Ο Θρόνος

Κεφάλαιο III

Το πρωινό είχε χαράξει στη Γαλλία, τα πουλιά κελαηδούν χαρμόσυνα, τα ρυάκια κυλούν γοργά και ηρεμία κυριεύει τους πάντες. Τα βήματα των αλόγων έσπαγαν τη σιγή που επικρατούσε γύρω τους, καθώς εισχωρούσαν πιο βαθιά στο εσωτερικό του μεγάλου δάσους της περιοχής. Τα ζώα κρύφτηκαν πίσω από τα μεγάλα δέντρα μακριά από το βασιλικό αίμα που περνούσε. Τα ψηλά δέντρα εκτείνονταν από πάνω τους επιτρέποντας ελάχιστες ηλιαχτίδες να περνούν μέσα από τις φυλλωσιές. «Λοιπόν, ξάδερφε πιο θα είναι ο επόμενο ταξίδι σου; » ο νεαρός πρίγκιπας ρώτησε ενώ κάθισε καλύτερα στα καπούλια του αλόγου του.

«Λέω να παραμείνω στη Γαλλία για κάποιο χρονικό διάστημα.»τα πόδια των αλόγων ήρθαν σε επαφή με το κρύο νερό του ρυακιού και άρχισαν να χλιμιντρίζουν αναστατωμένα. « Επιτέλους θα είμαστε όπως παλιά εσύ, εγώ και ο Κάρλος.» η πρίγκιπας είπε χαρούμενα και πέρασε το ρυάκι. «Δεν νομίζω πως ο Καρλομάν θα χαρεί ιδιαίτερα με την παρουσία μου. Να σου υπενθυμίσω πως ο αδελφός σου ποτέ δεν ξεχνά το παρελθόν.»

Οι ώρες περνούσαν γρήγορα ο πρίγκιπας,όμως, δυσκολευόταν να χαλαρώσει, καθώς η άγρια θάλασσα ερχόταν σε επαφή με την ξύλινη επιφάνεια του πλοίου. Το απέραντο γαλάζιο έπαιζε παιχνίδια με το μυαλό του, αλλά και το στομάχι του. «Πρίγκιπα Καρλομάν είστε καλά;» ένας από τους συμβούλους του τον πλησίασε ανήσυχος. Το πρόσωπο του Κάρλος είχε αποκτήσει ένα χλωμό χρώμα, καθώς στεκόταν στο κέντρο του πλοίου αποφεύοντας να κοιτάξει τη θάλασσα. Η φοβία πως ανά πάσα ώρα και στιγμή η τροφή του θα έκανε ανοδική πορεία από το πεπτικό του σύστημα μέχρι το στόμα τον είχε κυριεύσει. «Ο οργανισμός μου έχει φτιαχτεί μόνο για τη στεριά. Μόνο στη σκέψη της θάλασσας το στομάχι μου αναταράσσεται.» αναφώνησε σοβαρός και έπιασε την κοιλιά του στην ιδέα κοιτώντας ταυτόχρονα το πάτωμα για να ηρεμήσει.«Γιατί δεν πηγαίνετε στην καμπίνα σας να ξεκούραστειτε; Ταξιδεύουμε ήδη αρκετές ώρες.» προσπάθησε να τον συμβουλέψει. «Σε καμία περίπτωση. Εκεί μπορείς να νοιώσεις ακόμη πιο έντονα τη θάλασσα να κινείται από κάτω. Μην ανησυχείς έχω ξεπεράσει τόσα δεινά δεν θα φοβηθώ τώρα.»

«Πρίγκιπά μου!» μια βαριά και έντονη βοή ήχησε και ο πρίγκιπας γύρισε να κοιτάξει τον στρατιώτη που ερχόταν προς το μέρος του. Μόλις έφτασε κοντά υποκλίθηκε με σκυμμένο το κεφάλι.«Ήρθα να σας ενημερώσω πως η σύσκεψη έχει ξεκινήσει και όλοι σας περιμένουν.» ο πρίγκιπας σηκώθηκε απότομα χάνοντας, όμως, την ισορροπία του πάνω στο ασταθές πλοίο λόγω των κυμάτων. Κατέβηκαν στο κάτω μέρος του πλοίου και εισήλθαν στο χώρο όπου θα διεξαγόταν η σύσκεψη. Έντονες αντιπαραθέσεις κυριαρχούσαν ανάμεσα σε στρατιωτικούς και μη.