ÇİLLİ GELİNCİK

❧2. BÖLÜM❧

Merhabalar nasılsınız bakalım?

Umarım seveceğiniz bir bölüm olur:)

Destek veren herkese sonsuz teşekkürler ♥

Yorumlarda görüşmek dileğiyle ♥

ElifnazDnmezler ithaf edilmiştir :)

Medya: Çakır

***Keyifli Okumalar Dilerim Canlarım Benim***

Aklıma takılan diğer bir konu sözde kocamdı.
Acaba sözde kocam kimlik hatasına nasıl tepki verecek?
Keşke hiç beni uğraştırmasa da her şeyi bitirse. Nerede bende o şans?
Öfke problemleri olan, maç hastası biriyle ne derece anlaşabilirim, imzalı dilekçe vermesini nasıl sağlarım hiç bilmiyorum.
Acaba, kaç yaşında? Çağatay bey, ağabeyi olduğuna göre ondan daha küçük olduğu kesin fakat umarım çok küçük değildir. Sözde kocam bile olsa, en azından yaşıtım olmasını tercih ederim, çocuk gibi biriyle evli olarak gözükmek kötü, yani bence öyle.
Sormak aklıma bile gelmedi, keşke sorsaydım, şimdi böyle kıvranmazdım. Ay Ceylin! Delirdim kızım iyice sana ne adamın yaşından!
Yaşadığım bu kördüğümü nasıl çözeceğimi bilmemenin ezici hissiyle yiyecek bir şeyler hazırladım.
Sandviçimi tabağa koyup yanına da vişne suyu aldığım gibi odama geçtim ve telefonla oynayarak karnımı doyurdum.
Akşamın sekizine doğru, telefonum çalmaya başladı, çalan telefonumu elime aldım.
Kayıtlı olmayan numarayı görüp, acaba Selda hanım mı arıyor diye düşünürken, strese girdiğimi ve heyecanlandığımı hissettim. Ay ne demeye heyecanlanıyorsam?
“Alo buyurun?”
“Ceylin hanımla mı görüşüyorum acaba?”
“Evet benim, buyurun?” dedim kibarlıktan kırılan sesimle.
“İyi akşamlar Ceylin hanım, daha önce konuşmuştuk, ben klinikten arıyorum, doktor Selda Küçük,” diyerek tanıttı kendini.
“Buyurun, Selda hanım,”
“Yaşanılan hatayı, Çakır’la konuştum, nöbette olduğum için ancak arayabildim, bu saatte rahatsızlık verdim, kusuruma bakmayın,” dedi yumuşak ve kibar bir tavırla. Mübarek bu akşamda herkes nöbette!
“Estağfurullah buyurun, ne tepki verdi?” diye sordum sesime yansıyan heyecanla.
Ay deli kız! Niye heyecan yapıyorsun?
“Çakır sadece, ‘Yarın gelsin,’ dedi. İlk defa ailesi dışında biriyle görüşmek istiyor gerçi teknik olarak sizde aileden sayılırsınız,” deyince ne tepki vereceğimi bilemedim.
Çareyi konuyu değiştirmekte buldum, “Kızmadı mı?”
“Sizin de mağdur olduğunuzu, hatayı düzeltmek için türlü önerilerde bulunduğunuzu söyleyince sakin karşıladı, hatta bu durum beni hayli şaşırttı. Size karşı öfkelenmesini ve aşırı tepki vermesini bekliyordum, yarın sabah bir gibi burada olabilir misiniz?”
Doktorun söylediklerini düşünme fırsatım olmadan sorduğu soruyla, kendimi “Bir de orada olacağım,” derken buldum.
İyi akşamlar dileyip telefonu kapattım ve beynimde dönen sorularla kendimi yatağa attım.
Yarın kiminle ve nasıl biriyle karşılaşacağımı bilmemenin gerginliğiyle kapattım gözlerimi ama gecenin bir körüne kadar uyuyamadım.

Sabah çalan alarm nedeniyle uyanıp, ilk bir kaç dakika bu saatte uyanma nedenimi sorguladım, kafama dank eden gerçekle fişek misali yataktan fırlayıp banyoya koşturdum.
İhtiyaçlarımı giderip elimi yüzümü yıkadıktan sonra aynadaki yansımama baktım, kızılın en açık tonu olan saçlarımın, tepemdeki topuz içinde kuş yuvasına dönmüş, geç uyuduğum için gözlerimin altını morarmış halde görünce, isyan bayrağını çekecek raddeye geldim.
Yüzüme krem sürüp, saçlarımı da tarayıp, yolunmuş tavuğa benzemekten kurtardım. Son derece stresli bir halde dolabımın karşısına geçtim, mavi pantolonumu ve bordo kayık yaka tişörtümü giydikten sonra aynadaki yansımamdan son derece memnundum.
İlk intibah önemli...
İşte tam da bu nedenle bordo-mavi uyumuna dikkat ederek giyindim. Normalde bu renkleri ayrı ayrı severim fakat ilk kez ikisini bir arada giyiyorum. Nedeni ise açık, Çakır beyin, gözünde olumlu bir imaj çizmek... Eğer bu renkleri giyersem bana karşı iyi olacak ve dilekçeyi imzalayacak gibi geliyor. Ne de olsa takımı için on kişiyi hastanelik etmiş, artık ne gibi bir tepki verdiyse karakola da kalmayıp kliniğe yatırılmış... Deliyle, deli olmaya gelmez...