"Zamanı bırakma, nafile adımlarla ilerliyoruz işte Geçmişi bırak geride, asıl güç gelir yürekten Gel yanıma çekinmeden Çık karşıma, vazgeç"
Sonrasında ne söyleyeceğimi hatırladım.
Ona dönüp "Dışarıda birini arıyorlardı. Bir doktor kayıpmış." dedim.
Derin bir soluk verdi önce. Sonrasında "Çok şükür." diyerek ellerini ceplerine soktu ve bir ileri bir geri sallanmaya başladı. Başını tavana kaldırıp güldü ve sonrasında kahkaha attı.
Ben ise ona anlamazcasına baktım. Neden gülüyordu? Kendini durdurmak için tekrar tavana bakarak dudağını ısırdı.
Ademelmasına takıldı gözüm. Yavaşça yutkundu. Ademelması da onun yutkunmasıyla beraber yukarı çıkıp indi.
Ne güzel manzaraydı bu? Ne güzel gülüyordu bu kim olduğu belirsiz çocuk? Başkasına nasıl görünüyordu bilmiyordum ama bana kusursuz bir heykel gibi göründüğü kesindi.
Sonunda sakinleştiğinde gülümsemesi hala gitmemiş yüzüyle "Ee? Ne olmuş yani? Bize ne? Biri gider diğeri gelir." dedi.
Oflayarak "Saçma sapan konuşma! Kaybolan doktor kimmiş? Seninle giden mi?" diye sordum bezgince.
O ise ciddiyete bürünerek "Nereden bilebilirim. Şimdi senden öğrendim ben de zaten. Deli misin nesin kızım ya?" dedi. Bense cevabına "Bulunduğumuz yer göz önüne alındığında teknik yönden öyle oluyorum zaten. Uzatma. Sen bir şey yapmış olamazsın değil mi?" dedim hızlıca. Yürek mi yemiştim ben kahvaltıda?
"Ne demek ne yaptın? Seri katil miyim kızım ben?" dedi sinirlenmeye başlayarak. Ortalığı sakinleştirmek yerine yangına körükle gittim ve "Bilemem. Belki öylesin?" dedim.
Yavaşça üzerime yürüdü. Korkup gitmek istedim. Tam kapıyı açmıştım ki arkamdan gelip açılan kapıyı kapatarak beni kapı ve kendisi arasında sıkıştırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkamdahissettiğim bedeniyle şok olarak arasından çıkmak istedim. Çırpınmaya çalıştımama çekilmedi. Yavaşça başını sol tarafıma getirerek kulağıma yaklaştırdıdudaklarını.
"Bana bak. Benimle düzgün konuş. Unuttuğun için susuyorum."
"Unuttuğum?" diye sordum anlamazcasına. "Yok bir şey. Lafın gelişi söyledim. Sen anladın mı beni? Kendine gel!" dedi.
