ÇİLLİ GELİNCİK

❧32.BÖLÜM❧

İyi akşamlar nasılsınız bakalım?

Bomba gibi bir bölümle sizlerleyim umarım beğenirsiniz.:)

Instagram: elifdrl_ ulaşmak isterseniz haberiniz olsun;)

Desteklerinizi bekliyorum oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.:)

Yorumlarda görüşmek dileğiyle ♥

Bu bölüm tüm okurlarına ithaf edilmiştir.

Medya: Ceylin Arısoy

★Keyifli Okumalar Dilerim Bir Tanelerim★

Aklım o kadar meşguldü ki ailemle ilgilenemedim bile, öğlen saat iki gibi çalan zille tekrar kapıya koştum, bu sefer gelen ikizim olduğu için derin bir nefes aldım, “Allah aşkına Karan sabahtan beri neredesin? Bir sorun mu var, birine kötü bir şey mi oldu?” diye korkuyla sordum. Yüzündeki ifadeden hiç bir şey anlamadım, sorun yok demedi, her şey bitti demedi, tek kelime etmedi elime bir not tutuşturdu. “Odana çıkıp oku istersen ikizim,” dedi ve yüzüne sahte bir gülücük kondurup annemlerin yanına geçti.
Elimdeki nota bakakaldım acaba Çakır’a bir şey oldu da böyle mi bilgilendiriliyorum? Yoksa Kızıl katil mi not yolladı. Korkusuyla ellerim titreyerek açtım notu...
“Çilli Gelinciğim, her şeyin sona ermesi ve katillerin yakalanması için, bir süre ayrı kalmak zorunda kalacağız, bir ömür yanında olacağına dair sözüm var biliyorum. Döndüğümde her şeye tekrardan başlayalım, sıfırdan temiz bir sayfa açalım ve mutlu günlerimizi yazalım... Mavi gözlü devin...”

Elimde notla kapının önünde dakikalarca durduktan sonra usulca odama geçtim, sormak istediğim onlarca soru varken cevap alacağım kişiye ulaşamamak hayli sinir bozucu!
Ne kadar süre ayrı kalacağız? Kaç zaman bekleyeceğim? Neden net bir zaman vermemiş ki!? Yatağımın tepesine oturup dakikalarca içimdeki karamsar duygunun gitmesini bekledim ama hiç bir yere gittiği yok! Sanki Çakır’ın başına bir şey gelecekmiş gibi kötü bir his benliğimi sardı. Not elime ulaştıktan sonra günün geri kalanı nasıl geçti anlayamadım bile.
Ertesi gün, evvelsi gün, ondan sonraki gün ve ondan sonraki gün... Tek yaptığım şey onu beklemek...

★9 Ay Sonra★

Geçen onca zamanda yaptığım tek şey Çakır’dan bir haber beklemek oldu, kendi gelmediği gibi ona dair hiç bir haberde alamadım. Geçen günlerin tek iyi yanı ailemle vakit geçirebiliyor olmaktı, annem babam ve ikizim en olağan şekilde normal hayatlarına geri döndüler, 2020 yılının kalan kısmını, katillerin açtığı yaraları sarmakla geçirdik. Ailecek terapi almamız sık sık vakit geçirmemizde yaşananları atlatmamıza yardımcı oldu. Tüm o geçen zamanda Edward tarafından terk edilen Bella gibi aileme iyi olduğumu göstermeye çalışıp, bilgisayar başında Çakır’la ilgili olan haberlere baktım. Ne zaman Karan’a soru sorsam aldığım yanıt bilmiyorum oldu. İşin garip tarafı kızıl katil ve ortağı, beni ikinci kez kaçırıp bıraktıktan sonra kimseyi kaçırmadı, medyada tam iki ay katilin geri dönebileceği haberleri yayınlandıktan sonra Haziran sonunda o haberlerde kesildi. Onca ölen insana rağmen herkes sanki üç maymunu oynamaya başladı. Katil harekete geçse Çakır’ın nerede olduğuna dair bir fikrim olurdu ama o da yok.

İşin bir de düşünmek istemediğim kısmı var, ya Çakır katil ve ortağı buldu bir şekilde onları etkisiz hale getirdi ama kendi de zarar gördüyse diye düşünmemek için kıvranıyorum.
Tüm ülke Kızıl katilin durulmasıyla rahat nefes alırken bende yavaş yavaş dışarı çıkmaya başladım, tabi yanımda her an ikizim olduğu için onu atlatıp birliğe falanda gidemedim. Hayır en azından Çakır’ın yaşadığını bilsem bile yeter.
2021 yılının ilk on gününü geride bıraktıktan sonra yeni haftaya isteksizce gözlerimi açtım. Bir robot misali banyoya gidip elimi yüzümü yıkayıp karşımdaki yansımaya baktım. Aylar önce dibim geldi gerçek rengim belli oluyor diye sevindiğim saçlarım çoktan sırt hizama kadar uzamış, kahverengi kısımdan tamamen kurtulup eski saçlarıma kavuşmuştum. Sanırım geçen zamanda sevindiğim nadir şeylerden biride bu.