Ο Θρόνος

Κεφάλαιο XXVIII

Τα μάτια του Καρλομάν την παρατήρησαν από μακριά. Είδαν ξανά το βλέμμα της και το γλυκό της χαμόγελο. Η κοιλιά της, πλέον, μεγαλύτερη από όταν την άφησε. Κατέβηκε από το μαύρο του άλογο αργά και την πλησίασε. Δάκρυα πάλεψαν να ξεφύγουν, αλλά τα συγκράτησε ως συνήθως.

Την αγκάλιασε απότομα, μυρίζοντας το μεθυστικο της άρωμα, τοποθετώντας τα ταλαιπωρημένα χέρια του στη μέση της. Εκείνη τον έσπρωξε ελαφρά και έπιασε το πρόσωπό του στα χέρια της. Ήταν γεμάτο με σημάδια και αίματα από τις μάχες. Τα δάχτυλα της άγγιξαν κάθε πληγή στοργικά και τον φίλησε χωρίς δισταγμούς.

Εκείνος άπλωσε το χέρι του στην κοιλιά της και έσκυψε στο ύψος της. <<Γύρισα.>> ψιθύρισε και άφησε ένα φιλί.

Το βράδυ τους βρήκε αγκαλιασμένους στο κρεβάτι τους, με τον Καρλομάν να χαϊδεύει συνεχώς την κοιλιά της Ελίσα και που και που να νοιώθει τις κινήσεις του μωρού του.

<<Δεν έχεις ιδέα πόσο μου έλειψες.>> η Ελίσα έσπασε τη σιωπή μεταξύ τους και ο άνδρας της άφησε ένα στοργικό φιλί στα μαλλιά. Είχε βγάλει τα ρούχα της μάχης και είχε πλυθεί καλά, καθαρίζοντας το αίμα από το δέρμα του.

<<Εμένα να δεις. Ένας στρατός ολόκληρος με άνδρες για μήνες δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή.>> η Ελίσα γέλασε και άγγιξε το χέρι του.

<<Δεν έχεις ιδέα πόσο φοβόμουν μήπως πάθεις κακό.>> έσφιξε το χέρι του και εκείνος χαμογέλασε.

<<Η πιθανότητα να παντρευτείς κάποιον άλλον και να μεγαλώσεις το παιδί μου μαζί του, με κράτησε στη ζωή.>> γέλασε δυνατά και άγγιξε το πρόσωπό του στις μαύρες μπούκλες της.

<<Βρέθηκα με τον αρχηγό τους.>> της ανακοίνωσε και εκείνη γύρισε να τον κοιτάξει έκπληκτη, αναμένοντας τη συνέχεια της ομιλίας του.

<<Είναι άγριος πολιτισμός, το γνώριζα αλλά όταν ήρθα αντιμέτωπος μαζί του το κατάλαβα καλύτερα. Δεν έχουν καμία σχέση μαζί μας. Έχουν ζήσει και μάθει αλλιώτικα.>> είπε χαμένος στις σκέψεις του.

<<Λογικό, έχουν άλλους θεούς, άλλα πιστεύω.>> απάντησε η Ελίσα.

<<Ναι, σίγουρα αυτός είναι ένας λόγος αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο διαφορετικοί από εμάς είναι εάν δεν τους ζήσεις. Συζήτησα μαζί με τον αρχηγό τους. Ήταν πολύ απότομος και απόλυτος για τις αποφάσεις του.>> περιέγραφε τα γεγονότα και η γυναίκα του γύρισε να τον κοιτάξει.

<<Και σαν τι αποφάσεις είχε αυτός ο ατρόμητος αρχηγός;>> ρώτησε και ο Καρλομάν την κοίταξε στα μάτια.

<<Είχε μια πρόταση για να λήξει ο πόλεμος και να μην επεκταθούν.>> μόνο στη σκέψη της απόφασης φοβήθηκε την αντίδραση της γυναίκας μπροστά του. <<Πρότεινε η πρώτη μας κόρη να παντρευτεί έναν από τους γιούς του.>>

<<Φαντάζομαι το πρόσωπό του όταν αρνήθηκες>> είπε η Ελίσα και γέλασε αλλά ο Βασιλιάς της δεν γέλασε μαζί της <<Είπες όχι έτσι;>> ρώτησε ταραγμένη και εκείνος απέφυγε το βλέμμα της.

<<Μου δόθηκε η ευκαιρία να εξασφαλίσω την ειρήνη ανάμεσα στους δύο λαούς, φυσικά και θα δεχόμουν.>>η Ελίσα σηκώθηκε απότομα από τη θέση της.

<<Εσύ ο ίδιος τους περιέγραψες αλλιώτικους και αγρίους. Διανοήσε τι συμφώνησες;>> ο Καρλομάν προσπάθησε να την πλησιάσει.

<<Σε παρακαλώ αγάπη μου, μην ταράζεσαι τόσο, σκέψου το μωρό μας.>> άπλωσε τα χέρια του για να την αγκαλιάσει εκείνος όμως τον έσπρωξε μακριά.

<<Εσύ το σκέφτηκες όταν έλεγες ναι σε αυτή τη γελοία συμφωνία; Σκέφτηκες την πιθανότητα αυτό το μωρό να είναι κορίτσι; Τι θα κάνεις τότε;>> φώναξε δυνατά μέσα στη σύγχυσή της και μερικές καμαριέρες μαζεύτηκαν έξω από την πόρτα του δωματίου τους.

<<Θα παντρευτεί έναν από αυτούς. Θα ζήσει στη χώρα τους και θα τους αφήσει απογόνους. Αυτό θα κάνει. Θα είναι πριγκίπισσα και οι πριγκίπισσες θυσιάζονται με αυτόν τον τρόπο. Εάν δεν ήταν οι Νορμανδοί θα ήταν κάποιος άλλος λαός.>> την πλησίασε περισσότερο και η Ελίσα ξέσπασε σε λυγμούς.

<<Κοίτα με.>> την πρόσταξε <<είναι σκληρός λαός. Δεν φοβούνται απολύτως τίποτα, ούτε τον θάνατο. Γνωρίζω τις δυνάμεις μου και ξέρω πως εάν δεν υπήρχε αυτή η συμφωνία τώρα ίσως να είχαν καταλάβει ολόκληρη τη χώρα. Κατάλαβε με. Έπρεπε να σκεφτώ και τους αμέτρητους πολίτες μας. Έτσι μεγάλωσα, έτσι ανατράφηκα. Πιστεύεις πως εγώ δεν θα πονέσω όταν θα αναγκαστώ να δώσω την κόρη μου σε έναν από αυτούς;>> πέρασε τα χέρια του γύρω από τη μέση της και της ψιθύρισε <<Ας ελπίσουμε, λοιπόν, πως θα κάνουμε πολλά αγόρια.>>