziewczyna po chwili się otrząsnęła i zaczęła się uśmiechać i iść w naszym kierunku. No czyli będę miała przejebane.

Ad - No to widzę, że nieźle się tu bawicie. - zaśmiała się, a ja chciałam zapaść się pod ziemię.

E - Masz nikomu nie mówić, okej? Bo jak powiesz to znajdę cię i zamorduje.

Ad - Spokojnie, nikomu nie powiem.

E - Mam nadzieję.

Ad - Dobra, to ja was tu zostawiam gołąbeczki. Wymieniajcie dalej ślinę, czy coś, a ja idę do Bryce'a. - powiedziała i poszła. Ja z Jaden'em popatrzyliśmy na siebie i zaśmialiśmy się.

J - Jak myślisz powie komuś? - zapytał znowu wisząc nademną.

E - Nie wiem. Kurwa, miałam się do ciebie nie odzywać. - powiedziałam, a chłopak się zaśmiał i znów złączył nasze usta. Po nieznacznej chwili usłyszałam krzyk Bryce'a wydobywający się z jego pokoju:

B - Że co robili?! - nie no kurwa zamorduje ją. Miała nie mówić. A ja jej ufałam. Ciekawie ile razy już mnie okłamała. Odepchnęłam szybko od siebie Jaden'a, tak, że ten aż spadł na podłogę i poszłam w kierunku kuchni.

J - Idziesz ją zabić.

E - Yhyyy. - przytaknęłam i wzięłam duży nóż z szafki w kuchni. Oczywiście nie zabiję jej tylko idę ją nastraszyć. Oczywiście jak bym mogła to bym to zrobiła, ale rozumiecie nie chce iść do więzienia. Pośpiesznie wyszłam z kuchni z nożem w ręku i zaczęłam iść w kierunku schodów. Kiedy przechodziłam widziałam na twarzy Jaden'a, który swoją drogą nadal leżał na podłodze, przerażenie.

J - Ty tak serio mówiłaś, że ją zabijesz?

E - No oczywiście. - no oczywiście, że nie. Niech on też się trochę po boi. Będzie śmiesznie hah. Weszłam szybko po schodach i wbiłam do pokoju Bryce'a. Oczywiście moim oczom od razu ukazał się widok Bryce'a i Addi wymieniających zarazki. Gdy tylko mnie zobaczyli, szybko się od siebie odsunęli i popatrzyli na mnie przerażeni. No w sumie nic dziwnego, bo przecież trzymam w dłoni największy nóż jaki tylko mamy w tym domu i uśmiecham się jak psychopatka. Ahh... Jak ja uwielbiam takie akcje.

E - Hej Addi, przyszłam wykonać swoją obietnicę. - dziewczyna od razu schowała się za Bryce'em. Chłopak wyglądał jakby zaraz miał się popłakać ze strachu.

Ad - Emi przepraszaaaaaam. Nie zabijaj mnie. Wiem, że zrobiłam źle. Wybacz... - powiedziała przestraszona. Ja natomiast zaczęłam śmiać się jak opętana i po prostu wyszłam z pokoju. Od razu gdy to zrobiłam usłyszałam krzyk Bryce'a:

B - Co tu się kurwa dzieje?!

Zeszłam po schodach i zobaczyłam Jaden'a, który dalej leżał na podłodze. Nie no chyba z nim jest coś nie tak. Popatrzył na mnie dziwnie i powoli wstał.

J - Nie zabiłaś jej, prawda? - zapytał patrząc na mnie podejrzliwie. On serio myślał, że ją zabiję?

E - Ochujałeś?! Ja ją tylko poszłam nastraszyć, no i przy okazji Bryce'a też.

J - To dobrze. Wiesz nie chciałbym mieć dziewczyny w więzieniu. - na jego słowa wytrzeszczyłam oczy i patrzyłam na niego zdziwiona. Dziewczyny? Przesłyszałam się? Jaden dopiero po chwili ogarnął co przed chwilą powiedział, więc zaczął się tłumaczyć.

E - Nie musisz się tłumaczyć. Rozumiem.

J - Serio?

E - Serio. - gdy to powiedziałam zamierzałam do niego podejść, ale gdy już byłam dość bisko niego, on się odsunął. Popatrzyłam na niego nie rozumiejąc o co mu chodzi, a on na to pokazał palcem na nóż, który trzymam w ręku. Okej rozumiem. Boi się. Ale on serio myśli, że ja bym go kiedykolwiek skrzywdziła? Poszłam do kuchni odłożyć niebezpieczny przedmiot i wróciłam do chłopaka. Gdy byłam przy nim, on złapał mnie i przerzucił przez ramię. Ahh... Jak ja to lubię. Czujecie ten sarkazm, prawda? Chłopak zaniósł mnie do naszego pokoju i gdy już byliśmy w środku najnormalniej w świecie rzucił mnie na łóżko. Japierdole on jest jakiś nienormalny. On chce mnie zabić no kurwa... Jak mną rzucił, to aż mi coś strzeliło. Chyba mi kręgosłup połamał.