Ο Θρόνος

Κεφάλαιο XXIII

Η πόρτα του δωματίου της Ελίσα χτύπησε ελαφρά και εκείνη απάντησε εύθυμα.

<<Πέρασε Έμμα!>>

Η μεγάλη ξύλινη πόρτα άνοιξε αργά και την εμφάνισή της στην είσοδο έκανε μια μελαχρινή νεαρή με το βλέμμα να κοίτα το πάτωμα. Η Ελίσα γύρισε να την κοιτάξει και όταν κατάλαβε πως δεν ήταν η Έμμα σηκώθηκε απότομα από τη θέση της.

<<Ποια είσαι; Που είναι η Έμμα;>> ρώτησε ελάχιστα αναστατωμένη όταν έφτασε δίπλα της.

Η νεαρή υποκλίθηκε βαθιά και απέφυγε το βλέμμα της.

<<Λυπάμαι που μεταφέρω εγώ τα άσχημα νέα. Η δεσποινίς Έμμα βρέθηκε νεκρή σήμερα τα χαράματα σε έναν από τους διαδρόμους, από μια καμαριέρα.>> η Ελίσα την κοίταξε έκπληκτη και ίσα που πρόλαβε να κρατηθεί από ένα έπιπλο που βρισκόταν κοντά της.

<<Πες μου πως δεν είναι αλήθεια!>> αναφώνησε με τρεμάμενη φωνή φανερά αναστατωμένη. Μόνο τότε η νεαρή σήκωσε το βλέμμα της και την παρατήρησε με τα πράσινα μάτια της φανερά ανήσυχη.

<<Πραγματικά λυπάμαι, δεν ήθελα να σας προξενήσω θλίψη, αλλά μου ζήτησαν να σας ενημερώσω.>> την πλησίασε και άπλωσε τα χέρια της σαν ένδειξη βοηθείας, αλλά η Ελίσα τα απομάκρυνε.

<<Πως;>> είπε με μάτια βουρκωμένα κοιτώντας το κενό.

<<Την βρήκαν στο πάτωμα, μέσα σε μια λίμνη από αίμα και το λαιμό της σχισμένο βαθιά. Κανείς δεν ξέρει πως και γιατί και φυσικά υποθέτω από την αντίδρασή σας πως δεν μπορείτε να φανταστείτε ούτε εσείς την λόγο.>> κοίταξε το έδαφος ξανά, αποφεύγοντας το πληγωμένο βλέμμα της Ελίσα. Κάτι στα κατάμαυρα μάτια αυτής της γυναίκας, την τρόμαζε και δεν τολμούσε να την κοιτάξει.

<<Εσύ ποια είσαι;>> ρώτησε απότομα όταν στάθηκε και πάλι στα πόδια της.

<<Ονομάζομαι Λόρελαϊ, με έστειλαν να σας ενημερώσω και να σας ετοιμάσω για την κηδεία.>> είπε και πισωπάτησε ελαφρά. Με το ζόρι να ήταν η κοπέλα δεκαεφτά χρόνων.

<<Πολύ καλά, λοιπόν.>> είπε αυστηρά η Ελίσα και κάθισε να την ετοιμάσει για να θρηνήσει τον χαμό της φίλης της.

<<Υπάρχει και κάτι ακόμη.>> η Λόρελαϊ την πλησίασε διστακτικά και έχωσε το χέρι στην τσέπη της. Έβγαλε έναν φάκελο καλά σφραγισμένο και τον έδωσε στην Ελίσα.

<<Τι είναι αυτό;>> έπιασε το γράμμα στα χέρια της και το άνοιξε με αργές κινήσεις. Ο γραφικός χαρακτήρας της ήταν γνωστός.