Math Teacher | Lisk∞k ✔

30.

"Bugün cuma ve yarın yapılacak bir şeyi yeni mi öğreniyorum?" dedim kaşlarımı çatarak. Omuz silkti. "Daha önceden konuştuk. Sen bana saçma bir şekilde tripli olduğun için gruba bakmadıysan bizim suçumuz ne?" demişti.

Haklıydı aslında ama yine de aralarından biri bana söyleyebilirdi. Dünyanın en üşengeci olup ben yokken konuşulanları okumaya üşendiğimi biliyorlardı. 

"Her neyse, o zaman ben seni eve bırakayım. Sen de hazırlan olur mu?" dediğinde başımla onu onayladım. "Dersin yok mu ki?" dedim sonra da öğretmen olduğu aklıma gelerek. "Bir saat aram var. O sırada seni bırakır, gelirim." dedi.

Bir saat arası vardı, bunu benim için harcamamalıydı. Zaten bu sabah beni getirip götürmüştü. Olmazdı. Dinlenmeliydi.

"Boş ver. Derslerin bitsin öyle götürürsün beni. Bir saat aran var, onda da dinlen azıcık." dedim. Hem belki birlikte zaman geçirirdik. "Ya yorulmadım ki. Götürürüm sorun değil." demişti. "Hayır, cidden. Gerek yok." dedim. 

"Sen hazırlan, ben de ceketimi ve maskemi alayım." deyip odasına gitmeye başlamıştı. Gerek yok diyorum değil mi? Neden anlamıyor? "Cidden gerek yok." dedim onun peşinden ilerlerken. Birden arkasını dönmesiyle yüz yüze gelmiştik.

Benim şaşkınlıkla gözlerim açılırken o gülümsemişti. 

"Yorgun değilim. Uzatma da götüreyim seni eve." Hayır diyorum değil mi? Ha-yır! Niye anlamıyor? Neden beni eve götürmeye bu kadar meraklı anlamıyorum.

"Ben de birlikte zaman geçiririz demiştim ama sen beni götürmek için çok heyecanlı görünüyorsun." dedim kaşlarımı çatarak. "Haa, sen ondan diyorsun. Pekala o zaman, götürmeyeyim." dedi.

"Hayır, olayın büyüsü kaçtıktan sonra ne işe yarar ki?" dedim hala kaşlarım çatıkken. "Ya Lisa, yorgunum ama." dedi kendini koltuğa atarak. "Hani yorgun değildin? Hayır, götür beni eve." dedim. Büyüsü kaçmıştı olayın bir kere.

"I-ıh." dedi başını hayır anlamında sallayarak. "Artık yorgun olduğum kararına vardım." Kız evi naz evidir. Kendimi öyle ucuza satamam. "İyi, o zaman ben tek giderim." dedim ve kapıya doğru yöneldim. Askılığa astığım ceketimi ve maskemi alarak kapıyı açtım.

"Ya! Gerçekten gidiyor musun!?" diye bağırdı arkamdan. Yok, yalandan gidiyorum. Dışarı çıkmıştım ki Jungkook göründü. "Cidden senin kadar inatçı bir kıza daha önce hiç rastlamadım." dedi söylenerek.

Arabayı açtığında beklemeden arabaya bindim. Yol boyu konuşmamıştık.

"Eğer eşyalarla ilgili bir isteğin olursa yardımcı olabilirim. Mesaj atman yeterli." dedi evin önüne geldiğimizde. "Sana yazacağıma Jimin'e yazarım daha iyi. Hem sen yorgunmuşsun, dinlen." dedim arabadan inerek. 

Ardından hemen eve girdim. Ellerimi yıkayıp ceketimi ve maskemi hava alacak bir yere astıktan sonra Lucas'ın odasına gittim.

"Lucas." diyerek girdim. Lucas yine ders çalışıyordu. "Efendim." dedi ve başını kaldırdı. "Waoh, noona çok güzel olmuşsun." dedi ardından da. "Yakışmış değil mi?" dedim ben de gülümseyerek onun yanına giderek. 

"Ben senden bir şey isteyecektim aslında." dedim yanına oturarak. "Ne gibi?" diye sordu. Bizimkiler cumartesi ve pazar içim kamp etkinliği düzenlemişti. Kış gününde olsak bile hava hep güneşliydi ve çok güzeldi. Onlar da evde oturmaktan sıkıldığı için bunu yapmak istemişlerdi. Jungkook söylemişti. Lucas da babamla her yaz kampa gider. Ondan yardım alabilirdim.

"Bizimkilerle yarın kampa gideceğiz. Kamp için ne lazım?" diye sordum. Gülümsedi. "Bensiz gitmene kırıldım ama bunu geçiyorum. Dur bir dakika, benim eşyalar bazanın altında olacaktı." dedi ve test kitabını itip yatağının bazasını açtı.

Aramızda her ne olmuş olursa bir kardeştik ve kardeşler hep birbirinin yanında olmalıydı, bizim gibi. Lucas ile ne kadar tartışsak da ikimiz de birbirimizin değerini biliyorduk ve en sevdiğimiz özelliğimizdi bu benim.

O eşyaları çıkarmış bakarken ben de ona arkadan sarıldım. "Mark'ı çağırırsın bize ha? Uzun süredir görüşmediniz keratayla. En azından iki gün bile olsa buluşursunuz." dedim. "Mantıklı fikirmiş ha." dedi.

Ardından da hangi ekipmanın nasıl kullanılacağını söyledi. Ama sorun bakalım bir şey anladım mı? Hayır.

⪥