Chapter 35

20 3 0
                                    

This chapter is dedicated to user11996525

Lucia's POV

Di pa ako tapos ng may komatok sa pinto.

"Come in." Agad naman pumasok si Leo, alam kong siya yun kais hinabilin ko sa secretary ko na pag nandito na si Leo ay papasokin sa loob.

"Still working?" I saw in my peripheral vision na palapit siya sa kinaroroonan ko.

"Yes, I am almost done. Can you wait for me?"

" Yes I would wait for you, Do you need help?" He was leaning onto my table while looking at what I am typing in the computer. I saw him nodding with what I was doing kaya ay pinatuloy ko nalang ang ginagawa ko. Medyo na iilang din ako dahil sobrang lapit niya na sa akin.

" Sit down Leo. You're blocking my view."

"Blocking your view? Or distracting you?" kinuha niya yung silya sa harapan ng table ko at nilagay niya sa aking gilid. Naamoy ko tuloy yung pabango niya, napa singhap ako dahil nakaka distract talaga siya.

"You're doing both." Narinig ko naman siyang tumawa kaya ay lumingon ako sakanya. Saktong pag lingon ko ay tinukod niya ang kanyang siko sa mesa at humarap sa akin. Sa sobrang lapit ng mukha naming ay hindi nsa ako makagalaw. I was glued in my place di alam kung ano ang gagawin or sasabihin. Marahan niyang hinawi ang buhok ko sa gilid. Agad naman akong yumuko kaya bumangga ng nook o sa baba niya.

"Aww!" agad naman akong tumayo sa kinauupuan ko.

"Sorry!" nag peace sign ako sakanya kaya ay ngumiti siya at tumawa.

"You're cute." Napalunok ako ng sinabi niya iyon. Hinawakan ko ang mag kabilang pisnge ko upang pigilin ngumiti. Bawal kiligin jusq.

"Can you wait for me at the reception area? I just have to do a touch up and clean my desk." Tumango naman siya at lumabas sa office. Nakahinga ako ng maluwag pagkalabas niya. Why does he have to act like that? It just makes my heart beats faster and its annoying. Si Lio pa din ang mahal ko that's final.

I don't love you

Bigla nalang pumasok sa isip ko yung sinabi ko sakanya na mahal ko siya. Di niya daw ako mahal, mas lalo akong napabuntong hinga.

"Hey. Lets go." Sabi ko pagka baba ko sa lobby ng makita ko siyang naka upo sa sofa sa receptionist area. He looked at his watch and nodded.

"Let's go." Nauna siyang mag lakad, ng maka labas kami sa building ay binigay ka agad ng valet ang susi ng sasakyan. Pinagbuksan pa ako ni Leo ng pinto sa driver seat. Agad naman akong umpo sa loob. He walked towards the other door of the car and started the engine.

"So, where do you want to eat?" Tanong niya sa akin, while his eyes were fixed on the road.

"Just anywhere. Di naman ako mapili sa pag kain eh."

"You like seafood right?" Tumingin pa siya sa akin para malaman kung ano ang reaksyon ko.

"hmmm. How do you know that?" Takang tanong ko sakanya. Paano niya nalaman? We didn't even have a proper conversation.

MYSTIQUE IN THE SIREN'S EYESWhere stories live. Discover now