MYSTIQUE IN THE SIREN'S EYES

Chapter 31

Lucia's POV

Ginising ako ni manong ng dumating kami sa parking lot ng building. Agad naman ako ng inat at nag touch up sa mukha ko, sinuklay ko na din yung buhok at inayos ang head band. Pagkatapos nun, ay agad akong lumabas sa sasakyan. The lobby was so busy but when they saw me they stopped in their tracks and looked at me.

"Good morning." maganda bati ko sa kanila, agad naman silang ngumiti sa akin at nasipag bati.

Nang makapasok ako sa office ni mommy, ay nakita ko siyang naka upo sa swivel chair.

"Hey mommy" I was about to kissed her cheeks when I heard a gasp. Agad naman akong lumingon sa may pinto.

"How dare you Cia! you cant even differentiate me and your aunt!" mom said dramatically while holding a cup of coffee. I was stuck in my tracks when I looked at the one who was sitting.

"Tita?" napa awang ang labi ko when I realized magka mukha talaga sila ni mommy.

My aunt chuckled while standing up, si mommy naman ay agad niyang nilagay sa office table ang kapeng hawak niya. Mom crossed her arms acrossed the chest. Napatitig ako sa mukha nilang dalawa, sobrang kahawig nga nunal lang yung nakapag differentiate sino si mommy sa kanila.

Napasalampak akong umupo sa sofa na nasa loob ng office. Umupo din si mommy at si tita.

"So, why do you want me to come here?" I overlapped my legs on top the other one.

"Napag-usapan naming dalawa ng Tita Amanise mo na mag host na ka agad ng Engagement Party niyo ni Leo." What? Anong Leo?

"what do you mean mom?" Takang tanong ko, napabuntong hinga naman si tita Cresia kaya ay napalingon ako sa kanya.

"That means iha na ikakasal ka." She chuckled.

"Yes, I get it. But Leo? Diba nawala na siya noon? Don't tell me nahanap na ni Tita Amanise si Leo?" That can't be, ang sabi ni tita noon na anak niya si Lio. Ibang tao ba si Leo at si Lio? Naguguluhan ako kaya ay di ko namalayan na napatitig ako sa kawalan.

"Yes, Iha. They found him already. And we will be planning the Party tonight since they invited us for dinner." Naka ngiting tugon ni mommy. Ako naman ay hindi maipinta ang mukha sa kung ano ang nangyayari.

"Mom, I can't, I'm sorry." Agad akong tumayo at kinuha ang handbag ko. Naglalakad na ako papuntang pintuan ng mag salita si Tita.

"Cia, My darling. If you're thinking about that siren. Stop it. He won't come back to you." I looked at her wide eyes. Naglakad si tita papunta sa aking pwesto. I wasn't able to move.

Dahan-dahan niyang hinaplos ang buhok ko at malungkot na ngumiti sa akin.

"I know how it feels like Cia, waiting for someone who won't come back. I know how it feels like."

"But tita? Yung kay Enzo bumalik sa kanya si Clarice, Bakit mo naman nasabi na akin na hindi na din siya babalik?" nanghahamon kong tugon. Alam kong babalik si Lio, sinabi niya sa akin na siya ang pupunta sa akin and I'll forever wait for him.

"Magkaiba ang love story natin Cia, maaring hindi mangayari sa atin ang nangyari kay Enzo. Don't get your hopes up high darling." Babala niyang tugon at naunang buksan ang pinto upang lumabas, nilingon ko si mommy at nakikita ko sa mga mata niya na naaawa siya sa akin. Napabuntong hinga na naman ako.

Nakayuko ako habang naka upo sa likod ng sasakyan. Gusto kong umiyak at ibuhos lahat ng pighati na nararamdaman ko. It feels heavy, so heavy na hindi na ako halos makahinga.

"Ma'am, nandito na po tayo." Sabi ni Manong Berto. Agad naman ako napagsalamat, ngumiti siya ng maliit kaya ngumiti din ako saglit.

Imbes na sa loob ako ng bahay deretso ay agad ako pumunta sa dalampasigan. Maghahapon napa pala, umupo ako sa buhangin at nilagay ang bag ko sa gilid. I was just looking at the horizon, waiting for someone to pop up. But no one came. Kahit araw-arawin ko siyang hintayin gagawin ko bumalik lang siya. I would even open both my arms to embrace him, if God would allow it.

"Lucia." Napalingon ako at nakita ko si Enzo na nakapamulsa medyo malayo sa akin.

Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa gawi ko at umupo sa aking tabi. Ngumiti ako sa kanya para i-tago ang lungkot na nararamdaman ko. I miss him, I still do. And I wont stop waiting for him to come back , if that what's the Lord wants. I'll keep praying till that day comes. Walang nag salita sa isa namin, pareho kaming nakatingin sa karagatan. Maririnig lamang ang mga alon na humahampas sa buhangin.

"Cia, You still miss him." Napatingin ako sakanya, di alam kung ano ang sasabihin. Namimiss ko naman talaga yung isda na yun eh.

"Alam mo? You should unwind, Keep yourself busy with anything Cia, Enjoy yourself first. You should not wait for him."

"Alam ko Enz, time will come that I have to enjoy life without him. Like duh, I was fine when I haven't met him and I don't think I will be fine now that I have lost him. Mag aantay pa din ako Enz, gaya ng pag aantay mo kay Clarice." Napabuntong hinga siya. Parang natalo sa pag uusap naming.

"Iba naman kasi sa aming dalawa Cia-"

"Alam ko." Agap ko naman.

"Alam kong iba-ibang ang love story niyo sa amin ni Lio. But can you blame me for hoping? Can you? When you yourself once hoped for your love to comeback?" wala siyang nasabi. Kaya patuloy akong nagsasalita.

"Enz, just support me on this. I know when to stop. Alam ko din na may hangganan ang pag hihintay ko. Look at Aunt Cresia, she waited but he never came. Yun ang sinabi niya sakin kanina sa office." Nakita ko siyang tumango. Hinawakan niya ang pisngi ko at pina harap sa kanya.

"Cia, I'll support you on that and if things get hard for you. Tell me and Clarice, we'll help you through it." I hugged him, naiiyak na naman ako. Yes, Lio left but my family stayed and that still mattered. All I have to do is wait. Waiting is the key, Patience is virtue.