Sonsuz girdabın içinde kayboluyordum sanki. Canım yanmıyordu artık. Beyaz değildi etraf mesela. Siyahtı her yer.
Gökyüzüne yükselmiyordum mesela. Karanlıkta yönümü bulamayacağım kadar sonsuzdu siyah. Çiçek bahçelerinde yürümüyordum ya da bir melek gelip almamıştı beni.
Sadece karanlık vardı.
Son gördüğüm şey Gündüz'ün pişman bakan gözleriydi.
Eğer gücüm olsaydı. Dayanabilseydim ona "Ben sana demiştim. Bir gün o sahte duygularla katlettiğin bütün gerçek sevgimi pişmanlığın son umuduyla arayacaksın demiştim. Ve bir gün özlemin o karanlık gecelerinde düştüğünde yüreğindeki sızıyla takılan o masum sevgimin hepsini ateşi sönen mumlarla arayacaksın. Ama bir gün. Ama öldüğüm gün demiştim."
Öldüm ben adam.
Bazı hatalarım olsa da yaptıklarının üstüne çıkabilmek mümkün değildi. Birine akıl sağlığını sorgulatacak kadar aşağılık, dünü unutturacak kadar berbat biriydin.
Eserinle gurur duyduğuna emindim.
Özür dilerim. Artık yalnızsın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adını Çıkar Deliye
Chick-Lit*İki eski sevgilinin akıl hastanesinde yolları kesişirse neler olur? *Kişiler bıraktıkları gibi midir? *Bu paranormal dünyaya davetlisiniz...
