MYSTIQUE IN THE SIREN'S EYES

Chapter 17

Lucia's POV

Nakakahiya, hanggang ngayon ay nakayakap pa rin ako kay Lio.

"Wala naba sila mommy?"

"andyan pa nakatingin satin" hinigpitan niya pa ang yakap niya.

"ano baah di ako makahinga!" agad niya namang niluwagan.Kaya ay napatingala ako sakanya. Muntik na kami magkahalikan kung di lang ako lumayo kaagad at napatingin kung nasaan sila mommy baka ay nakita naman nila kung ano ang nangyari.

"Sabi mo andyan pa sila!" Pinalo ko na naman siya ng napagtanto kong nagsisinungaling pala siya sakin.

"Andyan nga sila kanina!"

"Sinungaling! Gusto mo lang ako makayakap eh." Sumimangot ako tsaka ngumiti.

"Asa ka naman." Napairap ako sa sagot niya, napaka choosy ng lolo niyo.

"sus halika ka nga." Kinuha niya ang kamay ko at pinalapit sa kanya. Agad niya namang yinakap ang dalawang kamay niya sa likuran ko.

"ang bango mo pala no? Palagi ko ng hihilingin na magkapaa makasama ka lang at makayakap Cia." Alam kong namumula na naman ang mukha ko kaya ay siniksik ko muli ang ulo ko sa kanyang leeg. Narinig ko naman ang pag tawa niya tila ba naaliw kung ano ang nangyayari.

Naputol ang pagyayakapan naming dalawa ng bumaba sila tito at tita, Si tita naman ay nakangiti na ngayon habang si tito naman ay nakasunod lamang kay tita.

"Ang ganda naman at parang nagkasundo kayo." Sabi ni tita.

"Oo naman po magkaiban ko kaming dalawa eh."nagulat si tita sa aking sinabi.

"Magkaibigan? Kailan pa?"

"Last week pa lamang po." Mahinahon kong sabi .

"Ahh ganun bah, buti naman." Sabi ni tita sa amin.

"Have you rest well Amanise?" Mommy popped out of nowhere, pero di ko nakita si daddy kung nasaan. Baka ay nasa garahe na naman yun tinitingnan yung mga sasakyan.

"Yes Lucy, I rested well thanks to you." Ngumiti naman si mommy kay tita.

"Tara na at mag hapunan na tayo. Let's talk about that over dinner, I know you have a lot is going inside your mind." Anyaya ni mommy kaya ay sumunod kaming apat sa kanya.

"Manang, pakitawag si Lorenzo at si Enzo sabihin mo sa kanila mag hahapunan na tayo." Sabi ni mommy ng maka upo siya sa kabisera. Agad namang umalis si manang upang tawagin si Daddy at Enzo.

Mommy was seated in of me, katabi niya si tita Amanise tapos si Tito Aturo naman. Kaharap naman ni Lio ay si Tita na nakatitig lang sa kanya. Na tila ba ina alala yung mukha ni Lio, nakita ata ni tito na di kumportable si Lio kaya ay pinagsabihan si tita.

"Amanise, Stop it. You're making him uncomfortable."

"I'm sorry Art, he just looks like Leo." Paumanhin naman ni tita.

Dumating na sila Enzo at daddy, tumabi si daddy kay mommy at tumabi naman si Enzo kay Lio. Nang makaupo na sila ng maayos ay nasimula na kaming kumain. Napansin ko si Lio na tila nalilito kung ano ang kukunin niyang ulam kaya ay tinuro ko sakanya yung beef steak. Agad naman siyang kumuha nun at nagsimula ng kumain. Tahimik lang kaming pito sa mesa, walang isang nag salita at patuloy lang kumain.

"Bakit kulay lila ang mata mo Lio?" biglang tanong ni Tita kaya ay napaubo kaming dalawa, pati na rin si Enzo.

"It's one of the rarest eyes around the world tita." Biglang sabat ni Enzo kaya si tita ay napatingin sakanya, agad naman akong tumango sakanya bilang pasasalamat kung hindi ay baka mahirapan kaming magpaliwanag.

" Eto na po talaga ang mata ko ma'am" dagdag ni Lio kaya ay walang ibang magawa si tita kundi ang tumango.

"wala ka bang nobya Lio?" Tanong ni mommy kaya ay napalingon ako sakanya. Parang mabibilaukan ata ako dahil hirap akong lumunok.

"Wala po, nag aantay ako na maging handa po siya tita." Ngumiti naman si mommy ngunit ako ay di ko nakuha kung ano ang ibig nilang sabihin.